Recensie Netflix-serie 'Smiley'

Regie: David Martin Porras, Marta Pahissa | Cast: Miki Esparbé (Bruno), Carlos Cuevas (ílex), Meritxell Calvo (Vero), Eduardo Lloveras (Albert), e.a. | Aantal afleveringen: 8 | Speelduur: 33-37 minuten | Jaar: 2022

Barman ílex heeft weinig geluk in de liefde. Als de zoveelste veelbelovende date hem niet terugbelt, laat hij met een stevig voicemailbericht de ontvanger uitgebreid weten hoe teleurgesteld hij is. De voicemail komt echter nooit bij de juiste persoon, want door een verkeerd nummer ontvangt architect Bruno het bericht. Geïntrigeerd door de passie van de man aan de andere kan van de lijn besluit hij ílex op te zoeken.

Smiley begint best sterk. Het personage ílex wordt geïntroduceerd als een hopeloze romanticus die elke keer weer valt voor foute mannen. Als zijn voicemailbericht terechtkomt bij Bruno verwacht je dat ze gedurende de serie dichter naar elkaar toe zullen groeien. Als we Bruno vervolgens beter leren kennen, komen we erachter dat de twee enorm verschillend zijn. Wie zit te wachten op een interessant verhaal over hoe de twee hun verschillen moeten overbruggen en van elkaar kunnen leren zal echter van een koude kermis thuiskomen.

Hierin ligt meteen het grootste probleem van Smiley: de serie doet zich anders voor dan ze is. Deze wordt aangeprezen en opgezet als een groots liefdesverhaal tussen twee mensen uit totaal verschillende werelden, die elkaar ergens in het midden zullen vinden om eindelijk hun romance te kunnen beleven, maar draait in werkelijkheid om twee mannen die niet weten wat ze willen en daardoor aflevering na aflevering rondjes blijven lopen en elkaar afsnauwen terwijl ze eigenlijk gewoon met elkaar naar bed willen.

Het is doodzonde dat het verhaal van ílex en Bruno begint met een onenightstand, want het hele idee is dat hun verhaal anders zou moeten zijn. Dat is wat wordt geïmpliceerd door het lange voicemailbericht dat de gehele eerste scène beslaat en bovendien wat beide personages beweren te willen. Dat wil niet zeggen dat alles van een leien dakje zou moeten gaan, maar de ordinaire escapades in de voorraadkast uit de eerste aflevering werken het verdere verloop van het verhaal tegen en reduceren de omgang van ílex en Bruno tot die van de gemiddelde Grindr-date.

Er is uiteindelijk dan ook geen enkele reden voor de mannen om aan het einde van de serie bij elkaar te komen. Gebaseerd op de initiële aantrekkingskracht en één gesprek waarin ze elkaar konden vinden, dat overigens al in aflevering twee plaatsvond, realiseren de twee zich in de laatste aflevering ineens dat ze bij elkaar horen en dat het deze keer anders zal zijn.

De echte sterren blijken de lesbische vriendinnen van ílex die al jaren samen zijn, maar na de gezamenlijke aankoop van hun eerste huis worden geconfronteerd met de eerste scheuren in hun relatie. Gedurende de serie proberen ze elkaar krampachtig vast te blijven houden en ondanks ruzies, een tijdelijke open relatie en grote twijfels weten ze het toch altijd weer bij te leggen. Hun verhaal is daadwerkelijk interessant en staat sterk in contract met het 'will-they-won't-they'-verhaal van de hoofdpersonages. Het voelt alsof er hier echt iets op het spel staat.

Het verhaal mag dan niet erg sterk zijn, maar Smiley fungeert nog steeds als prima entertainment en biedt enigszins goede representatie voor LHBTQ+-kijkers. Kom voor een episch liefdesverhaal tussen een barman en een architect en blijf voor een realistisch liefdesverhaal tussen twee vrouwen die al te lang vasthouden aan iets wat er misschien niet meer is.



Smiley is te zien bij Netflix.