Recensie Netflix-serie 'Masters of the Universe: Revolution'

Regie: Adam Conarroe, Patrick Stannard | Cast (stemmen): Mark Hamill (Skeletor), Lena Headey (Evil-Lyn), William Shatner (Keldor), Gates McFadden (Queen Marlena), Stephen Root (Cringer), e.a. | Afleveringen: 5 | Speelduur: 24-27 minuten | Jaar: 2024

In 2021 bracht Kevin Smith He-Man terug met Masters of the Universe: Revelation. Ondanks dat die tiendelige animatieserie dik in orde was, stootte zij vele fans tegen de niet zo gespierde borst. Mannelijke fans welteverstaan. Want potverdorie, Smith vermoordde He-Man in de eerste aflevering en gaf de hoofdrol aan... Teela, een vrouw! Wat een gezeur, zeg. En wat blijkt? Het verhaal van Revelation was nodig om het vervolg, Revolution, te kunnen vertellen. In ieder geval: He-Man heeft het heft weer in handen dus iedereen is weer blij.

Koning Randor, de vader van He-Man/Adam, sterft maar omdat Evil-Lyn het hiernamaals heeft verwoest kan zijn ziel nergens naartoe. Terwijl Teela, nu de nieuwe tovenares van kasteel Greyskull, een manier probeert te vinden om dat hiernamaals te creëren moet Adam uitpluizen hoe hij nu als nieuwe koning het rijk gaat besturen. Plots duikt zijn doodgewaande oom Keldor op, die hulp komt bieden. Maar is Keldor wel wie hij beweert te zijn? Weet Keldor zelf eigenlijk wie hij is?

Kevin Smith kent de popcultuur van de jaren tachtig op zijn duimpje. Met Revelation balanceerde hij een origineel en verrassend verhaal met al het bekende uit de oude tekenfilmserie, inclusief knipogen voor de echte kenners. Dat flikt hij opnieuw met Revolution. Wederom durft hij flink te wroeten in de voedingsbodem, wat resulteert in een betere oogst. Dat He-Mans vader een verstoten broer had, is iets dat de originele serie tegen het einde introduceerde, evenals wie die broer precies is.

Waarin Revolution wel afwijkt van haar voorganger, is in de stemmencast. De meeste acteurs keren terug, maar enkelen hebben daarvoor bedankt of zijn vervangen. De meest opvallende is Teela, die helaas niet langer de stem heeft van Sarah Michelle Gellar, maar Melissa 'Supergirl' Benoist pikt het prima op. Motherboard, die al eerder genoemd werd en nu een volwaardig personage is, wordt van een stem voorzien door Meg Foster: de actrice die Evil-Lyn speelde in Masters of the Universe, de geflopte speelfilm uit 1987. Heerlijk toch?

Wel (soort van) nieuw is Keldor, ingesproken door William Shatner, wiens iconische manier van spreken perfect past bij de toon van de serie. Mark Hamill maakte in Revelation al indruk als Skeletor, dus die heeft Smith zeker teruggehaald, evenals Lena Headey als Evil-Lyn. Behoorlijk wat grote namen, zeker voor een Netflix-animatieserie waarvan de voorganger, onterecht, van kijkers bakken kritiek over zich heen kreeg. Maar er wel waren wel kijkers, vandaar dat Netflix alsnog interesse had in een opvolger.

Het is nog niet duidelijk of de kijkcijfers wederom hoog zijn, maar ditmaal blijft het gezeur achterwege. Iedereen lijkt tevreden. Maar laat nu net dat gezeur ervoor hebben gezorgd dat Netflix ditmaal maar vijf afleveringen bestelde. Dat resulteert erin dat de serie na drie afleveringen met een prettig tempo in de vierde aflevering wel heel snel omslaat naar een bepaalde afronding. De vijfde aflevering voelt als een concrete seizoensafsluiter, dus Netflix zal waarschijnlijk niet aankondigen dat dit pas de eerste helft was en over enkele maanden de tweede volgt. Wel wordt de deur opengezet voor een volgende serie.

Smith en zijn schrijversteam balanceren alles weer op indrukwekkende wijze. Ze geven de fans wat ze willen en wat ze niet willen maar uiteindelijk toch geweldig vinden. Revolution vormt samen met Revelation de perfecte He-Man-serie voor iedereen: geschikt voor zowel fans van de originele serie die nu van middelbare leeftijd zijn als mensen die die serie nooit hebben gezien. Er zijn foute maar geinige oneliners en de laatste aflevering bevat zelfs een stukje dat stiekem aanvoelt als zo'n advies-voor-de-jeugd-moment waar de oude serie altijd mee afsloot.

Op de valreep komt er een milde domper met een opmerking die het allemaal wel heel Amerikaans maakt, maar dat mag het uitkijken naar een volgende serie niet onderdrukken. Net als aan het einde van Revelation ontstaat een nieuwe status quo, maar in plaats van aan te voelen als een afsluiter smaakt het naar meer. Als dit niveau kan worden vastgehouden mogen Smith en zijn team net zoveel afleveringen maken als de oude serie. Dat waren maar twee seizoenen, maar wel honderddertig avonturen.



Masters of the Universe: Revolution is te zien bij Netflix.