Recensie
'Justice, USA': reality-tv vermomd als gevangenisdocumentaire
Observerend, belerend en moraliserend stelt deze documentaire de Amerikaanse gevangeniscultuur aan de kaak.
Regie: Tamara Brown, Common, Marshall Goldberg, e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 49-55 minuten | Jaar: 2024
Justice, USA toont gevangenissen in de buurt van Nashville, met als centraal vraagstuk of dit systeem in zijn huidige moet blijven bestaan. Door beide kanten te belichten – zowel gevangenen als werknemers komen in beeld – neemt de zesdelige documentaire geen actief standpunt in, maar de kritische blik schemert flink door. Helaas laat het verhaal zich vooral leiden door melodramatische elementen, waardoor het geheel goedkoop oogt en zijn eigen punt onderuithaalt.
Het eerste probleem is de lengte. Afzonderlijk vormen de zes afleveringen van bijna een uur geen probleem, maar samen laten ze Justice, USA veel te lang aanvoelen. Hoewel de individuele verhalen van de geïnterviewden genoeg van elkaar verschillen, zit in het overkoepelende verhaal toch te weinig variatie. Ook de poging om juristen in het verhaal te betrekken voelt vooral als een bijzaak. De juristen worden te kort gevolgd en door de grote (en snelle) afwisseling is er nooit echt gelegenheid om ze te leren kennen, waardoor de stukken hol aanvoelen.
De eerste aflevering maakt duidelijk dat Justice, USA negen jaar in productie is geweest, maar daar is in het eindproduct weinig van terug te zien. Het voelt meer als iets waar de makers mee willen pronken dan dat dit daadwerkelijk de inhoud versterkt. Zonder duidelijke indicatoren van tijdsverloop, komt het meer over als een gimmick dan als een daadwerkelijke innovatie
Met zo'n gewichtig onderwerp is het jammer dat Justice, USA naar reality-tv neigt. Dit komt onder meer door de melodramatische manier waarop de tragiek van het gevangenisleven wordt vastgelegd. Dat tranen en woede de voornaamste focus zijn is duidelijk af te zien aan de shotcomposities. Het lijkt alsof elke traan in close-up moet worden vastgelegd om het verhaal gewicht te geven, maar ironisch genoeg werkt dit de serie juist tegen.
Ook irritant is de zogeheten 'Frankensentence': een zin die aan elkaar is gemonteerd zonder enige zekerheid of die echt zo is uitgesproken. Dergelijke zinnen, te herkennen aan verspringende audio, wekken de indruk dat de geïnterviewden woorden in de mond worden gelegd. Zeker voor een documentaire wekt dit geen vertrouwen van een neutrale weergave, ongeacht of de makers in de montage de inhoud van de antwoorden hetzelfde hebben gelaten.
Bij liefhebbers van gevangenisdocumentaires en reality-tv kan Justice, USA zeker aanslaan, maar de serie presenteert in beide genres te weinig innovatie. Er wordt een nieuwe stad in kaart gebracht waar nieuwe mensen gevangenzitten, maar verder is het verhaal al vaker verteld. Het is duidelijk dat het Amerikaanse gevangenissysteem aan alle kanten lekt, maar deze documentaire zal de gaten niet kunnen dichten. Bewustwording is wellicht het hoogst haalbare, maar deze blijft te oppervlakkig om daadwerkelijk een functionele oplossing te presenteren.
Justice, USA is te zien bij HBO Max.
Justice, USA toont gevangenissen in de buurt van Nashville, met als centraal vraagstuk of dit systeem in zijn huidige moet blijven bestaan. Door beide kanten te belichten – zowel gevangenen als werknemers komen in beeld – neemt de zesdelige documentaire geen actief standpunt in, maar de kritische blik schemert flink door. Helaas laat het verhaal zich vooral leiden door melodramatische elementen, waardoor het geheel goedkoop oogt en zijn eigen punt onderuithaalt.
Het eerste probleem is de lengte. Afzonderlijk vormen de zes afleveringen van bijna een uur geen probleem, maar samen laten ze Justice, USA veel te lang aanvoelen. Hoewel de individuele verhalen van de geïnterviewden genoeg van elkaar verschillen, zit in het overkoepelende verhaal toch te weinig variatie. Ook de poging om juristen in het verhaal te betrekken voelt vooral als een bijzaak. De juristen worden te kort gevolgd en door de grote (en snelle) afwisseling is er nooit echt gelegenheid om ze te leren kennen, waardoor de stukken hol aanvoelen.
De eerste aflevering maakt duidelijk dat Justice, USA negen jaar in productie is geweest, maar daar is in het eindproduct weinig van terug te zien. Het voelt meer als iets waar de makers mee willen pronken dan dat dit daadwerkelijk de inhoud versterkt. Zonder duidelijke indicatoren van tijdsverloop, komt het meer over als een gimmick dan als een daadwerkelijke innovatie
Met zo'n gewichtig onderwerp is het jammer dat Justice, USA naar reality-tv neigt. Dit komt onder meer door de melodramatische manier waarop de tragiek van het gevangenisleven wordt vastgelegd. Dat tranen en woede de voornaamste focus zijn is duidelijk af te zien aan de shotcomposities. Het lijkt alsof elke traan in close-up moet worden vastgelegd om het verhaal gewicht te geven, maar ironisch genoeg werkt dit de serie juist tegen.
Ook irritant is de zogeheten 'Frankensentence': een zin die aan elkaar is gemonteerd zonder enige zekerheid of die echt zo is uitgesproken. Dergelijke zinnen, te herkennen aan verspringende audio, wekken de indruk dat de geïnterviewden woorden in de mond worden gelegd. Zeker voor een documentaire wekt dit geen vertrouwen van een neutrale weergave, ongeacht of de makers in de montage de inhoud van de antwoorden hetzelfde hebben gelaten.
Bij liefhebbers van gevangenisdocumentaires en reality-tv kan Justice, USA zeker aanslaan, maar de serie presenteert in beide genres te weinig innovatie. Er wordt een nieuwe stad in kaart gebracht waar nieuwe mensen gevangenzitten, maar verder is het verhaal al vaker verteld. Het is duidelijk dat het Amerikaanse gevangenissysteem aan alle kanten lekt, maar deze documentaire zal de gaten niet kunnen dichten. Bewustwording is wellicht het hoogst haalbare, maar deze blijft te oppervlakkig om daadwerkelijk een functionele oplossing te presenteren.
Justice, USA is te zien bij HBO Max.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om Justice, USA te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
