Recensie Netflix-serie 'My Dad the Bounty Hunter'

Regie: Kenji Ono, Ian Abando, Kai Akira, e.a. | Cast (stemmen): Yvette Nicole Brown (KRS), Rob Riggle (Glorlox), Jamie Chung (Vax), Laz Alonso (Terry), Priah Ferguson (Lisa), Jecobi Swain (Sean), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 21-28 minuten | Jaar: 2023

Op zich is The Mandalorian geen serie voor kinderen, maar ze sloeg desondanks flink aan bij die doelgroep. De animatieafdeling van Netflix kwam daardoor met een briljant idee: een serie over twee kinderen die ontdekken dat hun vader net zo'n galactische premiejager is. Het concept is goud maar de uitwerking niet helemaal zilver. Want behalve dat de serie niet bijster origineel is, is deze af en toe best bruut op een nonchalante manier. Geen beste boodschap voor jonge kijkers.

De kinderen Sean en Lisa volgen hun vader, die een ruimteschip blijkt te hebben. Voor ze het weten zijn ze betrokken bij zijn klus om iemand op te sporen en te vangen, en daar is paps niet blij mee. Terugkeren is geen mogelijkheid, dus de kinderen mogen mee onder de voorwaarde dat ze zich koest houden. Sean en Lisa zijn echter bekwamer dan hun vader zich realiseert en zijn strenge regels beginnen al gauw voor botsingen te zorgen.

My Dad the Bounty Hunter heeft niets te maken met Star Wars, maar haalt er wel zichtbaar veel 'inspiratie' uit. Goed gejat is beter dan slecht bedacht, zo blijkt maar weer. Want je krijgt niets wat je niet al eerder hebt gezien, maar het is allemaal prima uitgevoerd. Doordat de serie zijn verhaal verdeelt over tien korte afleveringen voelt deze als een animatiefilm, die zeker niet te lang is.

Er mag een duim omhoog voor de animatie. My Dad the Bounty Hunter is niet gemaakt voor de allerkleinsten, eerder voor acht jaar en ouder – veel ouder. Het enige waar iets te makkelijk over is gedaan zijn de mondbewegingen. Die zijn nooit makkelijk, maar het is zichtbaar het element waarbij de makers het minst op de details hebben gelet.

De stemmen zijn ingesproken door professionele acteurs, al zal bij het horen van de meesten niet direct een belletje gaan rinkelen. De stem van Lisa komt bijvoorbeeld van een bijrolvertolker uit Stranger Things. De stem die er het meest uitspringt door zowel het enthousiasme als de grappige opmerkingen is die van Sean, ingesproken door Jecobi Swain. Op foto's oogt hij als een arrogant jochie, maar hij slaagt erin om bubbelig charmant te zijn als een sociaal onhandige nerd.

Op dramatisch gebied zijn de makers vrij lui geweest met de persoonlijke verwikkelingen tussen de vader en zijn twee kinderen. In heel wat afleveringen luisteren Sean en Lisa niet naar de waarschuwingen van hun vader en doen ze gewoon wat ze willen. Pas later begint het echt te schuren omdat beide kids weten dat ze niet zo onbekwaam zijn als hij denkt. Wanneer de confrontatie eindelijk oplaait blijken de personages niet veel inhoud te hebben en is het conflict nogal vlak.

Gezien de jonge doelgroep is er een issue waar mogelijk sommige ouders zich aan zullen storen: het geweld. Het is enigszins acceptabel dat de volwassen personages erop los schieten, maar in My Dad the Bounty Hunter hebben de kinderen er blijkbaar geen moeite mee. Het leger van de slechteriken bestaat uit een soort Stormtroopers, maar met een ander uniform. Sean neemt ze vanuit een ruimteschip onder vuur en Lisa snijdt door ze heen met een elektrisch zwaard. Geen druppeltje bloed, maar dat de kinderen zo nonchalant andere wezens vermoorden is best verontrustend.

Gelukkig doet dat geweld pas zijn intrede in latere afleveringen en is het niet overdadig aanwezig. Netflix was al snugger bezig door een serie met dit concept te produceren en als ze echt slim zijn brengen ze Chillas als speelgoed op de markt. Dat zijn een soort wezens die zich gedragen als Ewoks en eruitzien als een combinatie van Furbies en Stitch. Niets vernieuwends dus, maar wel gewoon leuk. Net als deze serie zelf.



My Dad the Bounty Hunter is te zien bij Netflix.