Recensie Netflix-serie 'Harry & Meghan'

Regie: Liz Garbus, Erica Sashin | Afleveringen: 6 | Speelduur: 52-63 minuten | Jaar: 2022

Op 1 januari 2020 startte prins Harry een e-mailconversatie met zijn vader, toen nog prins en inmiddels koning Charles. Hierin gaf de hertog van Sussex, die destijds op een eiland in het westen van Canada verbleef, aan om samen met zijn vrouw Meghan zo veel mogelijk op eigen benen te willen staan, maar wel zijn grootmoeder Elizabeth II te willen dienen. Het stel wilde niet langer financieel afhankelijk zijn van de Britse belastingbetaler en dopte zijn eigen boontjes wel.

Grote delen van de conversatie lekten naar de pers en het zette het nog jonge getrouwde stel voor een dilemma. Voor het Britse koninklijk huis was het kiezen of delen: óf Harry zou keurig in het gelid lopen en doen wat er sinds zijn geboorte van hem verwacht werd óf hij zou zich compleet losmaken van het instituut, dat ook wel bekendstaat onder de cynische bijnaam 'de firma'. Voor Harry zat er weinig anders op dan voor het laatste te kiezen. De positie van hem en zijn gezin was onmogelijk gemaakt door toedoen van de roddelpers en kwaadsprekerij vanuit Buckingham Palace.

Die financiële onafhankelijkheid moet wel lukken, want na verluidt kreeg het stel honderd miljoen dollar op hun bankrekening bijgeschreven. In opdracht van Netflix en naar regie van befaamd documentairemaker Liz Garbus ontstaat een zes uur durende kans voor het gevallen koninklijk paar om hun kant van het verhaal te vertellen. Al voor er een woord wordt uitgesproken brengt de streamingdienst een melding in beeld dat het Britse koningshuis weigerde mee te werken aan de zesdelige documentaire.

En daar wringt ook precies het glazen muiltje dat Meghan Markle door haar droomprins aangeschoven kreeg. Als je jezelf bovendien een heleboel tijd wil besparen, dan is het advies te beginnen met de vijfde aflevering die veruit het meest explosief is. Daarvoor hebben we bijna vier uur moeten kijken naar wie Harry en Meghan precies zijn, hoe ze voor elkaar zijn gevallen en hoezeer ze hebben geprobeerd om zich te voegen naar de strenge regels van de firma. Het is allemaal opmaat naar de vuiligheid die elke sensatiebeluste kijker hoopt te horen.

Dat Harry sowieso van plan was om zijn eigen weg te gaan blijkt wel uit het feit dat hij met een 'burger' als Suits-actrice Meghan Markle wilde daten, zo verkondigt de nieuwbakken prinses. We krijgen hier enkel het verhaal vanuit het perspectief van het stel te horen, dat nauwgezet de reputatieschade veroorzaakt door media en machtige lieden aan het hof probeert op te poetsen. Hierbij letten ze nauwgezet op hun woorden, want er klinkt wel degelijk nog een boel liefde voor de Windsors.

Het is onmiskenbaar dat er een boel vuiligheid is uitgehaald met het stel en dat Markle hier het grootste slachtoffer van is geworden. Toen haar populariteit voor en vlak na haar huwelijk met Harry rijzende was en degelijke schoonfamilieleden William en Kate het onderspit dreigden delven, diende zich een keerpunt aan. Opeens werd alles wat Meghan was en deed onderuitgehaald. Ze zou zich als een verwende prinses op de erwt gedragen, hypocriet zijn en een dominante tiran zijn.

Vanuit het paleis kwam geen enkele poging dit beeld te nuanceren, resulterend in een duidelijk schisma tussen de koninklijke familie en het onfeilbare instituut dat ze vertegenwoordigden. Zelfs Elizabeth werd speelbal van de grillen van de diverse bemoeizuchtige kantoren van de familieleden die er alles aan deden om Meghan en daarmee Harry in haar kielzog onschadelijk te maken. Dat hier bovendien sprake was van institutioneel racisme mag eveneens duidelijk zijn. Want, zo maakt een geïnterviewde duidelijk, de Britse Gemenebest was niets anders dan kolonialisme 2.0. Daar paste een vrouw met een zwarte moeder en een witte vader niet tussen.

Tot zover de door vele bronnen ondersteunde evidente zaken. Wat er vervolgens mee gebeurt is een compleet gebrek aan kritische noten van zowel de ondervraagden als Garbus. Want was er nou werkelijk geen enkele persoon te vinden die de ervaringen van het stel onderuit kon halen? Is het echt zo dat Harry en Meghan niets te verwijten valt? Het is op zijn minst onwaarschijnlijk te noemen dat bij een situatie die zich nog nooit in de geschiedenis van de Britse monarchie had voorgedaan de twee lijdende voorwerpen geen enkele inschattingsfout hebben gemaakt en altijd het juiste deden.

Dat de twee stapel op elkaar zijn spat ervan af en dat het tweetal groot onrecht is aangedaan ook. Kwalijker, obligaat en vooral oersaai zijn de voortdurende vergelijkingen tussen Sint Meghan en haar wijlen schoonmoeder Diana Spencer. Ook verzucht de voormalig actrice dat ze het zo hard geprobeerd heeft en zulke enorme offers heeft moeten brengen om te doen wat er van haar verwacht werd. Liefde laat zich niet leiden, maar Markle wist natuurlijk wel een beetje waar ze aan begon toen ze het aanlegde met een royal.

Harry & Meghan is een zes uur durende klaagzang over hoe het stel behandeld is. Het is daarnaast ook een inkijkje in het reilen en zeilen van het koninklijk bedrijf, de macht van de tabloids waarvan elk woord door de gretige menigte wordt verorberd en de corruptie van de belangstelling. Want Meghan krijgt ook nog eens tegenwerking van haar eigen vader, die zich laat betalen door de roddelpers, en halfzus, die op internet onzin over haar rondbazuint.

Deze documentaireserie is een voorspelbaar en tam pleidooi voor de afschaffing van welke monarchie dan ook en dus koren op de molen van elke republikein. Het is bovenal een tergende exercitie en een schreeuw om genoegdoening, maar ook een oorlogsverklaring aan prins William. Het zal tevens de enigszins aangehaalde banden tussen Harry en zijn familie na de dood van Elizabeth weinig goed doen. Dat wordt niet gezellig samen kerst vieren in Sandringham.



Harry & Meghan is te zien bij Netflix.