Recensie Netflix-serie 'Dota: Dragon's Blood' seizoen 3

Regie: Kim Sun Min, Han Seung Woo, Park So Young, e.a. | Cast (stemmen): Yuri Lowenthal (Davion), Lara Pulver (Mirana), Dee Bradley Baker (Slyrak), Freya Tingley (Fymryn), e.a. | Aantal afleveringen: 8 | Speelduur: 24-28 minuten | Jaar: 2022

Was het eerste seizoen van Dota: Dragon's Blood al een wervelwind van verhaallijnen, in het tweede seizoen werd het er niet veel beter op. De slotaflevering van seizoen twee liet de kijker in spanning achter of enkele prangende vragen in seizoen drie beantwoord zouden worden. Helaas biedt het derde seizoen geen soelaas, maar eerder de onlogische climax die de vaak rommelige voorgaande seizoenen al voorspelden.

De animatieserie Dota: Dragon's Blood, gebaseerd op de videogame Dota 2, draait om de drakenstrijder Davion, die na het verliezen van zijn gehele familie aan bloeddorstige draken niets liever doet dan deze monsters afslachten. Helaas is zijn ironische lot dat hij geïnfecteerd raakt met drakenbloed en draak Slyrak met zich mee moet zeulen. En dat is allemaal nodig om een nieuwe, gedeelde vijand het hoofd te bieden. Althans, dat was het idee. Maar in seizoen drie wordt dit concept jammerlijk losgelaten en vervangen door een verhaal zonder structuur dat nergens heen gaat.

De makers van de serie lijken haast te hebben. Ontzettend veel gebeurtenissen, personages en flashbacks met achtergrondverhalen worden in slechts acht korte afleveringen per seizoen gepropt. In seizoen één ging de aandacht vooral naar de epische vechtscènes, die de aandacht zeker verdienden, maar helaas kwam daarbij het verhaal in het gedrang. Het hoe en waarom van de mooi geanimeerde gevechten was moeilijk bij te houden. Op zulke momenten zijn we dankbaar voor de uitvinding van de tien-seconden-terugspoelknop.

In seizoen één werd voor de vele personages en hun bezigheden en motivaties weinig tijd genomen, waardoor er soms een duizelingwekkende hoeveelheid informatie op de kijker afkwam. In seizoen twee werd het er helaas niet beter op: nieuwe personages werden onvoldoende geïntroduceerd en belangrijke emotionele momenten afgeraffeld. Vooral de slotaflevering liet de kijker in verwarring achter. Draak Slyrak maakt zich plotseling los van Davion - kan de gemeenschappelijke vijand Terrorblade dan nog wel worden verslagen?

Het antwoord krijgen we al in aflevering twee van seizoen drie: jawel. Ook zonder draak Slyrak wordt de slechterik die al twee seizoenen lang wordt opgejaagd in een handomdraai verslagen, en niet eens in een grote tweedelige seizoensfinale! De strekking uit de titel is zomaar verdwenen. Dat drakenbloed bleek niet nodig, draak Slyrak trekt plotseling zijn klauwen er vanaf en verdwijnt.

Vanaf daar gaat het verhaal letterlijk over in een hele andere realiteit (al dan niet echt) en heeft het bijna niets meer te maken heeft met het oorspronkelijke verhaal. Het komt over als een excuusmatig vulmiddel zoals in films die eindigen met de deus-ex-machina-achtige het-was-allemaal-een-droom-plottwist om plotgaten goed te praten. Het is moeilijk interesse op te brengen voor iets waarvan je van tevoren al weet dat het niet van belang is voor het verhaal waar je eerder twee seizoenen lang in geïnvesteerd hebt.

Dota: Dragon's Blood is van de makers van het populaire Avatar: De Legende van Aang, een mooie verwesterde animeserie met duidelijke thema's en personages wiens acties onderbouwd worden in realistische achtergrondverhalen. Het vervolg De Legende van Korra was iets minder Westers en meer zoals oorspronkelijke anime: bij vlagen cryptisch en poëtisch. Hun nieuwe serie Dota: Dragon's Blood is helaas overdadig chaotisch geworden. Fans die de eerste twee seizoenen met de terugspoelknop hebben weten te overleven stevenen met seizoen drie op een teleurstelling af.



Dota: Dragon's Blood is te zien bij Netflix.