Recensie Netflix-serie 'Freeridge'

Regie: Lauren Iungerich, Eli Gonda, Arlyn Richardson, e.a. | Cast: Keyla Monterroso Mejia (Gloria), Bryana Salaz (Ines), Tenzing Norgay Trainor (Cam), Clara Riley Wilon (Demi), Michael Solomo (Rusty), J.R. Villarreal (Tonio), Jean Paul San Pedro (Javier), e.a. | Aantal afleveringen: 8 | Speelduur: 25-31 minuten | Jaar: 2023

De tieners in Freeridge, een fictieve wijk in Los Angeles, zijn zonder uitzondering gevat, pedant, met veel te volwassen zaken bezig en bovendien veel te aanwezig. De acteurs die deze pubers vertolken geven ondertussen de term 'overacting' een nieuwe betekenis. Gelukkig voor hen en voor de kijker went het snel.

Freeridge is een spin-off van de Netflix-serie On My Block die van 2018 tot en met 2021 liep en zich in dezelfde wijk afspeelde. Dit keer staan de zussen Gloria en Ines centraal. De twee vliegen elkaar voortdurend in de haren en deinzen er niet voor terug elkaar op het schoolplein finaal tegen de vlakte te gooien. Om een schorsing te voorkomen betalen ze hun inwonende oom Tonio om zich voor te doen als hun vader Javier.

Bij een garageverkoop weet een van hun beste vrienden, de biseksuele Cam, een mysterieuze doos op de kop te tikken. Het ding is zo afzichtelijk dat Cam hoopt dat zijn vriendje André het uitmaakt zodra hij het in ontvangst neemt. Echter, wanneer zich een vreemde vrouw meldt die het object voor honderden dollars wil overnemen, raakt de vriendenclub ervan overtuigd dat op het object een vloek rust. De dame duikt opeens overal op en het onheil loert om elke hoek.

Deze puberserie houdt het midden tussen lichtvoetig drama - vader Javier blijkt kanker te hebben en de meiden missen nog steeds hun overleden moeder - en een flauwe komedie over heuse tienerzaken. Dat wordt aangevuld met een vleugje mysterie, al wordt dit element met het grootste gemak door schrijver en regisseur Lauren Iungerich opzijgeschoven. Dat resulteert in een zwalkende serie, waarin de spanning soms ver te zoeken is.

Voor elke vreemde gebeurtenis is bovendien een volstrekt logische verklaring te vinden. Ondertussen worstelen de pubers niet alleen met elkaar maar ook met hun hormonen. Cam biecht op dat hij eigenlijk smoorverliefd is op zijn bestie Demi, maar omdat ze vroeger wat naars over hem heeft gezegd kan Cam zich onmogelijk voor haar voeten werpen. De werkloze Tonio heeft een assistent in de arm genomen die al snel het hart van Gloria weet te winnen. Bakvissendrama dus.

Verheffend is het allemaal niet. De makers durven het niet aan het drama echt uit te diepen, maar willen evenmin de lachmachines overuren laten draaien. Het eindresultaat is een schromelijk overdreven allegaartje van genres. De lengte van de afleveringen - gemiddeld een minuut of vijfentwintig - nodigt niet echt uit tot karakterstudies, maar dat is misschien maar goed ook.

Helemaal vreselijk is het overigens ook weer niet, vooral zodra je je afkeer voor de groteske personages met hun gemaakte oneliners terzijde hebt geschoven. Het streven naar diversiteit, met als voornaamste troef nu eens een volslanke tiener in de hoofdrol, evenmin. Deze jeugdserie is gewoon een authentiek gevalletje vlees nog vis.



Freeridge is te zien bij Netflix.