Recensie Netflix-serie 'The Good Bad Mother'

Regie: Na-yeon Shim | Cast: Mi-ran Ra (Young-soon Jin), Do-Hyun Lee (Kang-ho Choi), Eun-jin Ahn (Mi-joo Lee), Moo-sung Choi (Woo-byeok Song), Yi-sook Seo (Sung-ae Park), e.a. | Afleveringen: 14 | Speelduur: 60-80 minuten | Jaar: 2023

Het is misschien wel de zwaarste taak op aarde, maar toch is er geen specifieke handleiding voor: het moederschap. The Good Bad Mother brengt een ode aan de moeder aan de hand van verschillende perspectieven uit een Zuid-Koreaans dorp. Op verrassende wijze ontwikkelt het verhaal zich tot een heus schaakspel, waarbij familierelaties, politieke intriges, verraad en gerechtigheid op het spel staan.

De personages, plotlijnen en thema's vliegen je in de eerste afleveringen om de oren. Door deze overweldigende zwerm wordt pas na de tweede aflevering duidelijk wie de belangrijkste personages zijn: moeder en zoon. Doordat zij haar zoon drilt om non-stop te studeren schopt hij het zowaar tot aanklager voor het openbaar ministerie, maar deze bitterharde opvoeding heeft ook voor een onoverbrugbare kloof tussen moeder en zoon gezorgd. Wanneer zoonlief door een auto-ongeluk zijn geheugen kwijtraakt krijgt zijn moeder de kans hem opnieuw op te voeden.

In tegenstelling tot veel westerse televisiemakers nemen Zuid-Koreanen vaak ruim de tijd om je als kijker vertrouwd te maken met de personages en de wereld die ze bevolken. De grootste prestatie van The Good Bad Mother is dan ook dat het verhaal gedurende de volledige veertien afleveringen constant intrigeert. De eerste twee afleveringen zitten vol met wat lijkt op onnodige plotuitleg, ware het niet dat al deze informatie onderdeel is van een zorgvuldig gelegde fundering, waardoor de serie in haar vijftien uur geen moment aan het wankelen wordt gebracht.

Door de energieke cameravoering en het groteske spel van de acteurs zien we duidelijk het verschil met series van de andere kant van de oceaan. De vraag of het af en toe een onsje minder mag zal op de set dan ook niet zijn gesteld. Dit geeft deze serie een frisse uitstraling waar het dichter bij huis gemaakte series nog weleens aan ontbreekt. De visuele stijl is echter niet zodanig buitensporig dat hij klungelig wordt, maar getuigt eerder van een perfecte mix van speelse ingrediënten die resulteert in visueel genot.

The Good Bad Mother speelt lustig op in de huidige fascinatie van de filmindustrie voor het thema klassenstrijd, zoals recentelijk geëtaleerd in titels als Triangle of Sadness en The Menu. Het geeft dan ook veel voldoening om te zien hoe ogenschijnlijk kansloze dorpelingen samen optrekken om een machtsbolwerk te ontwrichten dat reikt tot het presidentschap van het land.

Geeft deze serie daarmee een compleet vernieuwende invalshoek op de alom bekende thematiek? Dat niet. The Good Bad Mother stemt maar enkele momenten tot nadenken en weet ook af en toe te ontroeren, maar echt baanbrekend is deze serie niet te noemen. Gelukkig hoeft dat ook niet altijd het streven te zijn. Na deze vermakelijke serie, die in veel aspecten op een frisse manier afwijkt van de standaard, blijf je vooral achter met de behoefte om je moeder eens een flinke knuffel te geven.



The Good Bad Mother is te zien bij Netflix.