Recensie Apple TV+-serie 'Slow Horses' seizoen 3

Regie: Saul Metzstein | Cast: Gary Oldman (Jackson Lamb), Jack Lowden (River Cartwright), Kristin Scott Thomas (Diana Tavener), Saskia Reeves (Catherine Standish), Rosalind Eleazar (Louisa Guy), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 41-46 minuten | Jaar: 2023

Slow Horses heeft een behoorlijk ironische titel. Want slechts anderhalf jaar nadat de serie begon is er alweer een derde seizoen, met helemaal aan het einde zelfs al een trailer voor het vierde. Misschien zouden de makers er goed aan doen het productietempo iets terug te schroeven om een sterker verhaal te kunnen ontwikkelen.

Na de gebeurtenissen van het tweede seizoen is de rust in Slough House amper wedergekeerd wanneer Standish, de secretaresse die meer in haar mars heeft dan sommige agenten daar, wordt ontvoerd. De kidnappers eisen dat een van de 'slow horses' inbreekt in het Park, het hoofdkantoor van MI5. Maar dat is slechts het begin van hun missie, want er speelt meer dan gedacht.

De eerste aflevering opent met onbekende personages in Istanboel. Onthoud dit deel, want het duurt even voordat het weer ter sprake komt. Wanneer de medewerkers van Slough House, de dumpplek voor MI5-agenten die domme fouten hebben gemaakt, voor het eerst verschijnen is direct merkbaar dat alle vaste acteurs zich inmiddels zodanig thuis voelen in hun rollen dat er een familiaire interactie is. Dat blijkt het komediedeel van de serie goed te doen; de droge opmerkingen komen beter aan wanneer ze droog worden uitgesproken.

De getalenteerde hacker Roddy Ho blijkt het meest irritante personage. Waar hoofd van de afdeling Jackson Lamb er dankzij zijn bekwaamheid nog mee wegkomt dat hij een botte en letterlijk ongewassen hork is, werkt Roddy's arrogante houding het team soms tegen. Later in het seizoen wordt hij ingezet als een grappig personage, maar zijn suffe acties rijmen niet met de hoge intelligentie die hij zou moeten hebben.

Gary Oldman is, was en blijft in de rol van Lamb een topper. Wat een gore vent – je ruikt hem soms door het scherm heen – maar toch ook de man waarop je volledig kan vertrouwen wanneer het misgaat. Het enige minpunt (naast een gebrek aan hygiëne) is dat hij zo'n lage dunk heeft van zijn team dat hij soms onterecht niet overtuigd is van hun kunnen, maar dit zorgt wel voor conflict en maakt het personage minder vlak.

Helaas staat het plot van het derde seizoen nogal op manke poten. Zo is er weer tegenwerking van het Park, terwijl je zou verwachten dat alle agenten van MI5 beter zouden varen als ze coöperatief te werk zouden gaan in plaats van competitief. Ook is er wederom wrijving binnen het Park; de concurrentie binnen de afdeling is praktisch een gevaar voor de veiligheid van Groot-Brittannië.

Het verhaal met de kidnappers is nogal een 'ik wist dat jij dit zou doen, dus ik deed dat en dat is dan weer iets wat iemand anders zag aankomen'-scenario. De natie die het gefaalde Brexit ondanks alle waarschuwingen toch liet doorgaan heeft echt geen inlichtingendienst die alles zo tot in de puntjes kan voorspellen.

De enige die met persoonlijke issues uit het vorige seizoen van start gaat is Louisa, die haar vriend heeft verloren en op zijn begrafenis een nare ontdekking deed. Dit komt aan bod, maar er had meer energie ingestoken mogen worden. Twee andere agenten krijgen gedurende het seizoen hun eigen sores, maar dat wordt jammer genoeg vooral komisch uitgewerkt.

Slow Horses heeft dan weer wel makers die weten hoe ze iets spannend en vermakelijk moeten maken. Er is geen gebrek aan actie, wendingen, vechtscènes en schietpartijen, waardoor ook dit seizoen weer voorbij vliegt. Dus zwak plot of niet, deze serie blijft lekker wegkijken. Omdat het vierde seizoen onderhand al op de plank ligt zal dat waarschijnlijk meer van hetzelfde zijn. Prima, maar iets meer geloofwaardigheid en persoonlijkheid mag best.



Slow Horses is te zien bij Apple TV+.