Recensie Netflix-serie 'The Most Hated Man on the Internet'

Regie: Rob Miller | Afleveringen: 3 | Speelduur: 43-60 minuten | Jaar: 2022

Menig vrouw kan er helaas over meepraten: wanneer pikante foto's, gemaakt in een dronken, amoureuze of gewoon giebelige bui, onbedoeld op het internet terechtkomen. Vaak met 'dank' aan een beledigde ex, een valse vriendin of je eigen stupiditeit. Of, zoals documentaireserie The Most Hated Man on the Internet laat zien, door mensen die er zelf beter van willen worden en over lijken gaan dat te bereiken. Mensen zoals Hunter Moore.

In dit truecrime-verhaal zien we hoe de Amerikaan Hunter Moore beroemd, gehaat, en naar eigen zeggen rijk werd van zijn website IsAnyoneUp, een website vol amateur naaktfoto's van veelal onwetende eigenaren. Het excuus? Wraakporno. De werkelijkheid? Slutshaming. Had ze maar niet die foto's moeten maken. In andere woorden: het is vrouwen niet gegund om seksueel open of impulsief te zijn – dat is voorbehouden aan de mannen. Vijftig jaar nadat onze voormoeders hun bh's in brand staken is er helaas nog weinig veranderd.

Omdat de hedendaagse misogyne slutshame-cultuur is iets waar we ons maar al te bewust van zijn (of moeten zijn), zou kunnen worden gedacht dat The Most Hated Man on the Internet niets nieuws onder de zon brengt. Echter, het verhaal is spannend en bij vlagen zelfs gruwelijk. Vooral omdat de slechterik geen soiciaal geïsoleerde hacker is, maar iemand die schaamteloos de openbaarheid opzoekt. Moore wil niet anoniem zijn, geeft vrouwen openlijk de schuld van wat hij hen aandoet en geniet van de aandacht en de volgers die hem dat oplevert in dit tijdperk van trolling en haatzucht. Met alle gevolgen van dien.

Wie denkt het allemaal wel gezien te hebben zal toch onder de indruk zijn van de schokkende, duistere gebeurtenissen in dit verhaal van inmiddels tien jaar geleden, dat nog steeds actueel is. En voor de man die zich met door vrouwen vaak gehoorde en inmiddels bijna beledigende verbazing afvraagt waarom zo'n Hunter Moore toch wegkomt met het leed dat hij veroorzaakt, leggen we nog maar eens de troosteloze realiteit uit: omdat hij feitelijk niets illegaals doet.

Op hackende wijze iemands foto's stelen is illegaal doch zeer moeilijk te bewijzen, maar het online verspreiden van die foto's nagenoeg niet. En dat is het meest schokkende aspect van deze vorm van slutshaming: dat het nog steeds niet wordt erkend als discriminatoir gedrag dat zich specifiek op vrouwen richt. Deze documentaire laat goed te zien hoe mannelijke slachtoffers aanzienlijk minder schade lijden dan hun vrouwelijke lotgenoten.

Slachtoffers van deze praktijken kampen met ernstige gevolgen, variërend van het ervaren van schaamte en machteloosheid, tot het verlies van werk, vrienden, familie en partners, tot depressie en zelfmoord. Reden genoeg om deze vorm van ongewenste intimiteiten en pesterij strafbaar te stellen, zou je denken. Hoewel in Californië nog wel is geopperd dat wraakporno illegaal moet zijn, is het opvolgen daarvan onmogelijk met de hedendaagse overvloed van wereldwijd gedeeld beeldmateriaal. Hoe pak je monsters als Hunter Moore dan aan?

Op creatieve manieren, zo blijkt. Even boeiend als de slechterik in dit verhaal zijn de helden. Mensen als Charlotte Laws, die de naaktfoto's van haar dochter offline wist te krijgen en daarna doorvocht voor andere slachtoffers van Moore. En dat zijn er een hoop. Want ook al weten we dat we geen naaktselfies moeten maken, toch doen we het. Omdat mensen nu eenmaal domme dingen doen. Maar met zijn verrassende afloop laat The Most Hated Man on the Internet op inspirerende wijze zien dat er alternatieven zijn voor het lijdzaam ondergaan van de gevolgen daarvan.



The Most Hated Man on the Internet is te zien bij Netflix.