Recensie Netflix-serie 'Let's Get Divorced'

Regie: Ryosume Fukuda, Fuminori Kaneko, Takuya Sakagami | Cast: Tôri Matsuzaka (Taishi Shoji), Riisi Naka (Yui Kurosawa), Ryo Nishikido (Kyoji Kano), Yuka Itaya (Kaoru Inden), Koji Yamamoto (Go Soda), e.a. | Afleveringen: 9 | Speelduur: 57-68 minuten | Jaar: 2023

Yui heeft het wel gehad met haar man Taishi en dat gevoel is wederzijds. Zij is actrice, hij politicus. Dat betekent echter wel dat ze imagoschade kunnen oplopen als er inderdaad een scheiding plaatsvindt. Yui's imago is tenslotte dat van de goede huisvrouw en Taishi's verleden vol overspel behoeft niet nog meer aandacht. Alle personen die belang hebben bij de imago's van Yui en Taishi proberen ze dan ook allebei ervan te weerhouden om te scheiden. De weg naar een scheiding verloopt dus niet zonder slag of stoot.

Let's Get Divorced benadert de problematiek van scheiden wanneer je een publieke functie vervult met een knipoog. Zo worden gedachtes van personages soms in voice-overs gebracht en gebeurt dat op een creatieve manier. Soms vinden er 'gesprekken' plaats terwijl twee personages zitten te denken, wat een grappig effect geeft. Soms is de humor nogal over de top en daarmee wat flauw, maar over het algemeen zorgt de komedie ervoor dat deze serie nooit te zwaar wordt.

Waar de regie weinig opvallend is en ook de cinematografie niet verrast, is de aankleding van de serie wel tot in de puntjes verzorgd. De personages en hun karaktertrekken worden voor een belangrijk deel overgebracht via de kleding die ze dragen. Het is duidelijk dat er veel tijd is gestoken in de kostuums en voor wie dat leuk vindt is er dus genoeg te zien. Met name de garderobe van Yui springt eruit. Het is mooi om het contrast te zien tussen haar eigen persoonlijkheid en de personages die ze speelt in series en commercials.

Het script is helaas niet zo gedetailleerd. Taishi is een politicus, maar de kijker komt eigenlijk maar heel weinig te weten over zijn werk. Dit maakt de strijd tussen hem en andere politici niet bijstersinteressant. Ook is hij als personage een stuk minder boeiend dan Yui, waardoor het moeilijk is echt betrokken te zijn bij de uitkomst van de verkiezingen waar hij aan meedoet.

Wat de serie wel sterk neerzet is de complexiteit van gender als het aankomt op hoe personen in de media worden afgerekend of gebruikt. Hoewel er expliciet op wordt ingegaan, zijn het de minder uitgesproken voorbeelden die de meeste indruk maken. Bijvoorbeeld de manier waarop Yui een constante druk ervaart omdat ze veel meer in een mal gedrukt wordt dan haar man. Daarnaast worden ook vooroordelen over moederschap en familie aangekaart.

Let's Get Divorced is niet baanbrekend of erg opvallend, maar weet wel te vermaken en ondertussen enkele onderwerpen op een toegankelijke manier aan te snijden. Tijdens het kijken word je bij tijd en wijle aan het denken gezet, maar vanwege de humor en de afwezigheid van echt politieke diepgang zal de serie niet direct blijven hangen. Dat is deels te wijten aan het einde, waar een sprong in de tijd wordt gemaakt en in een zeer kort tijdsbestek alles nog even netjes moet worden afgerond en er nog een paar punten moeten worden gemaakt.



Let's Get Divorced is te zien bij Netflix.