Recensie
Recensie Disney+-serie 'Moon Knight'
Een knotsgekke mix van superheldenserie, klassiek avontuur en psychologisch drama.
Regie: Mohamed Diab, Justin Benson, Aaron Moorhead | Cast: Oscar Isaac (Steven Grant/Marc Spector/Jake Lockley/Moon Knight), Ethan Hawke (Arthur Harrow), May Calamawy (Layla El-Faouly), F. Murray Abraham (Chons - stem), Antonia Salib (Tawaret - stem), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 44-54 minuten | Jaar: 2022
Je zou denken dat het wel een keer gedaan is met gemaskerde wrekers die worstelen met hun traumatische verleden. Er zijn inmiddels zoveel films en series verschenen waarin deze figuren opduiken dat de kans op herhaling redelijk groot is. Gelukkig is Moon Knight in handen van Marvel, de bekende strip- en filmstudio die zijn eigen superheldenformule wel vaker opnieuw heeft uitgevonden.
Ook nu weer is gelijk duidelijk dat we niet op een standaard superheldenverhaaltje hoeven te rekenen. Het begint allemaal met Steven Grant, een loser die dagelijks souvenirs verkoopt in een museum dat gewijd is aan de Egyptische oudheid. 's Avonds voor het slapengaan volgt Steven een bizar ritueel: hij plakt de voordeur van zijn woning af met tape, strooit zand rond zijn bed en kluistert zijn enkel met een ketting vast aan een paal.
Daarmee hoopt hij te voorkomen 's nachts aan de wandel te gaan en rare dingen uit te vreten. Opmerkelijk, maar het kan allemaal nog veel gekker, want Stevens lichaam blijkt ook nog de residentie van een ander personage: Marc Spector. In de reflectie van spiegels, glazen ruiten en waterplassen oogt deze man identiek aan Steven, met het minieme verschil dat hij met een moddervet Amerikaans accent spreekt.
Nog een schepje er bovenop doen dan maar? In het hoofd van Steven Grant/Marc Spector klinkt ook met enige regelmaat de stem door van de Egyptische god Chons (lekker sappig ingesproken door F. Murray Abraham). En eigenlijk moet je niet méér willen weten voor je aan Moon Knight begint.
De makers van deze zesdelige serie lijken er bijna een sport van te maken om zoveel mogelijk 'what the fuck'-momenten aan elkaar te schakelen. Daardoor ontstaat een verhaal met veel wendingen dat moeilijk te voorspellen is, zelfs als je bekend bent met andere wrekers die in het holst van de nacht opereren, zoals Batman en Daredevil.
Moon Knight is echter veel meer dan alleen een oorsprongsverhaal van een nieuwe superheld. Zo verandert de serie na de tweede aflevering abrupt in een klassiek avontuur, waarin de helden als archeologen op zoek mogen naar een eeuwenoude graftombe in Egypte. Een beetje zoals in The Mummy-films dus, inclusief een actrice die even mondig en daadkrachtig is als Rachel Weisz.
Een paar afleveringen later switcht Moon Knight met hetzelfde gemak naar een vrij diepzinnig psychologisch drama. Het is vooral dit segment dat indruk maakt. Steven en Marc hebben namelijk de meest tragische jeugd doorlopen van alle Marvel-superhelden die tot op heden een plekje op het (thuis)scherm zijn vergund. Hun trauma voelt realistisch aan en legt precies genoeg gewicht in de schaal.
Er mag ook een groot compliment naar acteur Oscar Isaac, die moeiteloos schakelt tussen drama en komedie, en tussen Steven en Marc. Hij brengt een scherp onderscheid aan tussen beide personages, zodat het voor de kijker te allen tijde duidelijk is wie van de twee op de voorgrond staat. Bovendien leidt het getouwtrek tussen zijn dubbele identiteit ook tot een aantal komische situaties.
Die relativerende humor is kenmerkend voor een Marvel-productie, evenals de visuele flair, maar Moon Knight weet gelukkig ook een geheel eigen toon aan te slaan. De serie is lekker exotisch, met zijn aansprekende figuren uit de Egyptische mythologie, het Arabische gezang op de geluidsband en de prachtige woestijnopnames. Die maken het tot een wereld waarnaar je maar al te graag terugkeert. Al was het maar om dat pratende nijlpaard weer te zien.
