Recensie Prime Video-serie 'Paper Girls'

Regie: Mairzee Almas, Georgi Banks-Davies, Destiny Ekaragha, e.a. | Cast: Riley Lai Nelet (Erin), Fina Strazza (KJ), Camryn Jones (Tiffany), Sofia Rosinsky (Mac), Adina Porter (Prioress), Jason Mantzoukas (Grand Father), e.a. | Aantal afleveringen: 8 | Speelduur: 38-56 minuten | Jaar: 2022

Met Paper Girls wordt na Runaways en Y: The Last Man opnieuw een strip van schrijver Brian K. Vaughn bewerkt tot een televisieseries Maar waar de eerste tweede titels een prima gebalanceerde verhuizing kregen van papier naar scherm, is Paper Girls een onevenwichtig sciencefiction-tienerdrama geworden. Met een coole soundtrack, dat wel..

Vier jonge krantenbezorgers worden in 1988 door een onverklaarbaar voorval ineens naar 2019 geslingerd. Daar komen ze oog in oog te staan met de volwassen versies van henzelf. De confrontaties die dat oplevert zijn lastiger om mee om te gaan dan uitvinden hoe ze weer naar hun eigen tijd kunnen terugkeren.

Het is dit grootse plot dat in stripuitvoering beter tot zijn recht komt dan in deze verfilming. De eerste aflevering biedt voor het grootste deel spannend en hectisch spektakel, waarna de tweede aflevering drastisch afremt voor lange scènes met uitsluitend gesprekken - die overigens opvallend relaxt zijn voor vier twaalfjarige meiden die zojuist door de tijd hebben gereisd. De rest van het seizoen zet deze stijl door, want het is nou eenmaal een mix van actie en drama.

Helaas loopt dat drama op sommige momenten niet zo goed als zou moeten, wat mogelijk te maken heeft met de niet bijster sterke uitwerking van de vier meiden. Zo wordt de Chinees-Amerikaanse Erin gepresenteerd als hoofdpersonage, maar blijkt ze uiteindelijk het meest passieve groepslid. Het lijkt erop dat het haar verhaalboog is om een leider te worden, maar daar is ze in dit eerste seizoen (ja, er wordt geëindigd met een cliffhanger) kennelijk nog niet klaar voor.

Mac is de standaard ruwe meid uit de achterbuurt en Tiffany de welbekende bolleboos. Laatstgenoemde heeft een volwassen versie die daar niet helemaal bij lijkt te passen, terwijl voor de eerstgenoemde is gekozen voor de meest makkelijke uitvlucht. Een gemiste kans om een bordkartonnen personage te laten opbloeien tot een veelzijdiger mens. Daarmee blijft KJ over, die naast rijkeluiskind gelukkig wat meer kanten mag tonen.

De disbalans in het plot zit ook in de kwaliteit van de serie. De ene keer werkt het niet erg sterk, en dan ineens heb je prachtige momenten. De gevolgen van het ontmoeten van hun volwassen zelf komt het sterkst uit de verf voor KJ en Tiffany, voor wie een heldere verandering in het verschiet ligt die ze zelf in handen hebben.

Behalve de persoonlijke beslommeringen is er nog het algemene plot over tijdreizen. Een eerste verklaring over wat er speelt laat niet lang op zich wachten, maar daarmee is nog lang niet alles helemaal helder. Er zijn twee groepen die het tegen elkaar opnemen, en op basis van de uitleg ben je haast geneigd om aan de kant van de slechteriken te staan.

Voor een serie in 2022 is de CGI af en toe flink ondermaats. Gelukkig is de muziek dik in orde, zelfs al passen de gekozen tracks niet altijd binnen het tijdsbeeld. Hetzelfde geldt voor de casting van de vier belangrijkste personages. Dat ze allemaal overduidelijk ouder zijn dan twaalf jaar stoort niet, en ze vertolken hun rol goed, al helpt het natuurlijk wanneer je de acteurs nog niet kent van een andere rol.

Nu het viertal weet wat de toekomst voor hen in petto heeft, is de vraag waar een mogelijk tweede seizoen van Paper Girls dan naartoe wil. Het bronmateriaal bestaat uit dertig dunne stripboekjes dat een conclusie had, dus het is te hopen dat men de serie niet gaat uitrekken of zelfs doortrekken voorbij het einde van de strip. Er is geen soundtrack die dat zou kunnen goedmaken.



Paper Girls is te zien bij Prime Video.