Recensie
Recap 'Fear the Walking Dead' afl. 1 & 2
De pilot is wat sloom, maar dan is er ineens tempo.
Het was een kwestie van tijd, eer AMC zou beginnen met het maken van een spin-off van hitserie The Walking Dead. Die show bevindt zich op dit moment in zijn zesde seizoen en trekt elk jaar weer meer kijkers. Geen wonder dus dat de Amerikaanse kabelaar vorige week zondag begon met uitzenden van een spin-off, Fear the Walking Dead. In deze recap bespreken we de premièreaflevering en de tweede aflevering van het eerste seizoen.
PILOT
De show begint op een manier die ons wat bekend voorkomt. We zien hoe Frank Dillane's Nick uit een drugsroes ontwaakt. Hij hoort vreemde geluiden, loopt naar beneden en ziet één van zijn vrienden dood op de grond liggen. Een jonge dame, die zijn nek opgebeten heeft, staat voor hem. Ze is een Walker en heeft het op Nick voorzien, die naar buiten sprint en daar aangereden wordt door een auto.
Het verval van de samenleving is pas net begonnen. Niet alleen volgen we Nick, maar ook zijn zus Alicia (Alycia Debnam-Carey), hun moeder Madison (Kim Dickens) en stiefvader Travis Manawa (Cliff Curtis). Het gezin worstelt met de nieuwe thuissituatie en de verslaving van Nick. Dit vormt dan ook het centrale thema van de eerste aflevering van de serie, die we op z'n minst als wat tam kunnen omschrijven.
Het duurt lange tijd voordat er een nieuwe Walker te zien is, namelijk tot het einde van de pilot. Dan zien we hoe Nick zijn dealer opzoekt om te zien wat er aan de hand was in de kerk (aan het begin van de aflevering). Een gevecht breekt uit tussen de twee, waarna Nick zijn dealer doodschiet. Compleet geschrokken, wordt hij gevonden door Travis en Madison, die vervolgens zien hoe de dealer uit de dood opstaat.
Echt geïnspireerd voelt het plot van de pilot niet. Het is begrijpelijk dat er gekozen is voor een gezinsdrama, maar het had allemaal wat minder ongeïnspireerd kunnen zijn. Nu is al duidelijk dat de boel richting het opbouwen van de relatie van het nieuw samengestelde gezin gaat. Samen zullen ze moeten zien te overleven in een samenleving die in de pilot nog geheel bestaat.
SO CLOSE, YET SO FAR
In de tweede aflevering begint het verval flink op gang te komen. We zien hoe mensen nog gebruik maken van technologie om de gruwelijke gebeurtenissen vast te leggen. Het gevolg daarvan is vooral publieke woede. Zo ziet Travis zijn zoon Chris (Lorenzo James Henrie) dat politie een Walker doodschiet. Niemand is bekend met het fenomeen van de ondoden, dus vat het doodschieten van het wezen niet bepaald positief op.
Dit soort subtiele hints richting het langzaam instorten van de status quo, waarbij op dit moment vooral de politie het moet ontgelden, wordt interessant in beeld gebracht en ook met een sterker gevoel voor drama dan de pilot.
Er zit verder nog een prachtige scène in deze aflevering, waarbij het personage van Kim Dickens naar de middelbare school trekt waar ze les geeft en daar een leerling tegenkomt, die gelooft dat het einde van de wereld nabij is. In eerste instantie gelooft Madison daar niets van, maar als ze een Walker tegenkomen, raakt ze overtuigd. De scène is sterk gedraaid, vooral omdat men veel beheersing toont.
Een ander sterk moment, vinden we als de overburen van Madison aangevallen worden door een Walker. In plaats van hen te hulp te schieten, houdt Madison haar dochter tegen en laat ze de boel misgaan daar. Het is een prachtige scène die laat zien waar we heen gaan: ieder voor zich.
