Recensie Netflix-serie 'Snowpiercer' seizoen 3

Regie: Christoph Schrewe, Leslie Hope, Erica Watson | Cast: Daveed Diggs (Andre Layton), Sean Bean (Joseph Wilford), Mickey Sumner (Bess Till), Alison Wright (Ruth Wardell), Iddo Goldberg (Bennett Knox), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 43-49 minuten | Jaar: 2022

De gierende wielen banen zich een weg door het ijzige landschap. 1029 coupés denderen op hoge snelheid voort en maken het enige leven dat zich nog op aarde bevindt mogelijk. Dat leven, binnen de verstikkende omhelzing van het staal, is allesbehalve rooskleurig. Intriges en complotten zijn de enige garnering die de grijze trein zich mag toerekenen.

Van de staart tot aan de eerste coupé zoeken de reizigers een manier om de schijnbaar oneindige treinreis nog dragelijk te maken. Wanhoop bemoeilijkt die pogingen zodanig dat de passagiers van de Snowpiercer moeten vechten om niet ten onder te gaan aan uitzichtloosheid. Alles wordt in werking gesteld om maar niet te hoeven toegeven aan de wrede realiteit van een vijandige aarde. Tijdens deze uitputtingsslag lijkt alleen een fata morgana nog soelaas te bieden.

Het gevecht tussen Layton en Wilford dat zich openbaarde sinds het tweede seizoen gaat in alle hevigheid verder. Wilford, die zichzelf als eigenaar van de trein beschouwt, is gekrompen tot slechts een schaduw van zichzelf. Layton vecht ondertussen zijn eigen strijd met de politieke verwachtingen die horen bij de nieuwe leider van de trein. Maar de trein zou de trein niet zijn als de twee door grootheidswaan bevlogen mannen elkaars pad niet weer zouden kruisen.

De weinig veranderende omgeving biedt ook de makers van de serie de nodige uitdagingen. Het decor verandert zelden en de verrassingen die de trein te bieden heeft leken na het tweede seizoen aardig uitgeput. Ook kunnen er met een verwoeste aarde niet gemakkelijk nieuwe personages worden toegevoegd zonder dat de serie zijn geloofwaardigheid verliest. Dit is dan ook precies waarom de nieuwe passagier van de Snowpiercer niet per se direct tot de favoriete plotten van het verhaal behoort.

De Snowpiercer bewandelt regelmatig een pad waarin haar voortbestaan aan een zijden draadje hangt, balancerend tussen leven en dood. In feite is dit een mooie symboliek voor wat de serie te bieden heeft. Ook de verhaallijn probeert zijn evenwicht te behouden op een strak gespannen bevroren touw. Enige uitglijders zijn zeker aanwezig, maar de plotwendingen die het spoor evengoed te bieden heeft, zorgen ervoor dat de verveling van de passagiers niet overslaat op de kijker.

In de laatste drie afleveringen lijkt de hoop dan toch echt verloren. Alles in de trein lijkt terug te vallen in oude gewoontes en bijna lijkt het sprookje van de Snowpiercer dan echt af te lopen. Pasgeboren verhaallijnen worden abrupt afgekapt en oude intriges wordt nieuw leven ingeblazen. Even is het einde van het eindeloze spoor in zicht. Uitzichtloosheid wordt het eindstation.

Maar terwijl zowel buiten als binnen de trein het klimaat ver beneden het nulpunt is gedaald, stuiten de overgebleven avonturiers op verhitte situaties en conflicten waar je je vingers niet aan wilt branden. De trein en de serie perst er richting de seizoensafsluiter nog een laatste eindsprint uit en weet een cliffhanger te creëren die ons doet smachten naar het volgende seizoen.



Snowpiercer is te zien bij Netflix.