Recensie Netflix-serie 'Man vs. Bee'

Regie: David Kerr | Cast: Rowan Atkinson (Trevor Bingley), Jing Lusi (Nina Kolstad-Bergenbatten), Julian Rhind-Tutt (Christian Kolstad-Bergenbatten), India Fowler (Maddy Bingley), e.a. | Afleveringen: 9 | Speelduur: 10-19 minuten | Jaar: 2022

Het kunnen juist de kleine dingen zijn die voor een mentale instorting zorgen. In Man vs. Bee raakt een man zo gefixeerd op een bij die hem het leven zuur maakt, dat hij zijn hele leven in het teken lijkt te zetten van het doden van deze bij. Rowan Atkinson laat maar weer eens zien hoe hij met zijn gezichtsuitdrukkingen en lichaamsbewegingen een heel komisch verhaal kan vertellen. Man vs. Bee vliegt soms flink uit de bocht met cartooneske situaties, maar wordt toch elke keer weer gered door het sympathieke personage dat Atkinson neerzet.

Trevor Bingley moet voor de rechter voorkomen vanwege veertien strafbare feiten en al snel zien we waarom. Beelden van totale chaos, waaronder Trevor die met een vlammenwerper een huis in de hens zet en een hamer in een Mondriaan-schilderij gooit, komen voorbij. Hoe heeft deze op het oog brave man hier kunnen eindigen? Volgens eigen zeggen: "Het begon allemaal met een bij."

Trevor heeft een nieuwe baan als housesitter. Hij komt aan bij een enorme villa, waar een wat verwaand stel hem een rondleiding geeft. Er hangen dure kunstwerken van Mondriaan en Kandinsky, in de garage staat een dure Jaguar, kortom: niks mag kapot. Maar alles gaat natuurlijk wel stuk. Al binnen enkele minuten is het eerste beeldje gebroken omdat Trevor achter de bij aan zit. Tot overmaat van ramp verbrandt hij ook nog het instructieboekje dat door de eigenaars is achtergelaten. Op dit punt wordt al snel duidelijk: totale destructie van de villa kan niet lang uitblijven.

De villa is volledig uitgerust met de nieuwste technologieën en beveiligingsapparatuur, waardoor Trevor zich totaal geen houding weet te geven tot deze nieuwe omgeving. Rowan Atkinson heeft natuurlijk met Mr. Bean al laten zien dat hij het best om kan gaan met omgevingen waarin zijn personages zich niet helemaal thuis kunnen voelen. Het is dan ook nog het meest komisch om Trevor pogingen te zien doen tot de meest simpele handelingen, zoals het koken van soep, in deze immense villa.

Man vs. Bee doet soms erg denken aan Tom and Jerry. Dit komt doordat de pogingen en obsessie van Trevor tegenover de bij steeds extremere vormen aan lijken te nemen. Zo worden er in een aflevering meerdere spuitbussen met gif aan elkaar gebonden om de bij te vermoorden, maar de bij is Trevor natuurlijk elke keer te slim af. De bij lijkt af en toe ook wel expres het leven van Trevor moeilijker te maken. Hier vliegt de serie dan ook snel uit de bocht met explosieven en vlammenwerpers.

Maar ondanks zijn verhouding tot de bij heeft Trevor toch iets sympathieks. Hij probeert de band met zijn dochter te herstellen en deze nieuwe baan lijkt een eerste stap in die richting. Eigenlijk is er de hoop dat Trevor zal slagen, ondanks dat het duidelijk is dat dit niet zal gebeuren. Als zijn ex-vrouw aanhaalt dat Trevor al meerdere banen is kwijtgeraakt door onder andere een obsessie met een papierversnipperaar wordt al snel duidelijk dat hij een groot probleem heeft.

De obsessie van Trevor met de bij lijkt binnen dit patroon van zelfsabotage te passen. De wanhoop van Trevor tegenover alle chaos, die vooral hijzelf en niet de bij veroorzaakt, is dan ook groot en wordt per aflevering alleen maar erger. Zo hebben de makers toch nog een gelaagd personage weten te creëren binnen de cartooneske wereld die ze presenteren.

Hoewel er maar negen afleveringen zijn, bevat de serie genoeg punten waarop het niet grappig of spannend meer is wat er gaat gebeuren. Zo zijn er ook nog clichématig geklede inbrekers die het huis willen leegroven en een politieagent die steeds aanbelt op, voor Trevor, ongelegen momenten. Het zijn passages die de snelheid wat uit de serie halen.

Man vs. Bee bestaat uit allemaal lekkere korte afleveringen van rond de elf minuten waarin slapstick de boventoon voert. Het is een soort komedie dat niet vaak meer gemaakt wordt, maar in de handen van Atkinson een hoop hilariteit oplevert. Het is knap hoe Atkinson alleen in een huis met een hond en een bij, die overigens pas later met computeranimatie is toegevoegd, zo'n rijk scala aan komische momenten weet te creëren. Het is dan ook vooral een plezier om Atkinson weer zo aan het werk te mogen zien.



Man vs. Bee is te zien bij Netflix.