Fijn is het rustige tempo waarmee scènes worden opgebouwd. We kennen van The Walking Dead immers al de vele scènes waarin mensen massaal overvallen worden door Walkers en het onderspit delven. In deze wereld zijn er nog niet zoveel Walkers en heeft ook niet iedereen een aanvaring met een Walker gehad. De wereld leeft nog en heeft nog hoop, zoveel is duidelijk.
PILOT
De show begint op een manier die ons wat bekend voorkomt. We zien hoe Frank Dillane's Nick uit een drugsroes ontwaakt. Hij hoort vreemde geluiden, loopt naar beneden en ziet één van zijn vrienden dood op de grond liggen. Een jonge dame, die zijn nek opgebeten heeft, staat voor hem. Ze is een Walker en heeft het op Nick voorzien, die naar buiten sprint en daar aangereden wordt door een auto.
Het verval van de samenleving is pas net begonnen. Niet alleen volgen we Nick, maar ook zijn zus Alicia (Alycia Debnam-Carey), hun moeder Madison (Kim Dickens) en stiefvader Travis Manawa (Cliff Curtis). Het gezin worstelt met de nieuwe thuissituatie en de verslaving van Nick. Dit vormt dan ook het centrale thema van de eerste aflevering van de serie, die we op z'n minst als wat tam kunnen omschrijven.
Het duurt lange tijd voordat er een nieuwe Walker te zien is, namelijk tot het einde van de pilot. Dan zien we hoe Nick zijn dealer opzoekt om te zien wat er aan de hand was in de kerk (aan het begin van de aflevering). Een gevecht breekt uit tussen de twee, waarna Nick zijn dealer doodschiet. Compleet geschrokken, wordt hij gevonden door Travis en Madison, die vervolgens zien hoe de dealer uit de dood opstaat.
Gerelateerd nieuws
Echt geïnspireerd voelt het plot van de pilot niet. Het is begrijpelijk dat er gekozen is voor een gezinsdrama, maar het had allemaal wat minder ongeïnspireerd kunnen zijn. Nu is al duidelijk dat de boel richting het opbouwen van de relatie van het nieuw samengestelde gezin gaat. Samen zullen ze moeten zien te overleven in een samenleving die in de pilot nog geheel bestaat.
SO CLOSE, YET SO FAR
In de tweede aflevering begint het verval flink op gang te komen. We zien hoe mensen nog gebruik maken van technologie om de gruwelijke gebeurtenissen vast te leggen. Het gevolg daarvan is vooral publieke woede. Zo ziet Travis zijn zoon Chris (Lorenzo James Henrie) dat politie een Walker doodschiet. Niemand is bekend met het fenomeen van de ondoden, dus vat het doodschieten van het wezen niet bepaald positief op.
Dit soort subtiele hints richting het langzaam instorten van de status quo, waarbij op dit moment vooral de politie het moet ontgelden, wordt interessant in beeld gebracht en ook met een sterker gevoel voor drama dan de pilot.
Er zit verder nog een prachtige scène in deze aflevering, waarbij het personage van Kim Dickens naar de middelbare school trekt waar ze les geeft en daar een leerling tegenkomt, die gelooft dat het einde van de wereld nabij is. In eerste instantie gelooft Madison daar niets van, maar als ze een Walker tegenkomen, raakt ze overtuigd. De scène is sterk gedraaid, vooral omdat men veel beheersing toont.
Een ander sterk moment, vinden we als de overburen van Madison aangevallen worden door een Walker. In plaats van hen te hulp te schieten, houdt Madison haar dochter tegen en laat ze de boel misgaan daar. Het is een prachtige scène die laat zien waar we heen gaan: ieder voor zich.
Fijn is het rustige tempo waarmee scènes worden opgebouwd. We kennen van The Walking Dead immers al de vele scènes waarin mensen massaal overvallen worden door Walkers en het onderspit delven. In deze wereld zijn er nog niet zoveel Walkers en heeft ook niet iedereen een aanvaring met een Walker gehad. De wereld leeft nog en heeft nog hoop, zoveel is duidelijk.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.