Recensie Apple TV+-serie 'Shrinking'

Regie: Randall Keenan Winston, James Ponsoldt, Ry Russo-Young | Cast: Jason Segel (Jimmy), Harrison Ford (Paul), Jessica Williams (Gabby), Christa Miller (Liz), Luke Tennie (Sean), Michael Urie (Brian), e.a. | Aantal afleveringen: 10 | Speelduur: 29-37 minuten | Jaar: 2023

De dvd-hoes van een overduidelijke B-film beloofde tijdreizen en ontmoetingen met dinosauriërs. Toen de aftiteling begon was nog geen van beide voorbijgekomen. Zo zijn er de laatste tijd wel meer films en series waarvan de officiële synopsis niet helemaal eerlijk is. Die van Shrinking klinkt alsof een brave therapeut ineens een ongeremde Dr. Phil wordt en daarmee toevallig succes boekt. Dat is nogal overdreven, want dit gebeurt alleen in de eerste aflevering. Ook onnodig, want het is hoe dan ook een leuke serie.

Jimmy is sinds enige tijd weduwnaar. Als therapeut is hij zo druk met andermans problemen dat hij niet kan omgaan met zijn eigen sores. Op een dag is hij het gezeur van zijn patiënten beu en gooit hij het over een heel andere boeg. Een nieuwe patiënt neemt hij zelfs in huis. Daar hebben de twee collega's in zijn praktijk hun twijfels bij, maar dit lijkt in de eerste instantie te helpen. Zelfs voor Jimmy zelf.

Vanaf dat punt wordt Shrinking voornamelijk een serie die zich richt op Jimmy, zijn dochter, zijn collega's en een paar mensen waarmee hij bevriend is. Het therapeutische thema blijft aanwezig in de vorm van personages die moeten omgaan met hun hindernissen, maar dat Jimmy voor zijn sessies een wilde aanpak hanteert zie je niet vaak meer gebeuren.

Een minpunt is dat Jimmy en de mensen om hem heen ondanks hun uiteenlopende karakters op dezelfde manier praten. De dialogen hebben een bepaalde stijl die bij alle personages wordt toegepast. Dat voelt een beetje gekunsteld. Aan de andere kant zijn het wel grappige opmerkingen die iedereen maakt.

Jimmy wordt gespeeld door Jason Segel en aan de manier waarop hij zijn grappen maakt is te merken dat hij jarenlang in een sitcom heeft gespeeld. Het is zeker niet verkeerd, maar wel op een 'ik zeg nu iets waar jullie om horen te lachen'-toon. Hij kiest ook vaak voor een beetje een hijgende uitspraak, wat op de zenuwen kan werken.

Harrison Ford zit er ook in, terwijl dat die met 1923 pas net zijn overstap van film naar series heeft gemaakt. Ondanks dat ook hij meedoet met de gekleurde opmerkingen is zijn personage verder wel de typische norse man die we hem de afgelopen jaren vaker hebben zien spelen. Geen idee wat hem overtuigde deze rol op zich te nemen. Wellicht heeft hij de smaak van series te pakken gekregen, ook al zullen we hem binnenkort weer op het grote doek gaan zien als Indiana Jones.

Het stoort niet enorm, maar met sommige personages is het niet altijd even gemakkelijk sympathiseren. Jimmy's buurvrouw is een van zijn beste vrienden, maar af en toe is ze erg veeleisend. Jimmy's beste maatje is regelmatig het stereotype 'alles draait om mij'-homoseksuele personage. Leuk die diversiteit, maar er bestaan ook gewoon gays die niet continu in het middelpunt hoeven te staan. Jimmy's dochter is een tiener en dus de standaardpuber met lange tenen die over alles wel iets te klagen heeft.

Wie wel verfrissend is, is Jessica Williams die een van Jimmy's collega's speelt. Ja, ook zij heeft die bijdehante opmerkingen en houdt zoals elk personage van indie-poprock, maar toch is haar aanwezigheid wat lichter en vrolijker. Dat past goed in deze serie, waarmee de balans met de zwaardere dramatische momenten behouden blijft. Dat is iets waarin Shrinking ongetwijfeld geslaagd is.

De laatste aflevering laat zich aanvankelijk bekijken als een perfecte afronding omdat het verhaal daarmee kan eindigen, maar er een tweede seizoen ook een mogelijkheid blijft. En dan komt de laatste scène met een ijskoude cliffhanger. De serie lijkt dan ook zelf een beetje last te hebben van de onzekerheid waar de personages van af proberen te komen.



Shrinking is te zien bij AppleTV+.