Recensie Netflix-serie 'Fool Me Once'

Regie: David Moore, Nimer Rashed | Cast: Michelle Keegan (Maya Stern), Richard Armitage (Joe Burkett), Adeel Akhtar (Sami Kierce), Dino Fetscher (Marty McGreggor), Marcus Garvey (Eddie Walker), Joanna Lumley (Judith Burkett), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 35-55 minuten | Jaar: 2024

De Amerikaanse thrillerschrijver Harlan Coben, die bekendstaat om de ontelbare plotwendingen in zijn werk, boert goed nadat hij de rechten van een groot deel van zijn oeuvre verkocht. Vorig jaar mochten we al meelijden met de tenenkrommende puberale onzinnigheden van Shelter en nu is het tijd voor Fool Me Once. Deze verfilming van het gelijknamige boek uit 2016 kan bogen op uitstekende acteurs als Richard Armitage en Joanna Lumley. Dit is blijkt geen garantie voor kwaliteit, want Fool Me Once verschiet vaker van kleur dan een toverbal.

Je kan de militair wel uit het leger halen, maar het leger niet uit de militair. Dat gaat op voor Maya Stern, die na een fatale misser tijdens een missie het leger uit moest en maar helikopterinstructeur is geworden. Privé gaat het haar ook niet bepaald voor de wind. Joe, de man van haar leven, is omgekomen bij een beroving en haar zus Claire is vier maanden eerder door een inbreker om het leven gebracht. De enige troost die Maya nog heeft is dochtertje Lily.

Een goede vriendin van Maya komt met een bijzonder cadeau aanzetten, namelijk een digitaal fotolijstje dat tevens dienstdoet als camera om je kinderen in de gaten te houden. Wanneer de alleenstaande moeder de beelden terugkijkt ziet Maya opeens haar man Joe voorbijkomen. Ervan overtuigd dat hij nog leeft gaat ze op onderzoek uit. Joe's rijke familie, die een groot farmaceutisch concern leidt, speelt een cruciale rol.

Maya belandt van de ene verbazing in de andere en de kijker treft een soortgelijk lot. Dat is niet per se een positief gegeven. Regisseurs David Moore en Nimer Rashed gooien er in acht afleveringen flink de vaart in en lijken moeite te hebben om alle bochten van Cobens boek bij te houden. Hierin zien we dezelfde tactiek terug die ook al bij Shelter tot groter frustraties leidde. Coben heeft er namelijk een handje van om personages en plotelementen pas te introduceren zodra ze van pas komen om zijn verhaal verder te helpen.

De doorzichtigheid druipt ervan af, vooral wanneer in de tweede helft de hoeveelheid plotwendingen en nieuwe personages niet meer bij te houden is. Fool Me Once voorziet daarmee in een constant opgefokt gevoel, niet geholpen door een storend aanwezige onrustige soundtrack. Doordat in elke aflevering een minispeelfilm wordt gepropt, is er geen enkele ruimte om de personages te laten ademen.

Bovendien is er met elke (bij)figuur wel wat aan de hand. Het onderzoek naar de dood van Joe en Claire wordt geleid door aanstaande vader en aanstaande echtgenoot Sami Kierce. De man leidt aan blackouts en tijdelijke verlammingen, die – het zal eens niet – ook weer door Coben van stal worden gehaald wanneer het hem uitkomt. Kierce moet ook nog eens de jonge rechercheur Marty op sleeptouw nemen die hem de oren van de kop kletst en voor veel ongemakkelijkheden zorgt.

De grootste schande op castinggebied is toch wel de aanwezigheid van Joanna Lumley als Joe's moeder en leider van het Burkett-imperium. Deze vastberaden psychiater komt haar riante landgoed niet af en krijgt enkel in de slotaflevering iets te doen. Coben speelt voortdurend met de perceptie en verwachtingen van zijn publiek, maar de vermoeidheid slaat al snel toe. Plotmatig is het allemaal veel te opzichtig en verzuip je als kijker in de details en de zijlijntjes. Kennelijk heeft Maya in haar omgeving alleen maar mensen verzameld met dubbele agenda's, heimelijke histories en onverwachte connecties.

De twee regisseurs menen bovendien alles te moeten voorkauwen. Zodra er een ander of gebeurtenis ter sprake komt wordt er weer een van de vele flashbacks tegenaan gegooid. Rekwisieten komen opzichtig in beeld en eerdere gebeurtenissen worden nog even herhaald wanneer ze weer relevant worden. De enige hersencellen die echt aan het werk worden gezet zitten in het gebied waar de ergernissen worden verwerkt.



Fool Me Once is te zien bij Netflix.