Recensie NPO Start-serie 'Deceit'

Regisseur: Niall MacCormick | Cast: Niamh Algar (Sadie Byrne), Eddie Marsan (Paul Britton), Sion Daniel Young (Colin Stagg), Harry Treadaway (Keith Pedder), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 47 minuten | Jaar: 2021

"Wilt u melk in uw thee?" vraagt de forensisch deskundige aan politierechercheur Sadie Byrne. "En wilt u dan eerst de melk of eerst de thee?" luidt zijn vervolgvraag bij hun kennismakingsgesprek. "Wilt u dat ik de melk voor u door de thee roer?" Als zij bevestigend antwoordt, mompelt de expert: "Hmmm, interessant."

Deze interessantdoenerige conversatie is illustratief voor de op ware feiten gestoelde vierdelige Britse serie Deceit. Byrne moet van de deskundige een profiel zien te verkrijgen van de moordenaar van Rachel Nickell. Deze jonge vrouw werd in het bijzijn van haar zoontje op brute wijze vermoord in een park in Londen en daarna verkracht.

De zaak maakt begrijpelijkerwijs veel los in de Britse samenleving en maandenlang tast de politie in het duister. Dan valt de verdenking op de zonderlinge Colin Stagg. Zijn persoonlijkheid vinkt alle hokjes aan. Er moet alleen nog even een bekentenis worden losgepeuterd. Een klassiek geval van tunnelvisie is geboren. Byrne besluit contact te leggen met Stagg, waarbij ze inhaakt op een reactie die de man stuurde naar aanleiding van een contactadvertentie.

Het resulteert in wanhopige pogingen om de zielenroerselen van Stagg naar boven te krijgen, waarbij de pers de rechercheurs in de nek hijgt. Compleet met een forensisch expert, het aannemen van een alias door Byrne en donkere seksuele fantasieën doet deze Channel 4-serie on-Brits aan. Hier komt bij dat de jonge rechercheur niet alleen hongerig is naar erkenning voor haar undercoverwerk, maar ook emotioneel worstelt met zichzelf en haar nieuwe verdachte.

Met de feiten wordt, met name ingegeven door juridische complicaties, een loopje genomen. Er is niet alleen overdadig gedramatiseerd, maar ook zijn personages en omstandigheden verzonnen en aangepast. Het heeft geleid tot een schematisch plot vol absurde elementen en pathetische ontwikkelingen.

Hoofdrolspeelster Niamh Algar probeert er nog het beste van te maken. Ze speelt een vrouw die overloopt van de tegenstrijdigheden. De ene keer lijkt ze bikkelhard en gaat ze vastberaden op haar doel af, om een moment later weer stijf van de drank aan alles en iedereen te twijfelen. Het lijkt wellicht in lijn met de rechercheur waarop ze is gebaseerd, die begin dertig door alle stress haar badge aan de wilgen hing, maar een solide personage is het niet.

Doordat de strategie om Stagg bij de kladden te vatten tot in den treure door de rechercheurs wordt voorbesproken en deze vervolgens op weinig tegenslag stuit, wordt een verhaal zonder verrassingen verteld. Dat de verdachte klakkeloos lijkt te vallen voor de doorzichtige tactiek van Byrne is een wonder. Het is dat dit waargebeurd is, want de geloofwaardigheid komt zwaar onder druk te staan.

Deceit is vooral ongelooflijk degelijk en kleurt ondanks de brute misdaad als uitgangspunt en de morbide fantasieën die worden uitgewisseld keurig binnen de lijntjes. Het is een prima serie om te bekijken na een zware werkweek, maar zoals de teksten aan het einde die de ware betrokkenen portretteren suggereren had de echte Rachel Nickell beter verdiend.



Deceit is te zien bij NPO Start.