Recensie Netflix-serie 'Berlín'

Regie: David Barrocal, Geoffrey Cowper, Albert Pintó | Cast: Pedro Alonso (Berlín), Begoña Vargas (Cameron), Michelle Jenner (Keila), Julio Peña (Roi), Joel Sánchez (Bruce), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 41-60 minuten | Jaar: 2023

Twee jaar na het laatste seizoen van La Casa de Papel, komen de makers van deze immens populaire Spaanse serie met een prequel. Deze volgt het leven van Berlín (echte naam: Andrés de Fonollosa) in zijn jaren voor de beroving van de Spaanse Munt. De excentrieke, manipulatieve en terminaal zieke juwelendief stierf in het tweede seizoen van La Casa de Papel, maar lang voordat hij wist dat hij ziek was zien we hem met een eigen groep zijn grootste roof tot dan toe uitvoeren.

De insteek van Berlín is vergelijkbaar met die van La Casa de Papel. Berlín heeft een eclectisch gezelschap van jonge delinquenten verzameld waarmee hij een ambitieuze roof wil uitvoeren. Hij vervult nu zelf de rol van de Professor, het meesterbrein achter de operatie die in flashbacks aan zowel zijn mensen als de kijker uitlegt hoe ze bij elke wending de autoriteiten te slim af zullen zijn. Gelukkig zijn er ook verschillen. Zo is de sfeer van deze serie volledig anders.

Waar La Casa de Papel thema's als machtsverhoudingen en sociale en economische ongelijkheid behandelde, speelt in Berlín de liefde een centrale rol. Een groot deel van de serie draait om Andrés' liefde voor de vrouw van de man die hij probeert te beroven. Terwijl de rest van het team zijn plan uitvoert, huppelt hij door de straten van Parijs met zijn nieuwste avontuurtje. Het maakt de serie lichter en makkelijker te verteren, maar ook wat oppervlakkig. Het wekt ook niet dezelfde sympathie voor de personages, met name bij Berlín zelf.

Daarmee mist deze serie een aspect dat La Casa de Papel zo goed maakte. De hoofdpersonages zouden in het echte leven als de slechteriken worden gezien, maar toch kon je niet anders dan meeleven met deze bankrovers. De personages in Berlín weten dergelijke sympathie helaas niet af te dwingen, met name omdat we te weinig over hun achtergrond weten.

Er is minder actie, maar er zijn meer locaties. Hoewel La Casa de Papel vol zat met actiescènes en vuurgevechten, speelde alles zich hoofdzakelijk af op één locatie en dat maakte het hele verhaal zelfs op de meest chaotische momenten overzichtelijk. In Berlín volgen we de personages door Parijs en omstreken en bewegen ze zich apart van elkaar in kleinere groepjes. Hierdoor ben je al snel kwijt wie waar mee bezig is en hoe ver ze nog van het einddoel verwijderd zijn.

Van alle personages in La Casa de Papel was Berlín ongetwijfeld het meest geschikt voor een spin-off, vooral omdat hij al zo vroeg aan zijn einde kwam. Helaas wordt deze potentie niet volledig benut. Berlín bevat zijn excentriciteit en persoonlijkheid, maar hij wordt beperkt doordat hij gedwongen de rol van de Professor op zich neemt. Daarnaast komen we door de tijd waarin dit verhaal zich afspeelt ook niet veel meer te weten over hoe hij zo is geworden. Wellicht dat een tweede seizoen hier verandering in kan brengen.



Berlín is te zien bij Netflix.