'Sand Land: The Series': duivels goede anime in een dorre wereld

Regie: Toshihisa Yokoshima, Hiroshi Kôjina | Cast (stemmen): Kazuhiro Yamaji (Rao), Mutsumi Tamura (Beelzebub), Yûichi Nagashima (Thief), Mikako Komatsu (Ann), Akio Ootsuka (Satan), e.a. | Afleveringen: 13 | Speelduur: 25-26 minuten | Jaar: 2024

Eerder dit jaar pinkten wereldwijd Dragonball-fans een traantje weg vanwege het overlijden van Akira Toriyama, wiens invloed op zowel Japanse als westerse media niet kan worden onderschat. Maar de beste man had naast Dragonball vele andere projecten. Een van zijn latere is de manga Sand Land, waarvan vorig jaar een geanimeerde verfilming verscheen die nu wordt opgevolgd door Sand Land: The Series. Deze laatste golf van Akira Toriyama-content is wat de man kenmerkte: charmant, karaktervol en toch met inhoud.

De serie speelt zich af in een wereld die doet denken aan die van de Mad Max-films: een vrijwel geheel uitgedroogd continent waar tussen de bewoonde delen enkel dorre vlaktes te vinden zijn. Water is enorm schaars en wordt tegen de hoofdprijs verkocht door de koning. Om zijn dorp te voorzien van water is sheriff Rao eropuit een bron te vinden. Daarvoor gaat hij een verbond aan met een demon. Niet zomaar eentje: Beelzebub, de zoon van Satan.

Met karakteristieke en origineel vormgegeven personages is de charme van Toriyama's stijl volop aanwezig. De gehanteerde 3D-animatie is bij animefans vaak een doorn in het oog, maar in Sand Land pakt deze keuze zowaar goed uit. Waarschijnlijk omdat Toriyama's stijl onovertroffen is in zijn simpelheid en toch vol persoonlijkheid zit.

Het verhaal is bondig, maar biedt genoeg diepgang. De eerste zes afleveringen zijn een nagenoeg directe vertaling van de manga en daarmee vrijwel identiek aan het plot van de film uit 2023. In het eerste deel zien we de zoektocht naar de waterbron. Hoewel die een tikkeltje traag op gang komt, worden er al snel grotere thema's aangesneden als onderdrukking, klassenongelijkheid, racisme en zelfs genocide, evenals schuldgevoel dat daarbij komt kijken.

Behoorlijk veel thematiek dus voor het relatief korte verhaal, maar na het wat trage begin wordt geen tijd meer verspild en komt het tempo er goed in. Er wordt steeds meer duidelijk over de geschiedenis van de dorre wereld en waarom Rao zo graag mensen wil helpen. Het reden daarvoor blijkt zeer heftig, maar zorgt voor de nodige binding met het hoofdpersonage.

Voor fans van de manga was de tweede helft van de serie mogelijk een punt van zorg, aangezien het verhaal vanaf aflevering zeven verdergaat dan de manga. En wanneer er geen bronmateriaal meer is om bij af te kijken, gaat het bij series nog weleens mis. Eventuele zorgen kunnen gelukkig opzij worden gezet, want het tweede deel zet het verhaal op een geloofwaardige manier voort en weet de wereld zelfs op een waardige manier uit te breiden en de personages verder te ontwikkelen.

Helaas zijn er ook wat mindere punten te bekennen. Zo zijn de achtergronden en omgevingen vaak lelijk en ongeïnspireerd en had Beelzebub wat meer diepgang mogen krijgen. Dit personage is nu grotendeels gereduceerd tot een paar eentonige eigenschappen en wat grappen. De humor mikt ook vooral op de jongere kijkers.

Desondanks is Sand Land: The Series een waardige verfilming van Toriyama's laatste werk. Met vertrouwen weet de serie voort te borduren op het bronmateriaal, resulterend in een leuke mini-epiloog die alle personages nog eens voorbij laat komen en het geheel mooi afrondt. Een duivels goede anime die volop heftige thema's behandelt, maar waar toch het plezier van afdruipt.



Sand Land: The Series is te zien bij Disney+.