Recensie Netflix-serie 'My Happy Marriage'

Regie: Takehiro Kubota | Cast (stemmen): Reina Ueda (Miyo Saimori), Kaito Ishikawa (Kiyoka Kudo), Houko Kuwashima (Yurie), Ayane Sakura (Kaya Saimori), Hiroshi Yanaka (Shinichi Saimori), e.a. | Afleveringen: 12 | Speelduur: 24-24 minuten | Jaar: 2023

Het Assepoestersprookje is een inspiratiebron geweest voor veel verhalen en de animatieserie My Happy Marriage vormt daar geen uitzondering op. In een alternatief Japan in de feodale tijd wordt de bovenste laag van de samenleving gevormd door mensen met magische krachten. De keerzijde hiervan is dat er links en rechts vrouwen met deze krachten worden uitgehuwelijkt. Miyo wordt geboren met de verwachting deze krachten te hebben, maar helaas. Na de dood van haar moeder en de komst van een kwaadwillende stiefmoeder verandert haar leven in een hel.

Het verhaal is alom bekend: een onschuldig, goedaardig meisje belandt in een benarde situatie door een kwaadaardige stiefmoeder, waarna haar leven verandert als ze de prins op het witte paard tegenkomt. Toch weet deze anime genoeg van deze formule af te wijken om fris aan te voelen, mede door dieper in te gaan op de emotionele schade die een dergelijke situatie aanricht.

Ook een leuke afwijking is de aanwezigheid van magie, een element dat vooral in de eerste helft van de serie gelukkig niet al te prominent aanwezig is. Hierdoor is de wereld, ondanks zijn buitengewone aspecten, geloofwaardig. Daarbij moet wel gezegd worden dat deze eerste helft enorm neerslachtig is, waardoor My Happy Marriage bij tijden niet prettig is om naar te kijken. De stiefmoeder en stiefzus van Miyo zijn zo overdreven kwaadaardig dat de serie zowel eentonig als onprettig wordt.

De tweede helft lijkt dit te willen balanceren door zo intens zoetsappig te zijn dat een direct bezoek aan de tandarts noodzakelijk is. Animeseries kenmerken zich wel vaker door uitvergrote emoties, maar dit gaat wel erg ver. De toon is dermate overdreven dat deze afbreuk doet aan de gelaagdheid van de onderwerpen als liefde, wreedheid en traumaverwerking.

Het verhaal heeft in principe een fijne, hoopvolle boodschap: als je het goede doet zal het goede ook naar je toe komen. Toch kent deze wat problematische aspecten. Wanneer Miyo een man tegenkomt die haar zachtaardig behandelt, is ze direct in de wolken. Doordat de serie daar geen kritische noot bij plaatst, voelt het wat makkelijk. Er zijn namelijk wel wat vraagtekens te zetten bij het gegeven van een vrouw die jaren mishandeld wordt en vervolgens als een blok valt voor iemand die haar normaal behandelt. Een begrijpelijke reactie, maar meer diepgang hierin was wenselijk geweest.

Daarnaast is de serie heel duidelijk op te splitsen in twee delen. Deze zijn zo verschillend van elkaar dat het lijkt alsof de verhaallijnen van twee seizoenen in een enkel seizoen zijn samengebracht. Halverwege is er een wat ongemakkelijk moment met een aflevering die voelt als een afsluiter, waarna de serie gewoon verdergaat met een nieuwe verhaallijn en spanningsboog.

Niet geheel onbelangrijk in een anime is de animatie. Kinema Citrus heeft hier alles uit de kast getrokken: de animatie is scherp en de effecten zijn prachtig. Toch voelt het bekijken van deze anime als het eten van een gehele zak mierzoete snoepjes: in het begin nog lekker, maar naderhand doen je tanden pijn. De schitterende beelden en behandelde onderwerpen maken echter veel goed en met de fijne slotaflevering weet My Happy Marriage in ieder geval sterk te eindigen.



My Happy Marriage is te zien bij Netflix.