Recensie Apple TV+-serie 'Dear Edward'

Regie: David Boyd, Allison Liddi-Brown, Jaffar Mahmood, e.a. | Cast: Connie Britton (Dee Dee), Taylor Schilling (Lacey), Colin O'Brien (Edward), Carter Hudson (John), Anna Uzele (Adriana), e.a. | Aantal afleveringen: 10 | Speelduur: 48-56 minuten | Jaar: 2023

Dankzij de mogelijkheden die moderne speciale effecten bieden kunnen films en series een heuse vliegtuigcrash laten zien. In Final Destination was te zien hoe angstaanjagend een toestel uit elkaar begint te vallen, waarbij alles schudt en trilt. Maar Dear Edward krijgt iets voor elkaar dat wel heel bijzonder is: overbrengen hoe een mens zich kan voelen wanneer die zich in een neerstortend vliegtuig bevindt. De eerste aflevering is best een heftige ervaring, maar o zo mooi.

Een passagiersvliegtuig stort ergens boven de VS neer. Niemand overleeft het, op een twaalfjarige jongen na, Edward. Dat betekent dat er honderden mensen zijn die in een klap iemand hebben verloren: een partner, een familielid, een vriend. Een paar mensen komen bij elkaar in een therapeutische rouwgroep in New York en hun leven begint op dat moment te veranderen. Ondertussen probeert Edward te ontdekken hoe het leven verdergaat zonder zijn broer aan zijn zijde, zijn beste vriend met wie hij alles deelde.

Dear Edward is de verfilming van een boek waar de meeste lezers erg over te spreken zijn. Het is drama waarover is nagedacht. Diverse personages worden door de dood van hun bekende gedwongen om een bepaald pad in te slaan. De kleindochter van een omgekomen politica stelt zich op haar advies verkiesbaar, de vriendin van zo'n passagier is net een paar weken zwanger en zal dus plots alleenstaande moeder moeten zijn, een beste vriend van zo'n overledene moet onder ogen zien dat hun band liefdevoller was dan hij durft toe te geven

En dan is er nog Dee Dee, gespeeld door Connie Britton (The White Lotus, American Horror Story). Geef die vrouw nu maar alvast haar Emmy, want godsamme, wat zet zij feilloos zo'n rijke huisvrouw neer die meent sociaal te zijn maar eigenlijk gewoon over iedereen heen walst. Vanaf haar eerste scène is haar type persoon direct duidelijk, en dat blijft ze tot in de puntjes perfect uitvoeren. Haar man was aan boord en die laat haar met een hele hoop ellende en geheimen achter, waardoor er toch enige sympathie kan worden opgebracht voor zo'n afgrijselijk mens.

Het verhaal van Edward is erg schrijnend. Het is een hoogbegaafde jongen die door zijn overbezorgde ouders van school is gehaald om thuis samen met zijn broer scholing te krijgen, en dus enorm in een gezinsbubbel leefde. In de eerste instantie zoekt hij een surrogaat voor zijn broer, maar ontdekt al gauw dat niemand hem kan vervangen op een manier waar hij blij mee is. Dat zijn broer iets voor hem geheim bleek te houden zorgt er des te meer voor dat Edward niet weet wat hij moet doen met zijn leven.

Dear Edward gaat niet over de dood of rouwen, maar over leven. En hoe dat beter te doen is met wat steun, liefde en een beetje hulp wanneer dat nodig is. Geen van de personages is een compleet ander mens aan het einde, er is slechts iets veranderd. Er is veel positiviteit, maar ook een paar wrange conclusies. Het drama is niet erg subtiel en de reacties ook niet altijd, maar desalniettemin ben je erbij betrokken. Na tien afleveringen is het een aangenaam afscheid van de personages. Die cliffhanger in de laatste seconden was dan ook niet nodig geweest.



Dear Edward is te zien bij AppleTV+.