Recensie Disney+-serie 'Percy Jackson and the Olympians'

Regie: Anders Engström, Jet Wilkinson, James Bobin | Cast: Walker Scobell (Percy Jackson), Aryan Simhadri (Grover Underwood), Leah Jeffries (Annabeth Chase), Virginia Kull (Sally Jackson), Glynn Turman (Chiron), Jason Mantzoukas (Dionysos), Suzanne Cryer (Echidna), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 34-45 minuten | Jaar: 2023-2024

Percy Jackson, de tienerhalfgod vernoemd naar de Griekse held Perseus, vond twee keer zijn weg naar het witte doek. Maar nadat deze verfilmingen door pers, publiek en zelfs de auteur van de boeken werd weggehoond, trok 20th Century Fox de stekker uit het project. Disney nam deze studio enkele jaren later over en verkreeg zo de rechten op de boekenreeks. Dat heeft geleid tot een reboot in de vorm van een televisieserie. Dit keer met volledige medewerking van schrijver Rick Riordan.

Er staat voor elk van de Percy Jackson-boeken een seizoen gepland. De eerste acht afleveringen zijn aldus gebaseerd op het eerste deel, The Lightning Thief. Daarin is Zeus zijn iconische bliksemschicht kwijt, dus mag Percy op een queeste om het ding terug te vinden en het aan de oppergod te retourneren.

Zo ver is het echter nog lang niet als het verhaal begint. In de eerste afleveringen zien we dat Percy een onopvallende twaalfjarige is die samen met zijn beste (en enige) vriend Grover wordt gepest op school, een verzamelkaartspel met mythologische wezens speelt en dingen ziet die anderen lijken te ontgaan. Als Percy dan ook nog magische krachten blijkt te bezitten, vindt zijn moeder het tijd om hem naar Kamp Halfbloed te sturen: een soort Hogwarts voor de bastaardkinderen van de Olympische goden, want die piesen onafgebroken buiten de pot. Grover is daar ook.

Kamp Halfbloed ligt verscholen achter de Mist, een scheidslijn tussen de mythische en de normale wereld. Gewone stervelingen kunnen het kamp niet zien en monsters kunnen er niet komen. Percy's moeder drukt hem echter op het hart dat niet iedereen die op een held lijkt een held is en niet iedereen die op een monster lijkt een monster is. Percy komt beide tegen, maar zal hij het juiste onderscheid maken?

Percy Jackson and the Olympians is een leuke serie voor kinderen van Percy's leeftijd, maar niet ver daaroverheen. Je moet hier niet met een al te kritische blik naar kijken en het nemen voor wat het is: een minder complexe, minder enge Harry Potter met dezelfde vergezochte plotpunten, onlogische beslissingen en simplistische tienerperikelen. Maar wel met meer minotaurussen en dat is altijd goed. Jonge tieners zullen zeker plezier beleven aan de mix van serieuze avonturen, mythologie, vriendschappen en schoolbeslommeringen. Vaak gepresenteerd met een luchtige, komische ondertoon.

De humor is soms verrassend subtiel. Ondanks dat Percy en zijn vrienden de queeste uiterst serieus nemen en hun leven vaak in de waagschaal stellen, weet de serie zichzelf op de hak te nemen met kolderieke reflecties op het tienerleven en de mythologische omstandigheden. Niet elke grap is raak, maar er kan toch stevig worden gegrinnikt. Met name Percy en Grover vormen een vermakelijk en innemend duo. Walker Scobell laat zien dat Percy gewoontjes genoeg is om niet op te vallen, maar bijzonder genoeg om zich te ontwikkelen tot de held van het verhaal.

Leah Jeffries als de stoere Annabeth, het derde lid van de groep, is helaas gemiscast. Jeffries doet zich voor als een harde tante, maar mist de emotionele uitdrukking en fysieke vaardigheden om dat geloofwaardig te maken. De volwassen acteurs die de verschillende goden en andere mythologische wezens spelen zijn wel stuk voor stuk een genot om naar te kijken. De meeste geven met komische teksten een verrassende draai aan hun personage en hebben duidelijk plezier in hun rol. De aanwezigheid van acteurs als Jason Mantzoukas, Adam Copeland en Jay Duplass is een verrijking.

Het is wel jammer dat het script de acteurs soms in de steek laat. De geforceerde plotwendingen en klungelige opzetjes om het verhaal in juiste banen te leiden zijn de serie vergeven, want de oorzaak daarvan ligt in de boeken van Riordan. En die zijn populair, dus dat spreekt de doelgroep blijkbaar aan. Het is ernstiger dat regelmatig elke stap door de personages wordt aangekondigd en van liveverslag wordt voorzien: "We need to get back inside. It isn't working and she's coming." Ja, dat zien we zelf ook wel.

Ook de rijkelijk vloeiende plotuitleg zorgt ervoor dat de kijker soms amper de kans krijgt zelf de gebeurtenissen te ervaren en interpreteren. Haast alles wordt voorgekauwd. Dit neemt niet weg dat Percy Jackson and the Olympians een leuke serie is voor de jeugdige doelgroep. Een Potterachtige profetie, sympathieke bastaardkinderen, een geslaagde grap hier en daar en natuurlijk die minotaurus maken de Griekse mythologie (met wat dichterlijke vrijheid) toegankelijk voor een nieuw publiek.



Percy Jackson and the Olympians is te zien bij Disney+.