'Bros': vriendschap in voor- en tegenspoed

Regie: Guy Amir, Hanan Savyon | Cast: Hanan Savyon (Pini), Guy Amir (Nisso), Efrat Boimold (Alma), Yael Sztulman (Rotem), Shir Abramov (Yaffit), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 29-43 minuten | Jaar: 2024

Hanan Savyon en Guy Amir zijn niet alleen de makers, maar ook de hoofdrolspelers van de Israëlische serie Bros, waarin twee goede vrienden uit Jeruzalem het er samen van nemen tijdens een tripje naar Polen. Althans, dat is de bedoeling wanneer ze naar Krakow vertrekken voor een belangrijke wedstrijd van hun favoriete voetbalteam. Een aantal onverwachte gebeurtenissen gooit echter roet in het eten.

Het tripje naar Polen lijkt de hoofdmoot te moeten vormen van Bros, maar komt pas halverwege aan bod. Er wordt eerst een beeld geschetst van de verhouding tussen de twee mannen, zonder dieper in te gaan op hun karakters. De enige context komt in de vorm van enkele terugblikken naar de periode waarin Nisso als kind zijn vader verloor. De vriendschap tussen hem en Pini lijkt in deze periode onverwoestbaar te zijn geworden en daar wordt op voortgeborduurd.

Niet alleen is er een te lange aanloop zonder verdieping, het hele plot hangt aan elkaar van gebeurtenissen die elkaar zonder samenhang opvolgen. Zo runnen de twee mannen samen een bar, maar deze komt slechts kort aan bod. Hetzelfde geldt voor de zwangerschap van Pini's vrouw, de opbloeiende romances tussen diverse personages en een aanvaring met een Poolse drugsdealer. Er gebeurt heel veel in Bros, maar echt doordacht is het niet.

Dit geheel van gemiste kansen wordt gebracht met een flinke dosis flauwe humor. Het verhaal bevat een aantal serieuze onderwerpen, zoals ernstige ziektes en familieconnecties met de Holocaust, maar ook hiermee blijven de makers erg aan de oppervlakte, door de personages alles weg te laten lachen en niets uit te diepen. Door geen enkel risico te nemen resteert een oppervlakkig verhaal zonder diepgang.

Helaas laat ook het acteerwerk nogal te wensen over. Het ligt er allemaal erg dik bovenop, met overdreven gezichtsuitdrukkingen en kunstmatige emoties. Als Nisso zichzelf helemaal van de wereld zuipt is hij overduidelijk niet dronken, waarna hij strompelend wegloopt. De gemiddelde tienjarige had dit waarschijnlijk op eenzelfde manier uitgebeeld.

Tot overmaat van ramp rammelt er ook technisch het nodige aan de serie. Het verhaal eindigt bij de belangrijke voetbalwedstrijd waarvoor Pini en Nisso naar Polen zijn afgereisd, maar de beelden van het veld zijn overduidelijk overgenomen uit een echte voetbalwedstrijd. En wanneer de twee verdwaald raken in een bos en per ongeluk uitkomen bij een concentratiekamp, doemt deze ineens in mist gehuld voor hen op, waarbij het greenscreengehalte nogal hoog is.

Toch is er nog wel enig entertainment. Wie van een luchtige serie, een sprookjesachtig slot en een grapje houdt en melodramatische diepgang liever uit de weg gaat, kan zich prima een paar keer vermaken met Bros. Maar wie wat meer gelaagdheid en meer gewaagde onderwerpen kan waarderen kan deze dramaserie beter links laten liggen.



Bros is te zien bij Netflix.