Recensie Netflix-serie 'You Don't Know Me'

Regie: Sarmad Massud | Cast: Samuel Adwwunmi (Hero), Sophie Wilde (Kyra), Roger Jean Nsengiyumvan (Jamil), Buky Bakray (Bless), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 55 minuten| Jaar: 2021

Hero bepleit zijn onschuld tegenover een jury in een Londense rechtbank. De man heeft net zijn advocaat de laan uitgestuurd zodat hij zelf het slotpleidooi voor zijn rekening kan nemen. Het ziet er niet best uit voor hem. De bewijzen dat hij verantwoordelijk is voor de dood van een drugsdealer hebben zich opgestapeld. Maar de man pleit onschuld en besluit volledig open kaart te spelen.

Dit is de premisse van de Britse miniserie You Don't Know Me, gebaseerd op het boek van Imran Mahmood. We krijgen een inkijkje in het leven van de ambitieuze en sympathieke autohandelaar Hero, zijn liefdeleven en zijn onbedoelde inmenging in het drugscircuit. De rode draad is het pleidooi dat hij houdt, waarbij elk detail niet alleen telt, maar ook de onwaarschijnlijkheden vergroot.

In de bus naar zijn werk ontmoet Hero de mooie maar zwijgzame Kyra. Eerst moet ze niet zo veel hebben van zijn avances, want ze begraaft zich liever in een stapel boeken, maar langzaam volgt er toenadering. Hero doet er alles aan om Kyra het hof te maken en gaat zelfs in de leer bij een Italiaanse chef-kok om voor haar de perfecte pasta carbonara te maken. Het leidt tot een relatie en Kyra trekt bij Hero in. Maar dan is ze opeens verdwenen. Hero beseft dat hij eigenlijk helemaal niets van haar weet.

Het is de eerste van de vier afleveringen die verreweg de meeste indruk maakt. Wat begint als een charmant en een tikkeltje zoetsappig liefdesverhaal mondt uit in een ware nachtmerrie. Want waar is Kyra gebleven? Uit pure wanhoop legt Hero contact met drugsdealer Jamil, inderdaad het dodelijke slachtoffer van dit verhaal. Jamil en zijn vrienden zijn patsers die Hero al eens het leven hebben zuurgemaakt in zijn autozaak.

Alle elementen voor een enerverende thriller zijn aanwezig, maar regisseur Sarmad Massud slaagt er niet in de spanning de volledige vier uur op peil te houden. Het uitgangspunt voor de kijker is duidelijk: Hero is onschuldig en voor alles is een plausibele verklaring, al is niets wat het lijkt. Je bent bereid om hier lang in mee te gaan, maar de compleet afhankelijke en haast onverschillige houding van Kyra gaat op den duur tegenstaan.

Om enigszins mee te kunnen voelen is het niet voldoende dat achter haar innemende voorkomen ook een schaduwzijde schuilgaat. Het doet je dan ook afvragen waarom Hero bereid is om zo ver voor haar te gaan. Dat Kyra niet in de rechtbank aanwezig is zorgt nog voor wat vraagtekens, maar ook dat wordt gaandeweg duidelijk. Een klassieke whodunnit is vrij gemakzuchtig uitgebreid naar een whydunnit.

Het idee om het slotpleidooi als rode draad te laten fungeren is een slimme zet. Het geeft de schrijver uitgebreid de mogelijkheid om een eindeloze hoeveelheid sympathie voor Hero te genereren als de verkeerde man op het verkeerde moment. Hero is een vechter voor gerechtigheid, maar laat zich te veel in de luren leggen door wat duidelijk niet de juiste vrouw voor hem is. Ach, liefde maakt immers blind; het einde is ronduit laf.



You Don't Know Me is te zien bij Netflix.