Moon Knight is te zien bij Disney+.
Je zou denken dat het wel een keer gedaan is met gemaskerde wrekers die worstelen met hun traumatische verleden. Er zijn inmiddels zoveel films en series verschenen waarin deze figuren opduiken dat de kans op herhaling redelijk groot is. Gelukkig is Moon Knight in handen van Marvel, de bekende strip- en filmstudio die zijn eigen superheldenformule wel vaker opnieuw heeft uitgevonden.
Ook nu weer is gelijk duidelijk dat we niet op een standaard superheldenverhaaltje hoeven te rekenen. Het begint allemaal met Steven Grant, een loser die dagelijks souvenirs verkoopt in een museum dat gewijd is aan de Egyptische oudheid. 's Avonds voor het slapengaan volgt Steven een bizar ritueel: hij plakt de voordeur van zijn woning af met tape, strooit zand rond zijn bed en kluistert zijn enkel met een ketting vast aan een paal.
Daarmee hoopt hij te voorkomen 's nachts aan de wandel te gaan en rare dingen uit te vreten. Opmerkelijk, maar het kan allemaal nog veel gekker, want Stevens lichaam blijkt ook nog de residentie van een ander personage: Marc Spector. In de reflectie van spiegels, glazen ruiten en waterplassen oogt deze man identiek aan Steven, met het minieme verschil dat hij met een moddervet Amerikaans accent spreekt.
Nog een schepje er bovenop doen dan maar? In het hoofd van Steven Grant/Marc Spector klinkt ook met enige regelmaat de stem door van de Egyptische god Chons (lekker sappig ingesproken door F. Murray Abraham). En eigenlijk moet je niet méér willen weten voor je aan Moon Knight begint.
Gerelateerd nieuws
De makers van deze zesdelige serie lijken er bijna een sport van te maken om zoveel mogelijk 'what the fuck'-momenten aan elkaar te schakelen. Daardoor ontstaat een verhaal met veel wendingen dat moeilijk te voorspellen is, zelfs als je bekend bent met andere wrekers die in het holst van de nacht opereren, zoals Batman en Daredevil.
Moon Knight is echter veel meer dan alleen een oorsprongsverhaal van een nieuwe superheld. Zo verandert de serie na de tweede aflevering abrupt in een klassiek avontuur, waarin de helden als archeologen op zoek mogen naar een eeuwenoude graftombe in Egypte. Een beetje zoals in The Mummy-films dus, inclusief een actrice die even mondig en daadkrachtig is als Rachel Weisz.
Een paar afleveringen later switcht Moon Knight met hetzelfde gemak naar een vrij diepzinnig psychologisch drama. Het is vooral dit segment dat indruk maakt. Steven en Marc hebben namelijk de meest tragische jeugd doorlopen van alle Marvel-superhelden die tot op heden een plekje op het (thuis)scherm zijn vergund. Hun trauma voelt realistisch aan en legt precies genoeg gewicht in de schaal.
Er mag ook een groot compliment naar acteur Oscar Isaac, die moeiteloos schakelt tussen drama en komedie, en tussen Steven en Marc. Hij brengt een scherp onderscheid aan tussen beide personages, zodat het voor de kijker te allen tijde duidelijk is wie van de twee op de voorgrond staat. Bovendien leidt het getouwtrek tussen zijn dubbele identiteit ook tot een aantal komische situaties.
Die relativerende humor is kenmerkend voor een Marvel-productie, evenals de visuele flair, maar Moon Knight weet gelukkig ook een geheel eigen toon aan te slaan. De serie is lekker exotisch, met zijn aansprekende figuren uit de Egyptische mythologie, het Arabische gezang op de geluidsband en de prachtige woestijnopnames. Die maken het tot een wereld waarnaar je maar al te graag terugkeert. Al was het maar om dat pratende nijlpaard weer te zien.
Moon Knight is te zien bij Disney+.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
