Recensie Disney+-serie 'Ms. Marvel'

Regie: Adil El Arbi, Bilall Fallah, Meera Menon, e.a. | Cast: Iman Vellani (Kamala Kahn), Matt Lintz (Bruno Carelli), Alysia Reiner (Agent Deever), Nimra Bucha (Najma), Zenobia Schroff (Muneeba Kahn), Yasmeen Fletcher (Nakia), Rish Shah (Kamran), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 38-49 minuten | Jaar: 2022

Er lijken twee soorten Marvel-series te zijn: degene met een consistent plot, zoals Wandavision en Loki, en degene die alle kanten op gaan, zoals Moon Knight en nu ook Ms. Marvel. Gelukkig is de laatstgenoemde serie bubbelig genoeg om het vermakelijk te houden, met dank aan een zelfbewuste doch charmante hoofdrolspeelster.

De fris eigenzinnige puber Kamala is fan van Captain Marvel, de blonde superheldin die meehielp het universum van Thanos' ondergang te redden. Als je geen idee hebt wat dat allemaal inhoudt: geen probleem, het verhaal van deze serie staat verder geheel op zichzelf. Tijdens het neuzen door dozen komt Kamala een armband tegen, die perfect past bij het kostuum dat ze aantrekt naar een superheldenconventie. Zodra ze het accessoire om haar pols slaat, ontwaakt het de eigen kracht die ze al die tijd in haar bleek te hebben. Kamala is nu zelf een superheld.

Als je nog een tiener bent, is dat zowel cool als onhandig. Niet dat een serie daar al volledig mee gevuld is, maar er hoeft ook weer niet heel veel te worden toegevoegd om het boeiend te maken. Blijkbaar dachten de makers daar anders over. Al gauw worden personages geïntroduceerd die verbonden zijn aan de geheimzinnige armband en hun eigen agenda hebben. Aangezien Kamala een Pakistaanse achtergrond heeft, biedt het specifieke doel van deze personages een mooie metafoor voor hoe in de vorige eeuw miljoenen moslims hun thuisland India moesten achterlaten en andersgelovigen Pakistan moesten verruilen voor India.

Nee, ook dat was niet voldoende. Wel té subtiel, want het Pakistan-India-issue wordt letterlijk besproken, op een simplistische manier. Je kunt nog meer wendingen verwachten die alle aandacht wegtrekken van de tijd die besteed had kunnen worden aan uitleg over de personages die terug naar hun 'thuis' willen, of de ontwikkeling van Kamala en het besef dat ze nu een held kan zijn. Definitief geen slechterik, want 'brave meid' is een van de weinige karaktertrekken die ze krijgt.

Verder is het titelpersonage een 'quicky girl'. Zeker geen outcast, maar ze zit op school niet in het populaire kliekje, en haar moeder is de zoveelste stereotype ouder die haar dochter in een bepaalde richting wil duwen. Dat Kamala zo'n grappig en eigenzinnig personage is, daar lijkt vertolkster Iman Vellani prima van op de hoogte. Op bepaalde momenten ligt het er iets te dik bovenop, maar over het algemeen komt ze er toch mee weg. Ze gaat lekker mee in de wannabe Scott Pilgrim vs. The World-momenten waarin de realiteit buigt voor bewegende animatie op de muren en musicalmomentjes.

Die luchtige stijl is een andere reden waarom Ms. Marvel uiteindelijk toch prima vermaak biedt. Het is onbedoeld zowaar het avontuur geworden dat voorkomt uit het hoofd van een getalenteerde tiener die het vak van verhalen vertellen nog onder de knie moet krijgen, maar al wel genoeg creativiteit bezit om er iets leuks van te maken. Bij Marvel is humor nooit afwezig, en hun beste grappen zijn altijd de droge momenten waarop een personage iets onverwachts doet (zoals Thor die zijn wereldberoemde hamer even ophangt aan een kapstok). Ook daarin schiet Ms. Marvel niet tekort.

Evenmin in de cliffhanger aan de slot. Zelfs al was deze serie genadeloos geflopt, dan ga je Ms. Marvel gegarandeerd toch weer zien. En dat vervolg, in de vorm van een speelfilm, gaat geheid een succes worden door de toevoeging van één verrassingselement dat in de korte scène vlak voor het einde wordt geïntroduceerd. Hopelijk zal het plot van die film wat minder overdadig zijn.



Ms. Marvel is te zien bij Disney+.