Recensie Netflix-serie 'A Model Family'

Regie: Jin-woo Kim, Jae-gon Lee | Cast: Jung Woo ( (Dong-ha), Park Hee-soon (Gwang-cheol), Yoon Jin-seo (Eun-joo), Park Ji-yeon (Joo-hyun), Kim Sung-oh (Choi Kang-jun) e.a. | Aantal afleveringen: 10 | Speelduur: 41-50 minuten | Jaar: 2022

Wanneer een gezin op papier een modelgezin lijkt, is de realiteit vaak anders. Dat geldt ook voor het gezin van Dong-ha. Hij is nog nooit met de politie in aanraking gekomen en heeft een vrouw en twee leuke kinderen. Zijn vrouw wil echter een scheiding en zijn zoontje heeft vanwege zijn hartafwijking een operatie nodig. Als Dong-ha in een auto met twee dode mannen een tas met geld aantreft, denkt hij de oplossing voor al zijn problemen te hebben gevonden. Uiteraard komt hij hier niet zomaar mee weg, maar raakt hij betrokken bij drugshandel.

A Model Family is het interessantst wanneer wordt gekeken naar de verschillende soorten families. Of het nu gaat om traditionele families met bloedbanden of om werkfamilies zoals bij de politie of drugsdealers, allemaal hebben ze te maken met hun eigen soorten verraad. Echter, door de veelvoud aan plotlijnen blijft deze thematiek wat aan de oppervlakte hangen en wordt die vooral gehuld in clichématige uitspraken over (het schenden van) vertrouwen.

De serie moet het hebben van alle intriges, maar heeft daarvoor met de extreem naïeve Dong-ha niet het beste hoofdpersonage. Hij valt van de ene onhandige situatie in de andere en kijkt meestal vooral verbaasd of geschokt voor zich uit om wat hem nu weer overkomt. Als kijker is het dan ook niet moeilijk te snappen waarom zijn vrouw hem zat is, want ze heeft gelijk dat hij de familie telkens opnieuw van de wal in de sloot helpt.

Leuker zijn de bijpersonages. Zo is Dong-ha's zoontje een sympathieke wijsneus die beter dan zijn vader door lijkt te hebben hoe het leven in elkaar zit. Je hoopt dan ook vooral dat hem en zijn zus niets zal overkomen door de stommiteiten van hun vader. Ondertussen is het behoorlijk vermakelijk om te zien hoe de drugsdealers proberen elkaar te slim af te zijn.

Met de esthetiek zit het over het algemeen wel goed, zelfs al is die met veel groen-blauwige tinten om het onheilspellende karakter te duiden wat dertien in een dozijn Een aantal momenten springt eruit, zoals wanneer Dong-ha zich voorstelt dat een huis afbrandt, wat hem zal verlossen van alle complicaties met de drugshandelaren. Het zorgt voor een mooie, bijna magische scène waarbij eerst de vonkjes zijn werkkamer binnen komen dwarrelen en vervolgens de majestueuze brand in beeld wordt gebracht.

Iets minder sterk is de manier waarop de serie flashbacks gebruikt. In zwart-wit wordt de kijker eraan herinnerd wat in eerdere afleveringen gebeurde, wat vooral voor bingewatchers overbodig zal aanvoelen. Er zijn echter ook flashbacks met hun eigen visuele stijl, waardoor het geen overtuigend geheel wordt. Het is symptomatisch voor het af en toe wat rommelig vertelde verhaal waarin iedereen elkaar maar blijft bedriegen. Net zoals de personages verstrikt raken in hun leugens, zal ook de kijker af en toe de weg kwijtraken. Dan rijst de vraag: is alles wat de personages doen wel helemaal logisch?

Gelukkig worden tegen het einde alle verhaallijnen netjes opgelost. Soms gebeurt dit iets te gehaast, maar de serie laat de kijker wel met een overwegend tevreden gevoel achter. Zeker gezien het heerlijk cynische einde, al is het daarbij de vraag of het werkelijk zo cynisch is of dat het vooral is toegevoegd om een tweede seizoen mogelijk te maken. Hoe dan ook kijkt dit eerste seizoen prima weg, maar de serie is zeker geen uitblinker.



A Model Family is te zien bij Netflix.