Recensie Netflix-serie 'Daniel Spellbound'

Regie: Trevor Deane-Freeman, Matthew Fernandes | Cast (stemmen): Catherine Disher (The Pie Maker), Rainbow Sun Francks (Burden), Chantel Riley (Lucy Santana), Lynn Rafferty (Bixby Prospero), Alex Barima (Daniel Spellbound), e.a. | Aantal afleveringen: 10 | Speelduur: 22-26 minuten | Jaar: 2022

Maker Matthew Fernandes wilde met zijn animatieserie Daniel Spellbound het fantasygenre naar de moderne tijd brengen. Het resultaat is een spannend, origineel verhaal waarin magie geïntegreerd is in het hedendaagse New York. Dat zal kinderen van nu een stuk meer aanspreken dan een traditioneel middeleeuws decor waarmee fantasy en magie doorgaans worden geassocieerd.

Het bijzondere van deze serie valt de kijker meteen al op: geen draken, bezemstelen of lange gewaden - maar het stedelijke speelveld van New York waarin de titelfiguur zich met magie staande probeert te houden. Hij doet dat op half-illegale wijze door als 'tracker' al dan niet verboden ingrediënten voor magiërs op te sporen. Zijn cliënten zijn geldbeluste hotdogverkopers en zijn vijanden ordehandhavers met oplichtende wapenstokken in plaats van toverstokjes. In een kleurrijk New York vindt hij magie in zaken als graffiti, ondergrondse raves en oplichtende tatoeages.

De magie vliegt niet per se in glitter door de lucht: magische objecten lichten eerder op als LED-lampjes en lijken een bluetooth- of wifi-verbinding nodig te hebben met andere objecten of de gebruiker. Daarmee wordt mooi de link gelegd tussen magie en het digitale tijdperk. Daarop inhakend zijn er schurken die het magische bedrijfsleven runnen en een monopolie op magie willen verkrijgen om het alleen voor de elite beschikbaar te stellen. Zo'n schurk lijkt eerder op Steve Jobs dan op Voldemort - compleet met zwarte coltrui.

Het zal de kijker dan ook niet verbazen dat magische producten tegenwoordig kunnen worden gekocht in een soort Applestore in plaats van een holle boom in het bos. En als je erover nadenkt, is het idee van een lelijke toverheks met een punthoed en een zwarte ketel niet een generaliserend stereotype dat beledigend is voor magiërs en andere toverwezentjes? Daar doen de makers van deze serie gelukkig niet aan mee, gezien de goede diversiteit van de (menselijke) personages.

Ook de animatie is opvallend. Animatieseries hebben vaak een wat krapper budget, waardoor de computeranimatie neigt naar de gladgestreken videogames van rond de eeuwwisseling waarin figuren traag en lichtvoetig bewegen als mechanische ballonnen. Helaas is dat ook hier het geval, wat haaks staat op de goede gezichtsuitdrukkingen die het niveau van dat van de grote animatiestudio's evenaren. De gelaatstrekken en karakterontwerpen zijn zeer origineel en menselijk, wat bijdraagt aan het nodige sympathiseren van de verschillende personages.

Hoofdpersoon Daniel heeft niet veel diepgang en achtergrond, anders dan het cliché van een vader die te vroeg en te mysterieus aan zijn einde is gekomen. Het maakt zijn twijfelachtige beroepskeuze enigszins begrijpelijk, maar menig ouder zal ongetwijfeld de serie uitzetten voor een preek over stelen en de wet breken. Gelukkig is daar de veel coolere Lucy, die met integriteit en vertrouwen de kijker overhaalt Daniel niet zomaar af te schrijven. Ook het punkrockvarkentje Hoagie is aandoenlijk, maar zit helaas wel vol irritant flauwe grappen, meestal gerelateerd aan varkensvlees.

De eenvoud en oppervlakkigheid van de personages is niet storend, maar geeft de (jonge) kijkers juist de ruimte om zich te concentreren op de vloedgolf aan gebeurtenissen in de zoektocht naar een belangrijk magisch object. Elke aflevering is er weer een nieuw magisch object nodig om aan het andere te komen. De verhaalstructuur is als die van een speurtocht en het is overduidelijk dat de makers rekenen op voldoende populariteit om van de serie een videogame te maken.

Op hun website geven de makers dan ook aan dat ze interactieve verhalen willen creëren, zodat kinderen zich deze werelden eigen kunnen maken. Dat ze nu al aan merchandising denken komt niet erg nobel over bij een verhaal vol kapitalistische slechteriken, maar dat neemt niet weg dat Daniel Spellbound een uniek en spannend verhaal is waar veel kinderen en volwassenen van kunnen genieten. En uitkijken naar de release van het gelijknamige computerspel.



Daniel Spellbound is te zien bij Netflix.