Recensie Netflix-serie 'Justice Served'

Regie: Jozua Malherbe, Rolie Nikiwe, Zwelethu Radebe | Cast: Alex McGregor (Karabo), Anton David Jeftha (Teekay), Morné Visser (Allan Harvey), Pallance Dladla (Uhuru), Daniel Janks (Wendell), e.a. | Aantal afleveringen: 6 | Speelduur: 38-44 minuten | Jaar: 2022

Justice Served vertelt het verhaal van een rechtszaak waarin een blanke man terechtstaat voor het doodschieten van een zwarte man. Een rechtszaak die op gewelddadige wijze wordt overgenomen om gerechtigheid af te dwingen in een racistische maatschappij die zulke moordenaars lang niet altijd veroordeelt. Maar anders dan de titel doet vermoeden houden de makers goed in het midden of met deze actie daadwerkelijk gerechtigheid wordt behaald. In plaats daarvan draait deze serie om de veel interessantere vraag wat gerechtigheid precies is.

Het lijkt een uitgemaakte zaak: slachtoffer Zoli rent na een aanvaring weg van dader Harvey, die met een slok op Zoli in zijn rug schiet, wat nota bene op camera wordt vastgelegd. Maar, zo wordt de kijker aan het begin van de serie onmiddellijk uitgelegd, wie denkt dat deze blanke man voor zijn daad veroordeeld zal worden, weet niets over Zuid-Afrika. De kijker kan zich klaarblijkelijk opmaken voor een gedetailleerd verslag over actuele gebeurtenissen in dit land. Niet zozeer met heftige gewelddadige scènes, maar eerder door de aangrijpende verhalen van elk van de vele personages.

Justice Served barst van de goed ontwikkelde personages, elk met hun eigen problemen en motivaties, die met sterk acteerwerk mooi tot leven worden gebracht. Hierdoor hecht de kijker zich onmiddellijk aan zijn favorieten en is de vraag meer hoe het met elk van deze sympathieke personages afzonderlijk gaat aflopen, dan of er gerechtigheid zal geschieden. Daardoor kijkt de serie vooral prettig weg als meeslepend drama, in plaats van een confronterend verhaal over de heftigheid van racisme en politiegeweld, al komen die onderwerpen nog steeds voldoende aan bod.

De personages zijn genuanceerd en niet eenzijdig; er zijn geen goeden en slechten. Ze hebben diepgang en komen elk met hun eigen standpunten, gebaseerd op achtergrondverhalen die in flashbacks aan de kijker worden uitgelegd. De serie kiest geen kant voor of tegen de overname van de gerechtsgang door de gijzelnemers, maar concentreert zich op de mensen achter de acties. Door te luisteren naar de haaks op elkaar staande meningen van de goed invoelbare personages wordt de kijker aan het denken gezet.

Zijn de gijzelnemers vrijheidsstrijders of terroristen? Heeft stoere politievrouw Mashaba eigenlijk niet gelijk als ze tegenover roekeloze mannelijke collega's voor een geweldloze afloop pleit? Wat moet de kijker precies voelen bij de zwarte vrouwelijke rechter die het voor de blanke dader opneemt? Of de knappe gijzelnemer die een neergeschoten vrouw uiterst zachtaardig verzorgt en de kijker doet anticiperen op een vrij clichématige maar niettemin romantische variant van Stockholmsyndroom? Zelfs dader Harvey krijgt uitdieping en mag zijn zegje doen - al is het niet erg overtuigend - in plaats van te worden gereduceerd tot ongenuanceerde slechterik.

De kijker wordt niet gestimuleerd te hopen dat Harvey zijn fatale straf zal ontvangen of ontlopen, maar eerder aangezet tot denken over heftige vraagstukken omtrent gerechtigheid. Wat wordt er bereikt als Harvey door de gijzelnemers om het leven wordt gebracht? De overname van de rechtszaak is het antwoord op een falend systeem dat racistische moorden onvoldoende bestraft, maar is dit de weg naar verandering? Het wachten is niet zozeer op het antwoord op deze vragen, maar op de ontknoping van het verhaal en de gevolgen voor de verschillende personages, die de kijker tot de laatste seconde in spanning houden.



Justice Served is te zien bij Netflix.