Recensie Apple TV+-serie 'They Call Me Magic'

Regie: Rick Famuyiwa | Afleveringen: 4 | Speelduur: 57-63 minuten | Jaar: 2022

Wie was het gezicht van de NBA en basketbal voordat Michael Jordan dat werd? Het antwoord is Earvin 'Magic' Johnson: een pointguard van meer dan twee meter lang met een visie op het spel die nog niet eerder was vertoond. Met een glimlach van oor tot oor bijna een tegenpool van de strengere Jordan. Magic Johnson bracht flair, allure en spektakel naar de NBA, waardoor de populariteit ontplofte. Maar wat zit er nog meer achter die rij blinkende witte tanden?

Het leven van Magic Johnson is er een met turbulentie geweest. De documentaireserie They Call Me Magic begint bij de reis van Magic naar de NBA. Hier komt vooral naar voren dat hij in zijn schooljaren een onmiskenbaar talent was. Zijn goedlachse overkomen gepaard met zijn bijna magische basketbalspel bezorgen hem zijn bijnaam. Hier begint zijn echte opkomst en groei tot sterspeler. Zijn charme maakt hem echter veel meer dan dat.

Supersterren, legendarische feesten en een aanwezigheid als geen ander. De documentaireserie mist geen kans om te onderstrepen hoe uniek Magic in zijn tijd was. Maar boven alles was hij een van de beste basketballers ter wereld. Regisseur Rick Famuyiwa kiest ervoor om vooral in te gaan op de man achter de mythe, maar mist hierdoor toch wat belangrijke punten in de sport carrière van Magic.

De vijf kampioenschappen die Magic won worden slechts kort aangehaald. Een bijzondere keuze, want een kampioenschap in de NBA is dé droom is van elke speler. Daarnaast krijgt het befaamde Dream Team slechts luttele minuten aandacht. Ook de relatie tussen de altijd rustige Kareem Abdul Jabbar en de explosieve Magic krijgt slechts een fractie van de vier uur, terwijl er veel meer in had gezeten. Helaas wordt hierdoor niet veel meer duidelijk over dit iconische duo. Het is jammer dat dit soort hoogtepunten slechts kanttekeningen zijn.

Gelukkig wordt daarentegen wel genoeg aandacht gespendeerd aan de opkomst van de Showtime Lakers. Zij waren het eerste team dat echt de showbusiness bracht naar de sportarena. Het zijn echte pioniers geweest en They Call Me Magic duikt hier diep in. De wat vrolijkere toon van de eerste helft van de serie past ook goed bij datgene waar Magic voor stond: plezier en showmanschap.

Toch worden ook de wat zwaardere onderwerpen aangekaart. Het Amerikaanse racisme in het de jaren 70 en later de focus op Magics opgelopen hiv-infectie weten ook de serieuzere snaren te raken. Het is verfrissend om de mindere aspecten aan het licht te zien. Er zit veel meer achter die brede lach dan in het begin gedacht. De vertelling verliest echter impact omdat Rick Famuyiwa vaak te snel van onderwerp verandert zonder een logisch bruggetje te bouwen.

Er wordt gedurende de vier afleveringen vaak genoeg gezegd dat er eigenlijk twee personen zijn: de echte Earvin Johnson en zijn vrolijke, goedlachse persona Magic Johnson. Het is jammer dat bij alle onderwerpen slechts de persona van Magic Johnson te zien is. Hij lijkt nooit echt diep in te willen gaan op de wat moeilijkere onderwerpen. Zelfs zijn gevecht met hiv wordt in de serie verhuld met algemeenheden en inspirerende citaten. De echte inhoud komt veelal van familieleden.

Vooral aan het einde lijkt de serie het zichzelf te makkelijk te maken en te kiezen voor Magic en niet voor Earvin. Dat Magic zijn zoon niet accepteerde als homoseksueel wordt wel behandeld, maar de origine hiervan en de reden van de complete verandering hierin worden achterwege gelaten. Zijn mislukte talkshow wordt grappend "The worst show on television ever" genoemd door Jimmy Kimmel, maar ook hier krijgt de kijker geen verder inzicht. Het is allemaal net wat te rooskleurig en komt hierdoor minder oprecht over.

Tegen het einde van de rit volgt vooral een opsomming van alle goede dingen die Magic heeft gedaan, en dat zijn er ook veel. Het is interessant om wat meer licht te zien schijnen op een van de meest spraakmakende basketbalspelers ooit en de minder kanten te zien van alle glamour. Toch mist er een persoonlijk tintje en de durf om echt diep te graven. In tegenstelling tot zijn acties op het basketbalveld mist hier de magie.



They Call Me Magic is te zien bij Apple+.