Recensie NPO Start-serie 'Kin' seizoen 2

Regie: Felix Thompson, Kate Dolan, Joe Lawlor, e.a. | Cast: Charlie Cox (Michael Kinsella), Clare Dunne (Amanda Kinsella), Aiden Gillen (Frank Kinsella), Maria Doyle Kennedy (Bridget Goggins), Francis Magee (Bren Kinsella), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 48-50 minuten | Jaar: 2023

De straten van Dublin blijven het territorium van de Kinsella's, al kan deze familie door de gebeurtenissen uit het vorige seizoen rekenen op repercussies. De familie Kinsella heeft een nieuwe vijand gemaakt die een nóg grotere speler is in het Ierse drugscircuit, dus alle zeilen moeten worden bijgezet om het hoofd boven water te houden. Het grootste probleem komt echter uit de eigen kring met de thuiskomst van een familielid dat men kan missen als kiespijn.

Het bijzonder sterke eerste seizoen van Kin lijkt niet makkelijk op te volgen, maar het tweede seizoen is wederom enorm spannend en bevat een emotionele gelaagdheid die series zelden laten zien. De sfeer is ditmaal nog grauwer, met sombere kleuren die het gehele seizoen thematisch bij elkaar trekken. Dat de vergelijking met Peaky Blinders zich opdringt is niet zonder reden: ook Kin is geen gezellige bedoening. De serie kaart zware thema's aan die aan het denken zetten.

De gevolgen van Michaels handelen in de slotaflevering van het vorige seizoen gaan de Kinsella's niet in de koude kleren zitten. Alsof de furie van een grotere speler hen nog niet genoeg zorgen oplevert, komt Bren Kinsella vrij uit de gevangenis en neemt direct de leiding over de familie. Dat hij een afwijkende stijl heeft waarin vooral de harde hand wordt toegepast is een understatement.

Francis Magee zet Bren neer als een koudbloedige bullebak die qua kwaadaardigheid niet onderdoet voor Joffrey uit Game of Thrones. In de beklemmende scènes met Bren is de spanning vaak om te snijden. De stress waar zijn aanwezigheid voor zorgt is bij ieder familielid duidelijk merkbaar en het verhaal werkt goed uit hoe dit invloed heeft op de verschillende relaties binnen de familie.

Sowieso zijn het de personages waarmee Kin zich van haar beste kant laat zien. Elk personage is gelaagd met eigen drijfveren en moeilijkheden. In tegenstelling tot veel andere series over drugshandelaren bevat Kin bijzonder goed geschreven vrouwelijke personages, die hun eigen uitgesproken plek in de serie hebben. Amanda is nog steeds de slimste van het stel en dit keer krijgt ook Birdy een stuk meer te doen.

Doordat het conflict deze keer vooral voortkomt uit tumult binnen de familie, ontstaat nog meer inzicht in de onderlinge relaties. Ook krijgen de familierelaties hierdoor, terugkijkend naar het vorige seizoen, meer gelaagdheid. Dit zorgt er echter wel voor dat de verhaallijn over de nieuwe vijand wat meer op de achtergrond raakt en soms een zelfs vergeten lijkt te zijn. Zonde, want hier had meer spanning uit kunnen worden gehaald.

Ook met het tweede seizoen blijft Kin een parel van een serie die een groter publiek verdient. Door de geweldige combinatie van spanning en drama eindigt elke aflevering met de behoefte direct verder te kijken. Dit tweede seizoen eindigt met een flinke verrassing, maar gelukkig is er al getekend voor een derde seizoen. We zijn dus nog niet van de Kinsella's af en dat is maar goed ook. Dit tripje naar Dublin is het helemaal waard.



Kin is te zien bij NPO Start.