Recensie HBO Max-serie 'The Golden Boy'

Regie: Fernando Villena | Afleveringen: 2 | Speelduur: 75-76 minuten | Jaar: 2023

Vlak voor de moeder van de Mexicaan-Amerikaanse bokser Oscar de la Hoya overleed deed hij haar een belofte. De sporter zou haar nagedachtenis eren door een Olympische medaille in de wacht te slepen. De la Hoya hield woord en kreeg tijdens de Olympische Zomerspelen in Barcelona van 1992 een gouden plak omgehangen. Zijn moeder kon trots zijn, Bush senior herhaalde De la Hoya's ingeloste belofte, maar hoe eerlijk zijn de verhalen van de bokser?

De la Hoya vormt het onderwerp van de tweedelige HBO Max-documentaire The Golden Boy, waarvan de titel verwijst naar de bijnaam van de atleet. Het door onder andere Mark Wahlberg geproduceerde portret valt duidelijk uiteen in twee delen. Het eerste deel somt de wapenfeiten op van de loopbaan van de vechter. In het afsluitende deel komt vooral de keerzijde van het succes en de roem om de hoek kijken.

De bokswereld draait voortdurend om conflict, maar dat kan niet gezegd worden van deze documentairereeks. Het duurt bijna een uur voor er enige vorm van conflict te bespeuren valt, op het verwijt van de Mexicaanse gemeenschap na dat hij als in de VS geboren Mexicaan niet echt een latino was. Natuurlijk is het een tragische gebeurtenis dat De la Hoya op jonge leeftijd zijn moeder heeft moeten verliezen. Maar hun relatie werd ook gekenmerkt door fysiek geweld. De la Hoya stipt het kort aan en rept er daarna met geen woord meer over.

Interessanter is het tweede deel waarin de roem naar De la Hoya's hoofd stijgt. Hij datet de ene na de andere mooie vrouw, blijkt diverse kinderen te hebben verwekt en grijpt naar het witte poeder en de fles. Bovendien duikt er ook nog een pikante foto op waarin de sporter is gehuld in sexy vrouwenkleren. Zelfs nu hij Abraham heeft gezien plaatst De la Hoya veel van zijn daden buiten zichzelf. Door een ander, of de omstandigheden de schuld te geven getuigt hij nauwelijks van zelfinzicht.

Het is een gewoonte dat de marketingafdeling van film- en televisiemaatschappijen hun producties verkopen met een pakkende slagzin. In het geval van The Golden Boy kunnen we volgens de pr-club van wat bij ons nog HBO Max heet een docu tegemoetzien over een controversiële figuur die worstelt met zijn innerlijke demonen. Het valt te betwijfelen of regisseur Fernando Villena hierin is geslaagd. Zijn documentaire is toch vooral een lofzang en probeert de menselijkheid van de bokser te laten zien.

Oscar de la Hoya moest opereren in een mannelijke wereld en gooit het voortdurend op zijn mannelijkheid die hij kennelijk voortdurend tegenover zichzelf en de buitenwereld moest bewijzen. Wanneer het echt prangend wordt mist deze documentaire diepgang. Iedereen in De la Hoya's omgeving en uit zijn verleden, onder wie een bedrogen ex, spreekt lovend over hem.

Dit is meer een lofzang op een topsporter die net als iedereen menselijke kanten heeft, dan een gebalanceerde verkenning van het leven van een spraakmakende figuur. Wat hierbij niet helpt is dat er voortdurend heen en weer gegaan wordt in de tijd en op thematisch vlak zo een gefragmenteerd beeld van De la Hoya ontstaat. Zijn sportloopbaan komt wel in chronologische volgorde voorbij, waardoor het lastig is zijn gemoedstoestand aan de juiste match te koppelen.



The Golden Boy is te zien bij HBO Max.