Recensie Apple TV+-serie 'Drops of God'

Regie: Oded Ruskin | Cast: Fleur Geffrier (Camille Léger), Tomohisa Yamashita (Issei Tomine), Makiko Watanabe (Honoka Tomine), Diego Ribon (Luca Inglese), Tom Woznicka (Thomas Chassangre), Gustave Kerven (Philippe Chassangre), Stanley Weber (Alexandre Léger), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 50-58 minuten | Jaar: 2023

De Franse wijnmagnaat Alexandre Léger hoeft voorlopig niet om te komen van de dorst. Zijn imposante collectie bijzondere en oude wijnen bestaat uit zo'n zevenentachtigduizend flessen. Geschatte waarde: 148 miljoen dollar. Helaas heeft Léger niet meer de tijd om al deze flesjes leeg te nippen, want hij overlijdt op zestigjarige leeftijd in zijn woonplaats Tokio. Tja, wat doe je dan met zo'n enorme nalatenschap?

Alexandre, tevens uitgever van een prestigieuze wijngids met Michelachtige allure, belt op zijn sterfbed met zijn dochter Camille, die hij jaren niet heeft gesproken. Helaas is bij aankomst in Tokio haar vader al naar de andere wereld vertrokken. Van de testamentair executeur krijgt Camille de opdracht om te wedijveren met de protegé van haar vader: de Japanse Issei die een uitzonderlijke kennis en gevoel voor wijn heeft.

De achtdelige serie Drops of God is een vrije bewerking van de gelijknamige mangareeks. Schrijver Quoc Dang Tran deed behoorlijk wat aanpassingen om het verhaal voor een wereldwijd publiek toegankelijk te maken. Zo maakt hij van de oorspronkelijke Japans Alexandre een Fransman en heeft die ditmaal geen zoon maar een dochter. Ook het aantal opdrachten werd flink ingeperkt tot slechts drie.

Het is geen gemakkelijke opgave waar Camille en Issei voor worden gesteld. Alexandre laat ze vanuit het hiernamaals niet slechts wat wijntjes proeven. Hij geeft vage aanwijzingen die tot obscure flessen moeten leiden die overal ter wereld in een kelder stof kunnen liggen te verzamelen. Camille staat op flinke achterstand omdat ze werkelijk niets van wijnen weet, maar wel herinneringen koestert aan haar vader omdat ze over een uitzonderlijk reukvermogen beschikt. De eerste slokken wijn worden haar echter bijna fataal. Camille drinkt niet omdat ze van wijn een bloedneus krijgt en van haar stokje gaat.

De moeilijke band tussen vader en dochter is niet het best uitgewerkte plotelement van Drops of God. Met vage flashbacks laten ze Camille haar jeugd opnieuw beleven. Heel veel wijzer worden we er niet van, omdat de schrijver graag het mysterie cultiveert. Al even bizar zijn de Japanse familieverhoudingen. Want Issei mag dan erfgenaam zijn van een diamentimperium, zijn moeder en vooral grootvader zijn ware gevoelloze tirannen.

Het immens snelle leervermogen van Camille en het competitie-element met Issei zijn veruit de meest aansprekende componenten van dit enerverende drama. Omdat deze wedstrijd zo'n drijvende kracht is wil het drama nog wel eens in de weg lopen. Dit is vooral het geval wanneer een hele aflevering op Alexandres verleden terugblikt met een behoorlijk afgezaagde conclusie als resultaat.

De lol zit hem vooral in de toch wel enigszins decadente leer van de oenologie, zoals de wijnwetenschap officieel heet. De passie voor het vak en de druivennectar spat ervan af en de zoektochten van Camille en Issei leveren bijzondere wetenswaardigheden op. Dat ze soms het vermogen hebben om met een minimum aan aanwijzingen tot heel gerichte acties te komen valt best te vergeven. Missies als deze hebben nou eenmaal iets heel aantrekkelijks.

Als de laatste opdracht zich aandient gaat die helaas gepaard met enige teleurstelling, vooral omdat er ook nog een afgezaagde moraal tegenaan moet worden gegooid. Drops of God bedient zich van innemende acteurs, prachtige locaties en aansprekende bijfiguren met een overduidelijke functie in het grotere verhaal.



Drops of God is te zien bij Apple TV+.