Recensie
Recensie Netflix-serie 'Till Murder Do Us Part: Soering vs. Haysom'
Lukt het de makers om uit het keurslijf van een Netflix-truecrimeserie te ontsnappen?
Regie: Andre Hörmann, Lena Leonhardt | Afleveringen: 4 | Speelduur: 43-52 minuten | Jaar: 2023
De moord op Derek en Nancy Haysom was in de jaren tachtig wereldnieuws. Het echtpaar werd in hun eigen huis dood aangetroffen, hun lichamen vol steekwonden. Beiden waren zowat onthoofd, zo diep was hun hals doorgesneden. Men dacht direct aan een satanisch ritueel, aangezien de lijken met bloed omlijnd waren en de slachting het werk leek van een zeer wraakzuchtig persoon, maar al snel kwam dochter Elisabeth als verdachte in beeld.
Het juridische proces dat volgde op de moorden is het uitgangspunt van de documentaire Till Murder Do Us Part: Soering vs. Haysom. De makers nemen daarbij uitgebreid de tijd om de relatie tussen Elisabeth Haysom en haar jongere vriend Jens Söring uit de doeken te doen. Allebei zeer intelligente, jonge mensen uit welgestelde kringen. Zij is rebels, bloedmooi en uitdagend. Hij is arrogant, nerd en absoluut onmogelijk in de omgang. Toch krijgen ze een intense relatie.
Uit de tientallen brieven die ze naar elkaar schrijven komen duidelijk de manipulatieve trekken van Haysom en de blinde liefde van Söring naar boven. Zij beschrijft de walging die ze voor haar ouders voelt, hij tikt terug dat hij ze voor haar zou vermoorden. Later wordt duidelijk dat ze hun plannen hebben uitgevoerd. In hun arrogantie denken ze niet te kunnen worden gepakt, maar het loopt anders. Ze vluchten naar Europa, waar ze met frauduleuze praktijken het hoofd boven water proberen te houden. Maar ook daarmee lopen ze tegen de lamp.
Söring probeert wanhopig in Europa te blijven. Als hij wordt uitgeleverd, eindigt hij waarschijnlijk op de elektrische stoel. Ondertussen probeert Haysom uit alle macht de jury te overtuigen dat zij niet bij de dubbele moord aanwezig was. Söring is de moordenaar, zij heeft hem enkel dusdanig gemanipuleerd dat hij tot zijn daad is overgegaan. Maar dan wordt Söring alsnog uitgeleverd. En waar hij in Europa een volledige bekentenis heeft afgelegd, verrast hij in de Verenigde Staten vriend en vijand: hij pleit onschuldig te zijn.
De eerste twee afleveringen van Till Murder Do Us Part: Soering vs Haysom zijn saai. Deze volgen uiterst keurig het inmiddels welbekende stramien van de Netflix-truecrimedocumentaire, inclusief een creatief bedoelde tijdlijn en nagespeelde scènes. Destijds betrokken rechercheurs komen uitgebreid aan het woord, net als aantal journalisten en wat familieleden. Ook worden foto's van de plaats delict getoond, zelfs die van de verminkte lijken. Voor het beeld van de gruwelijkheden is dat niet nodig. De liters opgedroogd bloed die alle andere foto's tonen geven een meer dan helder beeld van de huiveringwekkende doodsangst die de slachtoffers moeten hebben ervaren.
Wel hebben deze twee afleveringen een prachtige cliffhanger. Aan het einde van de eerste schuift Jens Söring persoonlijk aan en aflevering twee eindigt met een jonge Söring in de rechtbank, waar hij de legendarische woorden "niet schuldig" uitspreekt. En pas dan zit je op het puntje van je stoel. Want hoe kan hij zoiets zeggen als hij aan de andere kant van de oceaan precies het tegenovergestelde heeft verklaard? En hoe wil hij dat rijmen met de zeer plausibele getuigenis van Haysom? En – nog interessanter – hoe is hij ermee weggekomen? Want inmiddels leeft Söring als vrij man in Duitsland.
De makers weten zich enigszins aan het Netflix-stramien te kunnen onttrekken. Vanaf aflevering drie maakt het niet zoveel meer uit dat je dergelijke truecrimeseries al tientallen keren voorbij hebt zien komen. Deze zaak is retespannend en de opbouw en montage zodanig uitgevoerd dat je wil blijven kijken. Als het lukt jezelf door de eerste twee afleveringen te worstelen, blijf je na de laatste aflevering verwonderd achter.
Is dit de verdienste van de makers? Gedeeltelijk. Het is duidelijk dat ze echt hebben geprobeerd om buiten de Netlix-lijntjes te kleuren en dat lukt aardig. Ze hebben immers een van de daders te spreken gekregen en zeer gedetailleerde foto's mogen gebruiken. Maar het is vooral het gekonkel van de twee verdachten die de aandacht erbij houdt. Deze zaak is een echte pageturner die je na afloop met veel vragen achterlaat. Want nog altijd is niet duidelijk wie nu eigenlijk de ziel uit de slachtoffers gesneden heeft.
