Recensie Netflix-serie 'Blockbuster'

Regie: Payman Benz, Jackie Clarke, Katie Locke O'Brien, e.a. | Cast: Randall Park (Timmy), Melissa Fumero (Eliza), Madeleine Arthur (Hannah), J.B. Smoove (Percy), Tyler Alvarez (Carlos) e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 25-28 minuten | Jaar: 2022

Het Amerikaanse Blockbuster is een veelgenoemd voorbeeld van een bedrijf dat niet met zijn tijd meeging, wat uiteindelijk het faillissement van deze videotheek betekende. In menig film en serie werd hiermee de spot gedreven, dus was het wachten op een gehele film of serie over dit bedrijf dat het vergane tijdperk van voor de streamingdiensten en smartphones symboliseert. Genoeg materiaal voor vindingrijke grappen over de moderne tijd, zou je denken. Of niet?

De serie Blockbuster is losjes gebaseerd op het laatste Blockbuster-filiaal in Bend, Oregon, dat na de ondergang van de keten zelfstandig verder mocht gaan. In het verhaal wordt het voortbestaan van het laatste filiaal toegeschreven aan menselijke interactie waar het de streamingsdiensten aan ontbreekt. Aldus wordt voor de komedie meer geleund op grappig bedoelde sociale situaties dan op spitsvondige humor.

Hoofdrolspelers Randall Park (Always Be My Maybe) en Melissa Fumero (Broolyn Nine-Nine) hebben beiden een indrukwekkend komisch cv, wat hoge verwachtingen schept. Dat die niet worden waargemaakt, heeft echter met meer te maken dan de psychologie van het hoge verwachtingspatroon. Zo zijn hun hoofdpersonages niet sympathiek en zelfs irritant. Timmy is een volwassen man die maar blijft doorzagen over hoe zijn ouders in zijn tienerjaren zijn gescheiden en Eliza klaagt over het ouderschap terwijl haar dochter niet eens fysiek in de serie aanwezig is.

Dat ook de andere acteurs geen weinig interessants neer weten te zetten, valt vooral de schrijvers te verwijten aangezien die verzuimen de personages geloofwaardige achtergronden mee te geven. De poging tot diepgang komt daarmee onoprecht over en doet afbreuk aan het sociale karakter waar het verhaal naar eigen zeggen om draait. Ondertussen is de humor beperkt tot knullige gesprekken. Wanneer de (enige) twee queer personages een grap maken over zoenen in de kast, is het niveau meteen duidelijk. Een goede grap in de serie Blockbuster is net zo moeilijk te vinden als een echt Blockbuster-filiaal.

Een grote gemiste kans is dat er voor een serie die zich afspeelt in een videotheek te weinig goede filmreferenties zijn. De locatie leent zich bij uitstek voor een jarentachtig- of jarennegentigsfeertje omtrent filmfanaten die continu de realiteit naar de filmwereld vertalen, zoals in de Scream-films of The Goldbergs. Maar men komt niet veel verder dan Halloweenkostuums en vergezochte verwijzingen naar misplaatste films, zoals het hopeloos gedateerde Don't Tell Mom the Babysitter's Dead als het gaat over... een make-over.

Blockbuster is geen geslaagde serie. Het script, de humor, de personages, de filmverwijzingen - het had allemaal zoveel beter gekund. De serie had een ode aan de ouderwetse filmavond kunnen zijn, of een overvloed aan persiflages op (echte) filmklassiekers. Of in ieder geval een eerbetoon aan de oorsprong van het verhaal: die ene Blockbuster die wist te overleven. Maar de makers hebben zich er te makkelijk vanaf gemaakt. In tegenstelling tot het laatste filiaal van de beroemde bedrijfsketen zal deze serie waarschijnlijk niet blijven bestaan.



Blockbuster is te zien bij Netflix.