Recensie Prime Video-serie 'Romancero'

Regie: Manson | Cast: Txunamy Ortiz (Cornelia), Sasha Cocola (Jordán), Ricardo Gómez (Sorroche), Guillermo Toledo (Teo), Abla Flores (Tábata), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 27-31 minuten | Jaar: 2023

Met Memento liet Christopher Nolan zien dat een verhaal vooruit kan gaan ondanks dat de tijdlijn achterstevoren loopt. Mogelijk zagen de makers van 11:14 dat als een uitdaging, waarna ze met hun de film toonden dat het plot ook in beweging blijft wanneer een verhaal steeds rondom hetzelfde tijdstip hangt. De Spaanse serie Romancero is een voorbeeld van hoe iemand hetzelfde tracht maar faalt. Er is namelijk een verschil tussen vooruitgang en ergens de achtergrond van laten zien.

Jordán en Cornelia, twee tieners die elkaar pas net kennen, zijn op de vlucht voor een meute. Een van hen is verantwoordelijk voor de dood van Jordáns vader. Maar er zijn meer mensen die hen op de hielen zitten: agenten Sorroche en Teo, en een bus vol 'christenen'. Romancero laat zien waar dit toe leidt en waar het begonnen is.

Het thema lijkt te zijn dat je oogst wat je zaait. En dat is voornamelijk haat. Agent Sorroche is een corrupte racist, maar er zitten consequenties aan zijn getreiter van lokale immigranten. Jordáns vader is een alcoholistische bruut, die een bloederige dood krijgt. Er zitten meer van dit soort lijntjes en momenten in de serie. Een verhaal met een kern is altijd goed, maar dat van Romancero heeft een groot probleem: er zit geen vooruitgang in.

Er speelt al heel wat zodra de eerste aflevering van start gaat. Niet alles is helemaal helder, maar bepaalde zaken kan je prima zelf invullen. Met de tweede aflevering blijkt echter dat de makers dat toch graag voor je willen doen. Via trage stappen naar het verleden wordt volledig uit de doeken gedaan wat er allemaal aan de hand is met de kinderen en de agenten. Wat die sekteleden in die religieuze tourbus uitvreten blijft vaag, maar dat is geen probleem; een cliffhanger belooft dat de intentie er is om ook dit toe te lichten.

Maar meer dan de achtergrond uitleggen gebeurt niet. Behalve misschien tonen dat agent Sorroche een walgelijke, agressieve racist is, wat een halve aflevering in beslag neemt. De makers van Romancero lijken onder de indruk dat ze hun vertelling voortstuwen door meer informatie te geven over een reeds bekende situatie, maar de kijker waarschijnlijk niet. De eerste aflevering toont Cornelia met bloed onder haar mond en er wordt gesproken over Jordáns vader die dood is, een latere aflevering toont die moord. Totaal niet boeiend.

Alle zes afleveringen zijn geregisseerd door Tomás Peña, die al enige tijd produceert onder het pseudoniem Manson. Hopelijk heeft hij hiervoor een betere reden dan de associatie met sekteleider Charles Manson. Dat deed Marilyn Manson in de jaren negentig al en die is inmiddels niet meer zo cool als we dachten. Manson heeft voornamelijk muziekvideo's gemaakt en dat is enigszins te zien aan zijn stijl.

Niet helemaal overigens, want visueel had hij een stuk meer over de top kunnen gaan. Eigenlijk is de mise-en-scène en acteursregie best goed: Manson blijkt op zijn best wanneer er veel mensen te zien zijn. Het gedrag en de bewegingen van de acteurs oogt volkomen natuurlijk en in sommige gevallen zijn ze gebalanceerd verdeeld over het beeld. Af en toe zijn er wat dramatische shots, maar nergens het neonbelichte stuntwerk dat sommige andere voormalige videoclipregisseurs hebben omarmd.

Dat valt enigszins op omdat de serie erg geïnspireerd lijkt door films uit de jaren tachtig. Aangezien vampiers destijds niets nieuws meer waren, kregen de omgeving en achtergrond van de personages wat meer aandacht. Dit is wat Romancero ook tracht te doen. Het nare sfeertje in het stadje wordt goed overgebracht, ondanks dat het inhoudelijk weinig toevoegt. Vreemd genoeg wordt beweerd dat dit de kustplaats Almeria is, maar de zee is nergens te bekennen.

Tot en met de een-na-laatste aflevering lijkt het erop dat dit eerste seizoen niets meer is dan een opwarming voor latere seizoenen, maar de afsluiter lijkt de boel zowaar af te ronden. Om vijf afleveringen te wijden aan uitsluitend het neerzetten van een wereld is al niet sterk, maar zeker geen opbouw naar een climax. Niet dat het verhaal hiermee af is, gezien die cliffhanger na de aftiteling.

Romancero heeft alle focus op sfeer en stijl. Manson wilde dat het er strak uit zou zien en is daarin zeker geslaagd, maar van inhoud of een goede vertelling is geen sprake. Hij valt ook terug op luie trucjes, zoals wanneer Jordán met twee vrienden op een motor zit. Waar zijn vrienden vrolijk zitten te joelen, zit Jordán met zijn ogen dicht te genieten van de zon en wind. Dus het is een personage met diepgang. Lekker makkelijk.

Omdat de serie zo'n stilstaand plot heeft voelen de korte afleveringen langer dan ze zijn. Enkel de visuele kracht weet de aandacht erbij te houden. Welke boodschap de makers willen overbrengen over migranten is niet helemaal duidelijk, want ze worden niet altijd in een goed daglicht gezet. Wat die sekte precies doet is absoluut te vaag voor woorden, met name wanneer ze 's nachts in de woestijn met een ritueel de hele lucht verlichten. Andere personages zien dit, maar zullen er vervolgens nooit meer over spreken. Maar het ziet er cool uit; meer heeft een kijker niet nodig.



Romancero is te zien bij Prime Video.