Recensie Netflix-serie 'Escaping Twin Flames'

Regie: Cecilia Peck | Afleveringen: 3 | Speelduur: 57-58 minuten | Jaar: 2023

Liefde is het mooiste dat er is. Niet uitsluitend in een relatie, gewoon dat gevoel dat je van iemand of iets kan houden. Maar hoe saai het ook klinkt, liefde is toch echt niets anders dan een chemische reactie in je brein. Zodra iemand vertelt dat iets spiritueel is, zouden we anno 2023 direct door moeten hebben dat we te maken hebben met iemand die niet begrijpt hoe biologie werkt of, waarschijnlijker, een oplichter.

Er valt dik te verdienen aan mensen die wanhopig een partner willen. Een stel beweert dat er zoiets bestaat als 'twin flames'. Oftewel zielsverwanten in een nieuw (lucratief) jasje gestoken. Van dit uitgangspunt bouwden deze twee een sekte die tot op de dag van vandaag actief is en inmiddels miljoenen heeft opgeleverd. In Escaping Twin Flames komen voormalige leden aan het woord die uitleggen hoe het begon en hoe het voor hen afliep.

Hoeveel sympathie verdient een sektelid tegenwoordig nog? Deze groepen die je vernederen en aftroggelen voor elke cent, ondanks dat het er dik bovenop ligt dat de leiders liegen, bestaan al op zijn minst sinds de jaren zestig. Er is een hoop onderzoek naar gedaan, waarvan de resultaten gedeeld zijn met de wereld. Om daar in deze eeuw nog voor te vallen is toch als ezel die zich wíl stoten aan een steen?

Want Twin Flames begon misschien bescheiden, maar het lag er dik bovenop dat deze club onzin verkocht. Voor ruim tweeduizend dollar mochten mensen tien weken een seminar volgen met als uitkomst dat ze aan het einde van de rit de liefde van hun leven aan hun zij zouden hebben. Voor wie liever niet aan de bar hangt om iemand te onmoeten zijn er goedkope datingsites of gratis apps. Dat de ware vinden via een cursus van twee maanden onzin is zou iedereen moeten begrijpen.

En dit was nog maar het begin. Al gauw volgden dure opleidingen tot coach, wat in feite inhield dat Twin Flames-leden andere mensen moesten binnenlokken en binnenhouden. Ondertussen maakte het paar, Jeff en 'Shaleia' (ze heet gewoon Megan), filmpjes waarin hij als een derderangs hipstergoeroe wat onzin uitkraamde en zij als een papegaai af en toe wat woordjes herhaalt. Ook beweringen als: "Ik heb ontdekt dat ik de nieuwe Jezus ben, LOL." En de leden vraten het op.

Omdat de koppels zich maar niet wilden vormen, besloot Jeff ze dan maar af te dwingen. Een van de eerste is een sneu geval waarin een meisje van negentien zich verplicht moet overgeven aan een criminele viespeuk waar ze een slecht gevoel bij had. En omdat zich meer vrouwen dan mannen hadden aangesloten kwam Jeff met een nieuw sprookje: sommige dames zijn gewoon heren.

Dat lees je goed: vrouwen moesten accepteren dat ze eigenlijk een man waren en een relatie aangaan met een van de andere vrouwen in de sekte. En dat deden ze. De rode vlaggen hingen al vanaf het begin uit, met bepaalde 'therapeutische' technieken die bekendstaan als hersenspoelen, maar zelfs het afdwingen van transseksualiteit was voor heel wat leden niet voldoende om hun kop uit hun achterste te halen.

Dus, nogmaals: hoeveel sympathie verdienen deze mensen? Dat ze zich eenzaam voelden is begrijpelijk. Dat ze een maandsalaris te betaalden voor deelname is onverstandig. Dat ze van geslacht veranderden omdat hun leider dat eiste is hun eigen fout. Dat ze amper een cent te makken hadden terwijl hun leider filmpjes van zijn eigen rijkdom met ze deelden is hun verdiende loon.

Net als een sekte weinig nieuws te bieden heeft, bevat ook deze documentaire erover uitsluitend de bekende ingrediënten. Het enige wat een beetje afwijkt van de vele voorgangers is een moment waarop twee voormalige leden elkaar ontmoeten, waarvan een zich destijds abusievelijk gedragen en hiervoor een verontschuldiging aanbiedt. Maar het is zeer kort en snel opgelost.

Een rode draad waarin een moeder en haar dochter hun kind respectievelijk eeneiige tweelingzus zijn verloren, leidt tot niets. Zij zit nog steeds in de sekte en komt niet eens aan het woord. Haar familieleden proberen de autoriteiten in te schakelen, maar die hebben te weinig om een zaak mee te starten; mensen sluiten zich vrijwillig aan en daar houdt het mee op. De sekte is overigens nog steeds actief. Om een idee te krijgen van hoe doorzichtig en infantiel die is: op de website staat "wij zijn geen sekte".

Deze sekte behandelen in een documentaire is zelfs niet origineel, want enkele weken geleden verscheen er al een op een andere streamingsdienst. Natuurlijk blijft het fascinerend hoe sommige mensen nog steeds vallen voor dit soort oplichterij en hoe gewillig ze zich laten hersenspoelen, hoe extreem ze met zich laten sollen maar nog steeds volhouden dat hun situatie de beste voor ze is en dat de rest van de wereld gek is. Maar we kennen het nu wel.



Escaping Twin Flames is te zien bij Netflix.