'Queen of Tears': gissen naar de waarheid over een ingewikkelde relatie

Regie: Hui-won Kim, Young-woo Jang | Cast: Soo-hyun Kim (Hyeon-woo Baek), Ji-won Kim (Hae-in Hong), Young-hee Na (Seon-hwa Kim), Jin-young Jung (Beom-joon Hong), Sebastian Roché (Dr. Braun), e.a. | Afleveringen: 16 | Speelduur: 77-93 minuten| Jaar: 2024

Een liefdesrelatie met eindeloos veel ups en down vormt de rode draad in het Zuid-Koreaanse Queen of Tears. Het huwelijk van Hyun-woo en Hae-in voelt direct kil en afstandelijk, ondanks de terminale ziekte van laatstgenoemde. Dat zij uit een rijke familie komt wekt de suggestie dat haar partner het huwelijk enkel in stand houdt voor financieel gewin, maar al snel wordt duidelijk dat er veel meer achter deze ingewikkelde relatie schuilt.

Vanaf het eerste moment is het gissen naar de waarheid. De relatie tussen Hyun-woo en Hae-in wordt geduid door om en om hun eigen versies van bepaalde gebeurtenissen te laten zien. Dat deze nauwelijks met elkaar overeenkomen zorgt voor spanning, maar ook voor verwarring. Weliswaar bewust ingezette verwarring, maar die maakt het moeilijk om als kijker een ingang te vinden in het verhaal. Voor sommige plotlijnen wordt enorm veel tijd uitgetrokken, maar in het begin is er nauwelijks tijd om de hoofdpersonages te leren kennen en ermee te identificeren.

Wanneer je uiteindelijk toch voldoende bent meegetrokken in het verhaal komen deze onbetrouwbare personages alsnog goed tot hun recht. Doordat je het ene moment Hyun-woo meer vertrouwt en het andere moment Hae-in, word je steeds nieuwsgieriger gemaakt naar wiens perspectief van de relatie op waarheid is gebaseerd. Deze vorm wordt tot het einde gehandhaafd; zelfs in de slotaflevering zijn er flashbacks vanuit beide perspectieven, waarmee nieuwe geheimen over de relatie worden onthuld.

Die afwisseling in perspectieven is ook merkbaar in de cameravoering. Wanneer we vanuit Hae-in naar een gebeurtenis terugkijken beweegt de camera wat wilder door de scène, wat aansluit op haar impulsieve karakter. Hyun-woo's perspectief is terug te zien in statisch camerawerk. De cameravoering heeft daarmee een psychologisch effect dat goed aansluit bij de eigenschappen van de personages. Een goed voorbeeld van hoe iedere productionele keuze invloed heeft op de kijkervaring.

Het veelvuldig heen en weer schakelen tussen heden en verleden zorgt in het begin nog voor spanning en roept vragen op, maar gaandeweg verliest de serie hierdoor haar focus op het verhaal. Na verloop van tijd heb je zo veel vragen en zo weinig antwoorden dat je als kijker heel weinig houvast hebt, waardoor de betrokkenheid met de personages afneemt. Die antwoorden komen uiteindelijk wel, maar eigenlijk te laat. De behoefte aan opheldering wordt weliswaar bevredigd, maar er is veel geduld voor nodig om deze behoefte tot de laatste aflevering in stand te houden.

De onmogelijkheid van gespeelde liefde lijkt de thematiek te vormen in Queen of Tears. Niet alleen in het koppel dat centraal staat, ook andere personages vormen relaties die niet bepaald gebaseerd zijn op ware liefde. Is het niet voor financieel gewin of status, dan wel om aan de familieverwachtingen te voldoen. De serie is niet terughoudend met het vellen van een oordeel over dit thema en komt dan ook met een bitterharde eindconclusie.



Queen of Tears is te zien bij Netflix.