Recensie Disney+-serie 'Phoenix: Eden17'

Regie: Shôjirô Nishimi | Cast: Rie Miyazawa (Romi), Honoka Yoshida (Com), Shintarô Asanuma (Makimura), Yosuke Kubozuka (George), Ryohei Kimura (Cain), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 19-30 minuten | Jaar: 2023

Hoewel de grote streamingdiensten het niet van de daken schreeuwen, beschikken zij over een alsmaar groeiend anime-aanbod. Handig dus voor de Westerse kijker om wat meer wegwijs te worden in de enorme wereld van Japanse animatie. Het stilletjes online gezette Phoenix: Eden17 is gebaseerd op de manga Phoenix, geschreven door de legendarische Osamu Tezuka. Dat leidt tot de vraag waar elke verfilming mee te maken krijgt: doet deze eer aan het origineel?

Het verhaal van Phoenix: Eden17 komt het beste tot zijn recht wanneer er met frisse ogen naar wordt gekeken, maar om een idee te geven: Romi en George zijn met een ruimteschip de aarde ontvlucht, op zoek naar een rustig leven samen. Ze belanden op Eden17, maar komen er snel achter dat deze planeet onbewoonbaar is. Wanneer Romi zwanger blijkt, doen ze er alles aan om hier toch een leven op te bouwen.

Wat hierop volgt is een enorm groots en intergalactisch verhaal dat bij tijden te ambitieus is om in slechts vier afleveringen te vertellen. Soms gebeurt er in korte tijd zo enorm veel dat het zelfs af te raden is om met je ogen te knipperen. Op die momenten vinden namelijk ontwikkelingen plaats die veel impact hebben op het verhaal.

Tussen de vele plotontwikkelingen weerklinkt de gierigheid van de mens als thema. Vrijwel elk personage volgt zijn eigen geluk en laat daarmee een spoor van vernieling achter. Phoenix: Eden17 is daarmee een neerslachtige anime die een stuk minder hoopvolle momenten bevat dan het bronmateriaal, waar qua toon en verhaal redelijk van wordt afgeweken. Desondanks wordt de serie nooit te mistroostig.

De animatie is erg mooi. Vooral de achtergronden zijn prachtig, met name op de grootse momenten in de ruimte. De gezichten van de personages zijn een leuk eerbetoon aan de originele stijl van de manga, maar steken iets te veel af tegen de esthetiek van de serie. Hetzelfde geldt voor de lichte 3D-momenten. Wat echter veel goedmaakt is het uitzonderlijke kleurgebruik. De ongebruikelijke kleuren geven een extra dimensie aan het gevoel waar deze anime op inzet.

Met slechts vier afleveringen is de serie een stuk sneller voorbij dan gewenst. Met al zijn ambitie was Phoenix: Eden17 dan ook gebaat bij meer afleveringen of zelfs meerdere seizoenen. De ideeën die voorbijkomen zijn intrigerend en zetten aan het denken, maar helaas kan door de grote haast minder goed een connectie met de personages worden opgebouwd.

Een verfilming van een klassiek werk van een van de grootheden uit de industrie vergt voorzichtigheid, maar moet ook bestaansrecht hebben. Puristen zullen misschien niet blij zijn met de aanpassingen, maar deze zorgen juist voor interessante toevoegingen. Doordat het verhaal in zo weinig tijd is gepropt komt het niet helemaal tot zijn recht, maar de vraagstukken die de serie achterlaat zijn boeiend genoeg om er nog even zoet mee te zijn.



Phoenix: Eden17 is te zien bij Disney+.