Recensie
Recensie Netflix-serie 'Madoff: The Monster of Wall Street'
Sterke documentaire over de cultuur van hebzucht die geleid heeft tot de grootste ponzifraude ooit.
Regie: Joe Berlinger | Cast: Joseph Scotto (Bernie Madoff), Cris Colicchio (Peter Madoff), Isa Camyar (Frank DiPascali), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 54-77 minuten | Jaar: 2023
In 2008 kwam de enorme fraude van Bernie Madoff aan het licht. Hij had mensen voor in totaal meer dan 65 miljard dollar opgelicht. Madoff stond tot dan toe bekend als respectabele figuur op Wall Street, maar in het geheim gaf hij leiding aan een enorme zwendel. De documentaire Madoff: The Monster of Wall Street onderzoekt de man en zijn praktijken. Was hij echt zo'n hebzuchtig monster of maakte de gelegenheid de massafraudeur?
In de eerste aflevering blijkt al snel dat Madoff altijd als doel had een succesverhaal op Wall Street te worden en stinkend rijk te zijn. Al bij zijn eerste baantje, op het kantoor van zijn schoonvader, vond hij een manier om op een niet geheel reglementaire manier geld te verdienen. Alhoewel dit toen nog op zeer kleine schaal gebeurde, bleek dit een blauwdruk te zijn voor zijn verdere loopbaan.
Madoff hield zich bezig met een zogeheten ponzifraude. Hij beloofde een hoog rendement aan beleggers, maar belegde in feite nooit hun geld. Madoff betaalde deze hoge rente uit door steeds nieuwe beleggers aan te trekken die hij hetzelfde beloofde. Zo stopten steeds meer mensen geld in zijn fonds, dat dus eigenlijk helemaal niet bestond. Ondertussen kochten hij en zijn handlangers steeds grotere huizen en luxe jachten van het geld.
Bijzonder is hoe Madoff tegelijkertijd een door Wall Street veelgeprezen legale onderneming had. De serie brengt mooi in beeld hoe dit bedrijf zich op de achttiende en negentiende verdieping bevond, terwijl op de zeventiende fraude werd gepleegd. In plaats van mooie kantoren was hier een ruimte waar tussen de opgestapelde dozen een criminele organisatie actief was.
Madoff: The Monster of Wall Street bevat interviews met betrokkenen, slachtoffers, journalisten en FBI-agenten, evenals archiefbeelden van Madoff zelf, maar maakt ook veelvuldig gebruik van reconstructie met acteurs. Deze geven kleur aan het verhaal, vooral vanwege de gelijkenissen van de acteurs met de echte personen, al zien we Madoff vooral champagne drinken, sigaren roken en af en toe iemand uitfoeteren.
Ondanks deze keuze zit er uitermate veel onderzoek in de serie en wordt het minutieus uitdiepen van details niet geschuwd. De opbouw van het verhaal is gedegen en journalistiek onderbouwd. Zo ontstaat een complex portret van hebzucht. De ongekende inhaligheid ligt zeker niet alleen bij Madoff zelf, maar ook bij mensen die belegden in zijn fonds.
Misschien nog wel het schokkendste van het hele verhaal is dat de SEC, de Amerikaanse financiële waakhond, meerdere keren werd gewaarschuwd over de praktijken van Madoff. SEC-medewerkers werden ingepalmd door zijn charme en deden hun werk uiteindelijk niet omdat Madoff zo'n gerespecteerde naam in de financiële wereld was. Een wiskundige die destijds voor een andere bank werkte vertelt dat hij al snel door had dat er sprake was van ponzifraude en probeerde dit jarenlang tevergeefs bij de SEC kenbaar te maken.
Pas in 2008, in de nasleep van de bankencrisis, kwam een einde aan Madoffs frauduleuze praktijken. De enige reden dat deze nu aan het licht kwamen was dat iedereen massaal zijn geld probeerde op te nemen en Madoff gewoonweg geen 65 miljard voorhanden had om uit te betalen. Zo werd Madoff in een keer de zondebok voor de algehele bankencrisis. Zijn hoofd werd wereldwijd het symbool voor de inhaligheid die tot deze economische ramp had geleid.
Madoff: The Monster of Wall Street is op zijn sterkst wanneer vanuit Madoffs verhaal de bredere context van de hele financiële industrie wordt getoond. Het is terecht dat Madoff veroordeeld is en zo hard werd aangepakt door de media, maar uiteindelijk waren het hele bankwezen en alle instanties er omheen verrot. De vraag is of er in de tussentijd genoeg veranderd is of dat het wachten is tot het volgende monster opstaat uit de modderpoel die Wall Street heet.
