Recensie Netflix-serie 'La Chica de Nieve'

Regie: David Ulloa, Laura Alvea | Cast: Milena Smit (Miren), Jose Coronado (Eduardo), Tristán Ulloa (David), Aixa Villagrán (Inspectora Millán), Loreto Mauleón (Ana), Cristian López (Samuel), Alejandro Vergara (Raúl), Jorge Porra (Agente Cabalgata) e.a. | Aantal afleveringen: 6 | Speelduur: 42-50 minuten| Jaar: 2023

Met de Spaande thriller La Chica de Nieve lijkt Netflix een nieuw succes in handen te hebben. En terecht, want de miniserie weet te boeien met een spannend plot dat zich voltrekt in verschillende tijdlijnen, evenals een subplot dat minstens zo belangrijk is als het centrale mysterie rondom de vermissing van een zesjarig meisje.

La Chica de Nieve draait om de speurtocht naar de vermiste Amaya. Haar ouders raken haar kwijt tijdens drukke festiviteiten in Malaga, waarna niemand ook maar enig idee heeft wat er met het meisje zou kunnen zijn gebeurd. Haar ouders, de politie en journalist Miren laten het er niet bij zitten en voeren een jarenlange strijd om Amaya terug te vinden.

Waar het er in eerste instantie op lijkt dat Amaya de hoofdpersoon is, draait het eigenlijk allemaal om Miren. Omdat deze jonge journaliste zelf het nodige heeft meegemaakt raakt ze vastbesloten Amaya terug te vinden en de verantwoordelijken voor haar verdwijning op te sporen. Ondertussen wordt met steeds meer in detail tredende flashbacks een compleet beeld gevormd van wat Miren heeft meegemaakt

Tijdens haar zoektocht naar het vermiste meisje gaat Miren ook op zoek naar antwoorden over zichzelf. Haar verhaal en dat van Amaya lijken allerlei overeenkomsten te hebben, maar aan het einde blijkt niets minder waar. Desalniettemin is het subplot over het leven van Miren misschien wel minstens zo belangrijk als de primaire verhaallijn. Zonder haar verleden was Miren namelijk nooit zo gedreven geweest om Amaya te vinden.

Het verhaal speelt zich af in verschillende tijdlijnen, namelijk het jaar van de verdwijning, negen jaar later, tien jaar later en het heden. Gelukkig wordt steeds heel duidelijk aangegeven in welk jaar de getoonde gebeurtenissen zich afspelen, zodat de kijker daar zijn hoofd niet over hoeft te breken. Dit geeft extra ruimte om mee te denken over de precieze toedracht van Amaya's verdwijning. De volgorde waarin de gebeurtenissen worden getoond zorgt voor spanning, afwisseling en begrip.

Een klein puntje van kritiek is dat in de tien jaar na Amaya's verdwijning maar weinig vorderingen worden gemaakt. Zowel de politie als Miren lijken weinig ander werk om handen te hebben dan dat wat er toevalligerwijs op hun pad komt, wat niet erg realistisch is. Ook wordt er na de verdwijning van het meisje geen grootschalige zoekactie opgezet, terwijl dat wel in de lijn der verwachting zou liggen. Maar gezien het ijzersterke plot van de serie is dit de makers vergeven.

Voor veel kijkers zal het een teleurstelling zijn dat La Chica de Nieve een miniserie is en waarschijnlijk dus geen vervolg krijgt. Een serie van deze kwaliteit verdient namelijk een voortzetting. Bovendien is het einde zo open dat de interesse van de kijker naar hoe het de hoofdpersonages verder vergaat al gewekt is. Het einde lijkt zelfs te hinten naar een nieuw mysterie om op te lossen. Een spannend slot dus van een al even spannende thriller.



La Chica de Nieve is te zien bij Netflix.