Eerste indruk 'She-Hulk: Attorney at Law'

Regie: Kat Coiro | Cast: Tatiana Maslany (Jennifer Walter/She-Hulk), Mark Ruffalo (Bruce Banner), Ginger Gonzaga (Nikki Ramos), Drew Matthews (Dennis Bukowski), Jameela Jamil (Titania), e.a. | Speelduur: 38 minuten | Jaar: 2022

Een van de leukste aspecten van de start van een superheldenverhaal is zien hoe de hoofdpersoon omgaat met de verandering van normaal mens naar buitengewoon wezen. In het recente Ms. Marvel kreeg de jonge titelfiguur meerdere afleveringen van elk zo'n driekwartier om deze ontwikkeling te laten zien. In She-Hulk: Attorney at Law moet het gelijk binnen de eerste aflevering en die duurt slechts een halfuur. Zoals dat gaat bij een snelle hap: je zit gauw vol en snakt niet naar meer.

Jennifer Walters is behalve advocaat ook de nicht van Bruce Banner, beter bekend als de Hulk. Een voorval tijdens een gezamenlijk autoritje zorgt ervoor dat zij voortaan ook zit opgezadeld met de vloek/gave een hulk te zijn. Bruce neemt haar mee naar zijn afgelegen woning om haar op te leiden, maar Jennifer blijkt zowel ongeduldig als oprecht anders dan hij.

Dat komt mooi uit, want dat houdt in dat deze ontstaansgeschiedenis kan worden versneld. Dit is immers een Marvel-serie, gesitueerd in een wereld waarin zich al de nodige films en series hebben afgespeeld, waarmee je bekend moet zijn om sommige grapjes te begrijpen. Los daarvan schatten de makers de kijker net zo ongeduldig in als Jennifer zelf, waardoor in minder dan dertig minuten alles is verteld wat betreft het ontstaan van She-Hulk.

Of deze haast aanhoudt zullen we merken in de komende afleveringen, maar of je die wil zien is een tweede. De makers hopen uiteraard van wel en pogen dit aantrekkelijk te maken door twee vreemde voorvallen neer te plompen. Deze komen volledig uit het niets, maar zijn zo willekeurig dat ze niet zozeer mysterieus zijn maar eerder verwarrend.

Als dit een doodserieuze serie zou zijn, was dit een mislukte eerste aflevering geweest. Maar dat is het niet. She-Hulk: Attorney at Law is puur Marvel, waarbij stripactie wordt afgewisseld met humor. Er valt ook wat te lachen als je niet bekend bent met wat er allemaal in eerdere Marvel-films en -series heeft plaatsgevonden. De makers zeggen inspiratie te hebben gehaald uit de komedieserie Fleabag, al zorgt dat helaas niet voor scherpe humor maar alleen voor het gegeven dat Jennifer recht in de camera kijkt en opmerkingen maakt tegen de kijker.

Het is minimaal, maar het werkt wel omdat She-Hulk wordt neergezet door Tatiana Maslany, die haar talent en veelzijdigheid eerder bewees door in elke aflevering van Orphan Black in haar eentje een hele reeks personages te spelen. Vanaf het eerste moment past ze helemaal in haar rol van advocaat en nicht van een beroemde Avenger, terwijl haar personage ook al redelijk driedimensionaal is. Ze is charmant en zelfverzekerd, koppig en ongeduldig, plat en leergierig.

De feministische boodschap is niet subtiel, maar dat is haast onvermijdelijk in een serie over een vrouwelijke krachtpatser. Gelukkig wel op een eerlijke manier: She-Hulk beheerst haar krachten op een andere manier dan Hulk, ze leert sneller en heeft een andere manier van omgaan met woede (wat voor menig vrouw erg herkenbaar zal zijn), maar qua fysieke kracht is ze niet gelijk aan haar mannelijke tegenhanger, die niet alleen meer ervaring heeft maar ook bijna twee keer zo breed uitvalt.

She-Hulk: Attorney at Law is misschien geen serie waarbij je na de eerste aflevering niet kan wachten op de volgende, maar ook geen die je direct afschrijft. Wat intrigeert is dat Jennifer een advocate is met een lopende zaak, die ineens een superheld wordt en daarmee de bijbehorende duistere zaken gaat aantrekken. Het titelpersonage herinnert je er zelf meermaals aan dat dit een advocatenserie is, wat toch de vraag oproept hoe dat genre zich gaat mengen met het superheldenrecept.

She-Hulk: Attorney at Law is te zien bij Disney+.