Recensie Disney+-serie 'Love, Victor' seizoen 3

Regie: Jason Ensler, Natalie Leite, Steven Canals, e.a. | Cast: Michael Cimino (Victor Salazar), Rachel Hilson (Mia Brooks), Anthony Turpel (Felix Weston), Bebe Wood (Lake Meriwether), George Sear (Benji Campbell), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 24-33 minuten | Jaar: 2022

Waar het eerste seizoen van Love, Victor echt een introductie van de personages was, dook het tweede seizoen meer de diepte in. Helaas weet dit derde en laatste seizoen het niveau niet vast te houden en werkt het te snel toe naar een einde dat alle kijkers tevreden wil stellen over wie met wie eindigt. Hierdoor boet de serie in aan diepgang en vervreemdt zij de kijkers van de personages.

De draad wordt opgepakt bij de cliffhanger. Victor kiest met wie hij verder wil: Rahim of Benji. Maar vanwege hobbels in de relatie blijft het de vraag of Victor inderdaad zal eindigen met deze persoon. Victor komt namelijk ook een nieuwe jongen tegen, Nick. Deze verhaallijn is geforceerd en geeft weinig ruimte voor diepgang. Nick lijkt dan ook vooral de rol van 'eye candy' te vervullen. Omdat er verder veel gebeurt, is de verliefdheid die Victor voelt niet erg geloofwaardig en is het voor de kijker lastig enige betrokkenheid te voelen bij deze nieuwe relatie.

Een van de redenen waarom het zo misgaat in dit derde seizoen is de introductie van dergelijke nieuwe personages. Met slechts acht afleveringen van een halfuur is het niet mogelijk om deze goed uit te werken naast alle ontwikkelingen van de al bestaande cast, maar ze snoepen wel schermtijd af van bijvoorbeeld Rahim en Felix, de personages van wie de kijker vorig seizoen juist enorm is gaan houden.

Wanneer je een lijst maakt van alle problematiek die aan bod komt, is deze vrij overweldigend. Alcoholmisbruik en -verslaving, een depressieve ouder, conservatieve religieuze familieleden, gecompliceerde relaties met ouders, langeafstandsrelaties, de eerste keer seks; en zo kan er nog wel een heel rijtje aan onderwerpen toegevoegd worden. Het is niet gek dat sommige van deze elementen ergens halverwege de serie vergeten worden.

Het grootste deel van de tijd lijkt de serie dan ook uit het oog te verliezen waar het om draait: de personages. Waar de herkenbaarheid en warme personages in de film Love, Simon vooropstonden, zijn dat in de serie Love, Victor de problemen. En omdat de makers blijven stapelen en willen laten weten dat ze oog hebben voor verschillende achtergronden van de personages, wordt het soms simplistisch en moralistisch.

Een voorbeeld hiervan is wanneer Victor erachter komt dat Rahim vanwege zijn flamboyante kledingkeuze veel vaker tegen hatelijke opmerkingen van vreemden aanloopt. Wanneer Rahim en Victor samen in een restaurant zitten, is het Rahim die door een tweetal jongens beledigd wordt. Rahim weet ze op hun plaats te zetten en Victor is onder de indruk. Vervolgens wordt netjes een dialoog ingepast waarin Rahim uitlegt dat hij hier al zijn hele leven mee geconfronteerd wordt en dus zijn weerwoord wel klaar heeft. Victor heeft daarmee een levensles gehad en de kijker ook. Subtiel kan dat niet genoemd worden.

Love, Victor maakt het zichzelf nog moeilijker doordat iedereen uiteindelijk zijn of haar happy end moet krijgen. Na een belangrijke speech van Victor realiseren personages zich ineens wat ze moeten doen en verdwijnen alle problemen in een oogwenk. Daarmee gaat de serie de meer complexe problematiek verder uit de weg en dat is jammer, zeker omdat deze eerder wel het gevoel gaf in ieder geval een discussie te willen starten over bijvoorbeeld de obstakels die een langeafstandsrelatie met zich mee zou kunnen brengen.

Hoewel het laatste seizoen een oprechte poging lijkt om de fans te geven wat ze willen en ook belangrijke thema's aan te kaarten, is het uiteindelijk allemaal veel te veel. Zowel oude als nieuwe personages krijgen niet de tijd die ze verdienen. De eindes zijn de personages gegund, maar de weg ernaartoe zorgt voor een bitterzoet gevoel.



Love, Victor is te zien bij Disney+.