Recensie
'We Were the Lucky Ones': indrukwekkend verhaal krijgt een iets te langdradige vertelling
Een Joodse familie weet apart van elkaar de Holocaust te overleven.
Regie: Amit Gupta, Neasa Hardiman, Thomas Kail | Cast: Joey King (Halina), Logan Lerman (Addy), Hadas Yaron (Mila), Robin Weigert (Nechuma), Amit Rahav (Jakob), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 48-53 minuten | Jaar: 2024
We Were the Lucky Ones verfilmt het gelijknamige boek van Georgia Hunter, die het verhaal baseerde op hoe haar eigen familieleden de Holocaust overleefden. Een gezin werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gedwongen uit elkaar te gaan, waarna ieder gezinslid zijn eigen weg ging en verspreid door Europa op een eigen manier de oorlog meemaakte. Naderhand wisten ze elkaar wonder boven wonder terug te vinden.
Op zijn zachtst gezegd dus een wonderbaarlijk verhaal. Hoewel de makers niet met die eer kunnen strijken maakt dat hun vertelling niet minder ontroerend. De familie wordt eer aangedaan door hun geschiedenis op een respectvolle manier na te vertellen en daarmee te laten zien hoe zij op indrukwekkende wijze de Holocaust wisten te overleven.
Het is altijd afwachten hoe een Amerikaanse productie uitpakt die zich op Europees terrein begeeft. De Amerikaanse blik op Europese gewoonten en normen en waarden wil namelijk nogal eens voor een vertroebeld beeld zorgen. Maar de makers van We Were the Lucky Ones slagen erin een waarheidsgetrouw beeld te geven van hoe het er in deze periode in Europa aan toeging.
Dat is mede te danken aan de goede aankleding. Je gaat als kijker echt even terug in de tijd dankzij gedetailleerd uitgewerkte kleding, interieurs en straatbeelden. De lichtinval en het kleurgebruik zijn donker en sober. Dit past bij de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, maar werkt ook ter ondersteuning van de vele treurige gebeurtenissen.
De makers nemen de tijd om het verhaal zo volledig mogelijk te vertellen. Iets te veel tijd, wat de serie wat langdradig en daardoor soms aan de saaie kant maakt. In de meeste afleveringen gebeurt namelijk niet zo heel veel. Er wordt vooral heel veel context gegeven tijdens een flinke aanloop naar de climax van de aflevering. Dit is zonde, want er valt genoeg te vertellen over deze familie.
De onderliggende gedachte is dat dit verschrikkelijke deel van de geschiedenis niet mag worden vergeten en dat we onze huidige vrijheden moeten koesteren. Anderzijds lijkt er een hoopvolle boodschap te zijn. Zonder hoop is er geen leven en deze familie bewijst dat zelfs wanneer de wereld op zijn kop staat het onmogelijke toch nog mogelijk kan zijn. Het einde is dan ook zowel ontroerend als feestelijk. Ieder lid van deze familie heeft geliefden verloren, maar dat ze elkaar uiteindelijk hebben teruggevonden is het enige dat telt.
We Were the Lucky Ones is te zien bij Disney+.
We Were the Lucky Ones verfilmt het gelijknamige boek van Georgia Hunter, die het verhaal baseerde op hoe haar eigen familieleden de Holocaust overleefden. Een gezin werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gedwongen uit elkaar te gaan, waarna ieder gezinslid zijn eigen weg ging en verspreid door Europa op een eigen manier de oorlog meemaakte. Naderhand wisten ze elkaar wonder boven wonder terug te vinden.
Op zijn zachtst gezegd dus een wonderbaarlijk verhaal. Hoewel de makers niet met die eer kunnen strijken maakt dat hun vertelling niet minder ontroerend. De familie wordt eer aangedaan door hun geschiedenis op een respectvolle manier na te vertellen en daarmee te laten zien hoe zij op indrukwekkende wijze de Holocaust wisten te overleven.
Het is altijd afwachten hoe een Amerikaanse productie uitpakt die zich op Europees terrein begeeft. De Amerikaanse blik op Europese gewoonten en normen en waarden wil namelijk nogal eens voor een vertroebeld beeld zorgen. Maar de makers van We Were the Lucky Ones slagen erin een waarheidsgetrouw beeld te geven van hoe het er in deze periode in Europa aan toeging.
Dat is mede te danken aan de goede aankleding. Je gaat als kijker echt even terug in de tijd dankzij gedetailleerd uitgewerkte kleding, interieurs en straatbeelden. De lichtinval en het kleurgebruik zijn donker en sober. Dit past bij de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, maar werkt ook ter ondersteuning van de vele treurige gebeurtenissen.
De makers nemen de tijd om het verhaal zo volledig mogelijk te vertellen. Iets te veel tijd, wat de serie wat langdradig en daardoor soms aan de saaie kant maakt. In de meeste afleveringen gebeurt namelijk niet zo heel veel. Er wordt vooral heel veel context gegeven tijdens een flinke aanloop naar de climax van de aflevering. Dit is zonde, want er valt genoeg te vertellen over deze familie.
De onderliggende gedachte is dat dit verschrikkelijke deel van de geschiedenis niet mag worden vergeten en dat we onze huidige vrijheden moeten koesteren. Anderzijds lijkt er een hoopvolle boodschap te zijn. Zonder hoop is er geen leven en deze familie bewijst dat zelfs wanneer de wereld op zijn kop staat het onmogelijke toch nog mogelijk kan zijn. Het einde is dan ook zowel ontroerend als feestelijk. Ieder lid van deze familie heeft geliefden verloren, maar dat ze elkaar uiteindelijk hebben teruggevonden is het enige dat telt.
We Were the Lucky Ones is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om We Were the Lucky Ones te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
