Recensie Netflix-serie 'Hasta el Cielo: La Serie'

Regie: Daniel Calparsoro | Cast: Asia Ortega (Sole), Louis Tosar (Rogelio), Álvaro Rico (Fernan), Richard Holmes (Poli), Patricia Vico (Mercedes), e.a. | Afleveringen: 7 | Speelduur: 39-49 minuten | Jaar: 2023

Hasta el Cielo: La Serie is een vervolg op de gelijknamige speelfilm uit 2020 van dezelfde makers en is eveneens gesitueerd in de onderwereld van Madrid. Na het dramatische einde van de film, die je niet per se hoeft te hebben gezien om aan deze serie te beginnen, ligt de focus nu op een ander personage: Sole, die zowel dochter als weduwe van criminele kopstukken is. Als alleenstaande moeder heeft zij zich voorgenomen haar eigen boontjes te doppen en neemt daarom de leiding over de bende van haar overleden man Ángel.


Met het zwarte notitieboekje en de contacten van haar man bouwt ze zijn criminele netwerk verder uit. Haar crimineel gepokte en gemazelde vader probeert haar te behoeden voor de risico's die deze wereld met zich meebrengt, maar daar is Sole niet van gediend. Vastberaden om nog succesvoller te worden dan Ángel pakt ze steeds gevaarlijkere klussen aan en handelt ze achter haar vaders rug om. Voeg daar nog een op wraak beluste tiener, een fanatieke rechercheur, een politie-infiltrant, een corrupte agent en een advocaat aan toe en het verhaal is compleet.

Tot zover een weinig inspirerende opzet voor een kostbaar ogend, zeven afleveringen durend seizoen. Wat de makers voorschotelen is een visueel spektakel met snelle actie zonder al te veel opbouw en achtergrondinformatie. Hasta el Cielo: La Serie zit bomvol spannende overvallen, achtervolgingen, intriges en rauw geweld. Dit alles mooi in beeld gebracht met dronecamera's en uitstapjes naar Frankrijk, Portugal en Nigeria. Waar het de serie ook niet aan ontbreekt, is een flinke dosis ongeloofwaardigheid.

Als de kijker moet geloven dat Sole ineens de leiding neemt over een bende criminelen, wil die ook graag meer weten over hoe ze dat doet. Hoe komt ze aan informatie over routes en locaties? Waar haalt ze die bulldozers, politie-uniformen of autotransporters vandaan? Hoe kan het dat haar bende van simpele rauwdouwers plotseling over alle technische vaardigheden beschikt om een museum te beroven? Aan geld lijkt geen gebrek en hoewel de relatie met haar vader als problematisch wordt neergezet, brengt ze haar zoontje toch bijna dagelijks naar haar moeder.

Ook de overgang van ramkraken op juweliers naar ingewikkelde deals met Colombiaanse drugdealers en de Chinese maffia wordt vrij makkelijk gemaakt. Blijkbaar kun je als nieuwkomer zomaar op het internationale toneel van topcriminelen verschijnen. Hoewel het Sole ogenschijnlijk allemaal lukt, dreigt de boel toch in elkaar te storten als blijkt dat bijna iedereen in haar omgeving dubbelspel speelt. Welke motieven daarachter schuilen is niet altijd duidelijk, maar ook dat nemen we maar voor waar aan.

Het scheelt dat Hasta el Cielo: La Serie zichzelf ook niet al te serieus neemt, zoals duidelijk wordt wanneer de bende een vrachtwagen vol Spaanse hammen steelt en de achtervolgende politiewagens met kostbare varkenspoten bekogelt. En blijkbaar is het de normaalste zaak van de wereld dat Sole als alleenstaande moeder overdag een winkel runt en 's nachts een eindbaas is in naveltruitjes met altijd perfect gekruld haar, een handtas en hoge hakken. Het is niet het soort girlpower waarmee je echt een feministisch standpunt maakt, mocht dat de bedoeling zijn geweest.

In hoeverre Hasta el Cielo: La Serie de moeite van het bekijken waard is, hangt ten zeerste af van je verwachtingspatroon. Reken je op een mooi in beeld gebrachte, niet te ingewikkelde misdaadserie met flink wat spectaculaire overvallen, dan kun je je prima een paar uurtjes vermaken. Maar verwacht je diepgang en een foutloos plot, dan is Hasta el Cielo: La Serie niet de serie voor jou.



Hasta el Cielo: La Serie is te zien bij Netflix.