Recensie Prime Video-serie 'Pact met de Duivel'

Regie: Erica Reijmerink | Afleveringen: 6 | Speelduur: 42-46 minuten | Jaar: 2024

Passage was een zeer omvangrijke liquidatiezaak waarbij kopstukken van de Nederlandse onderwereld betrokken waren. Het proces trok landelijk nogal de aandacht. Niet alleen vanwege de omvang, maar ook vanwege de omstreden aanpak met behulp van enkele kroongetuigen. Pact met de Duivel gaat in zes afleveringen uitgebreid in op het verloop van dit beroemde proces.

Voor een documentaire is Pact met de Duivel opvallend lang. De makers lijken dan ook werkelijk álles te willen vertellen. Elk onderdeel van het Passage-proces komt aan bod en wel in chronologische volgorde. Het is duidelijk de bedoeling de kijker goed te informeren, maar zo nu en dan lijkt het er ook op dat de makers bepaalde zaken opnieuw hebben willen onderzoeken.

Zo wordt er opvallend vaak verteld over de discutabele manier van handelen van Justitie. De vraag of het verstandig is om veroordelingen grotendeels te baseren op verklaringen van kroongetuigen die zelf veel te winnen hebben komt meermaals aan bod. Door zo kritisch naar het verloop van het proces te kijken oogt de documentaire niet geheel neutraal, maar met een kritische houding is in principe niets mis en bovendien wordt er geen conclusie getrokken. Dat laten de makers aan de kijker.

Om een zo compleet mogelijk beeld te geven van het proces komen enorm veel betrokkenen aan het woord. Advocaten die verdachten en veroordeelden hebben vertegenwoordigd, betrokken rechters, enkele hoogleraren, een handvol journalisten die nauw bij de zaak betrokken waren en de aanklager van het Openbaar Ministerie mogen een voor een hun duit in het zakje doen.

Ook ex-criminelen en vrienden en familie van betrokken zoals Dino Soerel krijgen de kans hun kant van het verhaal te vertellen. Naarmate de afleveringen vorderen, is er steeds meer aandacht voor het persoonlijke verhaal van Soerels dochter. Ze vertelt over de bezoeken aan haar vader en hoe zijn leven eruitziet, maar bovenal over hoe overtuigd ze is van zijn onschuld. Hier lijken de makers wat extra sympathie te willen wekken bij de kijker.

Met uitzondering van de fragmenten van Soerels dochter zijn alle monologen opgenomen in dezelfde setting. Iedereen doet zijn verhaal aan tafel van een verhoorkamer, met een antieke bandrecorder draaiend op de achtergrond. De afwisseling in camerastandpunten, belichting en kleurgebruik voorkomt dat het geheel eentonig wordt. Dat door de montage verschillende sprekers elkaars zinnen afmaken, wekt het vertrouwen dat er een kloppend verhaal wordt verteld.

Wat de montage betreft is dus een goede keuze gemaakt, want Pact met de Duivel is eigenlijk net iets te langdradig. Er wordt erg uitgebreid verteld, terwijl op bepaalde momenten het benoemen van enkele kernpunten afdoende had kunnen zijn om een compleet beeld te vormen. Het is dan ook de vraag of het echt nodig was om zes afleveringen van driekwartier te vullen, maar verder slaagt deze serie erin een sterk en informatief te vertellen.



Pact met de Duivel is te zien bij Prime Video.