Till Murder Do Us Part: Soering vs. Haysom is te zien bij Netflix.
De moord op Derek en Nancy Haysom was in de jaren tachtig wereldnieuws. Het echtpaar werd in hun eigen huis dood aangetroffen, hun lichamen vol steekwonden. Beiden waren zowat onthoofd, zo diep was hun hals doorgesneden. Men dacht direct aan een satanisch ritueel, aangezien de lijken met bloed omlijnd waren en de slachting het werk leek van een zeer wraakzuchtig persoon, maar al snel kwam dochter Elisabeth als verdachte in beeld.
Het juridische proces dat volgde op de moorden is het uitgangspunt van de documentaire Till Murder Do Us Part: Soering vs. Haysom. De makers nemen daarbij uitgebreid de tijd om de relatie tussen Elisabeth Haysom en haar jongere vriend Jens Söring uit de doeken te doen. Allebei zeer intelligente, jonge mensen uit welgestelde kringen. Zij is rebels, bloedmooi en uitdagend. Hij is arrogant, nerd en absoluut onmogelijk in de omgang. Toch krijgen ze een intense relatie.
Uit de tientallen brieven die ze naar elkaar schrijven komen duidelijk de manipulatieve trekken van Haysom en de blinde liefde van Söring naar boven. Zij beschrijft de walging die ze voor haar ouders voelt, hij tikt terug dat hij ze voor haar zou vermoorden. Later wordt duidelijk dat ze hun plannen hebben uitgevoerd. In hun arrogantie denken ze niet te kunnen worden gepakt, maar het loopt anders. Ze vluchten naar Europa, waar ze met frauduleuze praktijken het hoofd boven water proberen te houden. Maar ook daarmee lopen ze tegen de lamp.
Söring probeert wanhopig in Europa te blijven. Als hij wordt uitgeleverd, eindigt hij waarschijnlijk op de elektrische stoel. Ondertussen probeert Haysom uit alle macht de jury te overtuigen dat zij niet bij de dubbele moord aanwezig was. Söring is de moordenaar, zij heeft hem enkel dusdanig gemanipuleerd dat hij tot zijn daad is overgegaan. Maar dan wordt Söring alsnog uitgeleverd. En waar hij in Europa een volledige bekentenis heeft afgelegd, verrast hij in de Verenigde Staten vriend en vijand: hij pleit onschuldig te zijn.
Gerelateerd nieuws
De eerste twee afleveringen van Till Murder Do Us Part: Soering vs Haysom zijn saai. Deze volgen uiterst keurig het inmiddels welbekende stramien van de Netflix-truecrimedocumentaire, inclusief een creatief bedoelde tijdlijn en nagespeelde scènes. Destijds betrokken rechercheurs komen uitgebreid aan het woord, net als aantal journalisten en wat familieleden. Ook worden foto's van de plaats delict getoond, zelfs die van de verminkte lijken. Voor het beeld van de gruwelijkheden is dat niet nodig. De liters opgedroogd bloed die alle andere foto's tonen geven een meer dan helder beeld van de huiveringwekkende doodsangst die de slachtoffers moeten hebben ervaren.
Wel hebben deze twee afleveringen een prachtige cliffhanger. Aan het einde van de eerste schuift Jens Söring persoonlijk aan en aflevering twee eindigt met een jonge Söring in de rechtbank, waar hij de legendarische woorden "niet schuldig" uitspreekt. En pas dan zit je op het puntje van je stoel. Want hoe kan hij zoiets zeggen als hij aan de andere kant van de oceaan precies het tegenovergestelde heeft verklaard? En hoe wil hij dat rijmen met de zeer plausibele getuigenis van Haysom? En – nog interessanter – hoe is hij ermee weggekomen? Want inmiddels leeft Söring als vrij man in Duitsland.
De makers weten zich enigszins aan het Netflix-stramien te kunnen onttrekken. Vanaf aflevering drie maakt het niet zoveel meer uit dat je dergelijke truecrimeseries al tientallen keren voorbij hebt zien komen. Deze zaak is retespannend en de opbouw en montage zodanig uitgevoerd dat je wil blijven kijken. Als het lukt jezelf door de eerste twee afleveringen te worstelen, blijf je na de laatste aflevering verwonderd achter.
Is dit de verdienste van de makers? Gedeeltelijk. Het is duidelijk dat ze echt hebben geprobeerd om buiten de Netlix-lijntjes te kleuren en dat lukt aardig. Ze hebben immers een van de daders te spreken gekregen en zeer gedetailleerde foto's mogen gebruiken. Maar het is vooral het gekonkel van de twee verdachten die de aandacht erbij houdt. Deze zaak is een echte pageturner die je na afloop met veel vragen achterlaat. Want nog altijd is niet duidelijk wie nu eigenlijk de ziel uit de slachtoffers gesneden heeft.
Till Murder Do Us Part: Soering vs. Haysom is te zien bij Netflix.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