Madoff: The Monster of Wall Street is te zien bij Netflix.
In 2008 kwam de enorme fraude van Bernie Madoff aan het licht. Hij had mensen voor in totaal meer dan 65 miljard dollar opgelicht. Madoff stond tot dan toe bekend als respectabele figuur op Wall Street, maar in het geheim gaf hij leiding aan een enorme zwendel. De documentaire Madoff: The Monster of Wall Street onderzoekt de man en zijn praktijken. Was hij echt zo'n hebzuchtig monster of maakte de gelegenheid de massafraudeur?
In de eerste aflevering blijkt al snel dat Madoff altijd als doel had een succesverhaal op Wall Street te worden en stinkend rijk te zijn. Al bij zijn eerste baantje, op het kantoor van zijn schoonvader, vond hij een manier om op een niet geheel reglementaire manier geld te verdienen. Alhoewel dit toen nog op zeer kleine schaal gebeurde, bleek dit een blauwdruk te zijn voor zijn verdere loopbaan.
Madoff hield zich bezig met een zogeheten ponzifraude. Hij beloofde een hoog rendement aan beleggers, maar belegde in feite nooit hun geld. Madoff betaalde deze hoge rente uit door steeds nieuwe beleggers aan te trekken die hij hetzelfde beloofde. Zo stopten steeds meer mensen geld in zijn fonds, dat dus eigenlijk helemaal niet bestond. Ondertussen kochten hij en zijn handlangers steeds grotere huizen en luxe jachten van het geld.
Bijzonder is hoe Madoff tegelijkertijd een door Wall Street veelgeprezen legale onderneming had. De serie brengt mooi in beeld hoe dit bedrijf zich op de achttiende en negentiende verdieping bevond, terwijl op de zeventiende fraude werd gepleegd. In plaats van mooie kantoren was hier een ruimte waar tussen de opgestapelde dozen een criminele organisatie actief was.
Madoff: The Monster of Wall Street bevat interviews met betrokkenen, slachtoffers, journalisten en FBI-agenten, evenals archiefbeelden van Madoff zelf, maar maakt ook veelvuldig gebruik van reconstructie met acteurs. Deze geven kleur aan het verhaal, vooral vanwege de gelijkenissen van de acteurs met de echte personen, al zien we Madoff vooral champagne drinken, sigaren roken en af en toe iemand uitfoeteren.
Ondanks deze keuze zit er uitermate veel onderzoek in de serie en wordt het minutieus uitdiepen van details niet geschuwd. De opbouw van het verhaal is gedegen en journalistiek onderbouwd. Zo ontstaat een complex portret van hebzucht. De ongekende inhaligheid ligt zeker niet alleen bij Madoff zelf, maar ook bij mensen die belegden in zijn fonds.
Misschien nog wel het schokkendste van het hele verhaal is dat de SEC, de Amerikaanse financiële waakhond, meerdere keren werd gewaarschuwd over de praktijken van Madoff. SEC-medewerkers werden ingepalmd door zijn charme en deden hun werk uiteindelijk niet omdat Madoff zo'n gerespecteerde naam in de financiële wereld was. Een wiskundige die destijds voor een andere bank werkte vertelt dat hij al snel door had dat er sprake was van ponzifraude en probeerde dit jarenlang tevergeefs bij de SEC kenbaar te maken.
Pas in 2008, in de nasleep van de bankencrisis, kwam een einde aan Madoffs frauduleuze praktijken. De enige reden dat deze nu aan het licht kwamen was dat iedereen massaal zijn geld probeerde op te nemen en Madoff gewoonweg geen 65 miljard voorhanden had om uit te betalen. Zo werd Madoff in een keer de zondebok voor de algehele bankencrisis. Zijn hoofd werd wereldwijd het symbool voor de inhaligheid die tot deze economische ramp had geleid.
Madoff: The Monster of Wall Street is op zijn sterkst wanneer vanuit Madoffs verhaal de bredere context van de hele financiële industrie wordt getoond. Het is terecht dat Madoff veroordeeld is en zo hard werd aangepakt door de media, maar uiteindelijk waren het hele bankwezen en alle instanties er omheen verrot. De vraag is of er in de tussentijd genoeg veranderd is of dat het wachten is tot het volgende monster opstaat uit de modderpoel die Wall Street heet.
Madoff: The Monster of Wall Street is te zien bij Netflix.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
