Recensie
'The Corridors of Power': hoe kapitalisme het bestrijden van genocide in de weg zit
Deprimerende maar broodnodige documentaire over de complexe realiteit achter humanitaire gruwelen.
Regie: Dror Moreh | Afleveringen: 8 | Speelduur: 54-63 minuten | Jaar: 2022
The Corridors of Power draait om genocide, een woord dat de laatste maanden weer vaak valt. Aan de hand van zeven grote conflicten gaat deze documentaire in op de kenmerken van dit begrip en wordt onderzocht of er een juiste manier is om als internationale gemeenschap te reageren wanneer er sprake van is. Net zoals het huidige conflict in Israël en Palestina zijn veel van dit soort gevallen beïnvloed door culturele of religieuze motieven, die voor buitenstaanders zo onbegrijpelijk zijn dat het lastig is om een objectieve houding in te kunnen nemen.
De serie focust vooral op genocides uit het verleden en de reactie van de Verenigde Staten daarop. Dit land pleit dat het nergens ter wereld zal toestaan dat er met geweld een bepaalde bevolkingsgroep wordt uitgeroeid – en heeft zich aldus vaak heeft gemengd in internationale conflicten – maar is ook het centrum van het kapitalisme. Een systeem dat, zo laat de serie zien, vaak in strijd is met het streven naar wereldvrede.
The Corridors of Power is kritisch op het kapitalistische systeem en de invloed ervan op de Amerikaanse positie in internationale conflicten. Daar hoeft de interviewer niet zijn best voor te doen; voormalige politici praten openlijk over hun beweegredenen in tijden van onrust en strooien met uitspraken die hun kapitalistische gedachtegoed ondersteunen. Zoals een voormalig Amerikaans diplomaat het formuleert: "Money is worth fighting over." Dat de Verenigde Staten in veel gevallen economische stabiliteit boven humanitaire veiligheid schaart, zorgt voor enkele ijzingwekkende verhalen, zoals de Amerikaanse houding inzake het Irak van Saddam Hoessein.
In de jaren tachtig besloot Irak gasexplosies te testen op Koerdische burgers, wat leidde tot honderden slachtoffers. Een Amerikaanse politicus die de uitroeiing van de Koerdische bevolking vergeleek met de Holocaust werd raar aangekeken. Toen Irak enige tijd later Koeweit binnenviel, verscheen president George H.W. Bush op televisie en vergeleek hij Saddam Hoessein met Adolf Hitler. Wat was er veranderd? Niets. Koeweit bezat simpelweg een vijfde van de wereldwijde olievoorraad. Bush verkocht het echter als een morele kwestie, terwijl de Amerikaanse inmenging vooral financiële beweegredenen had.
Dit patroon zien we vandaag de dag nog steeds, zoals na de aanslagen op 7 oktober in Israël. Wereldleiders betuigden toen unaniem hun steun aan Israël en dat bleven doen nadat er bij militaire vergeldingen duizenden Palestijnen waren gedood. Dit lijkt voort te komen uit het gegeven dat westerse landen op economisch gebied meer gebaat zijn bij goede banden met Israël dan met Palestina.
Een opsteker is dat deze conflicten voor de internationale bevolking tegenwoordig beter zichtbaar zijn dan ooit. Doordat een kritische samenleving haar stem laat horen wordt het moeilijker voor politici om weg te kijken van genocide. Dat is tevens de enige positieve noot in deze serie, die verder enorm pessimistisch van toon is. Maar dat is ook te verwachten met genocide als onderwerp.
Toch zijn er hoopvolle elementen te vinden te vinden. Zo is er het intrigerende verhaal van Peter Galbraith, die grondwerk ging doen in Koerdistan tijdens de Irakoorlog. Daarmee maakt hij gelijk duidelijk hoe je van mentaliteit verandert wanneer je van dichtbij slachtoffers van genocide ervaart, in plaats van ze enkel als getallen te zien.
De serie wordt aan elkaar gepraat door Meryl Streep. Dat doet ze op ingetogen doch imponerende wijze, waardoor de heftige beelden extra krachtig zijn. Behalve de serie wat extra gewicht te geven, lijkt haar betrokkenheid gestoeld op de behoefte deze deprimerende documentaire aanlokkelijk te maken voor potentiële kijkers. Want laten we eerlijk zijn, The Corridors of Power is geen leuke kijkervaring. Maar wel een broodnodige om inzicht te krijgen in de oorzaken van humanitaire gruwelen en hoe je daar met een genuanceerde blik naar moet kijken.
The Corridors of Power is te zien bij NPO Start.
The Corridors of Power draait om genocide, een woord dat de laatste maanden weer vaak valt. Aan de hand van zeven grote conflicten gaat deze documentaire in op de kenmerken van dit begrip en wordt onderzocht of er een juiste manier is om als internationale gemeenschap te reageren wanneer er sprake van is. Net zoals het huidige conflict in Israël en Palestina zijn veel van dit soort gevallen beïnvloed door culturele of religieuze motieven, die voor buitenstaanders zo onbegrijpelijk zijn dat het lastig is om een objectieve houding in te kunnen nemen.
De serie focust vooral op genocides uit het verleden en de reactie van de Verenigde Staten daarop. Dit land pleit dat het nergens ter wereld zal toestaan dat er met geweld een bepaalde bevolkingsgroep wordt uitgeroeid – en heeft zich aldus vaak heeft gemengd in internationale conflicten – maar is ook het centrum van het kapitalisme. Een systeem dat, zo laat de serie zien, vaak in strijd is met het streven naar wereldvrede.
The Corridors of Power is kritisch op het kapitalistische systeem en de invloed ervan op de Amerikaanse positie in internationale conflicten. Daar hoeft de interviewer niet zijn best voor te doen; voormalige politici praten openlijk over hun beweegredenen in tijden van onrust en strooien met uitspraken die hun kapitalistische gedachtegoed ondersteunen. Zoals een voormalig Amerikaans diplomaat het formuleert: "Money is worth fighting over." Dat de Verenigde Staten in veel gevallen economische stabiliteit boven humanitaire veiligheid schaart, zorgt voor enkele ijzingwekkende verhalen, zoals de Amerikaanse houding inzake het Irak van Saddam Hoessein.
In de jaren tachtig besloot Irak gasexplosies te testen op Koerdische burgers, wat leidde tot honderden slachtoffers. Een Amerikaanse politicus die de uitroeiing van de Koerdische bevolking vergeleek met de Holocaust werd raar aangekeken. Toen Irak enige tijd later Koeweit binnenviel, verscheen president George H.W. Bush op televisie en vergeleek hij Saddam Hoessein met Adolf Hitler. Wat was er veranderd? Niets. Koeweit bezat simpelweg een vijfde van de wereldwijde olievoorraad. Bush verkocht het echter als een morele kwestie, terwijl de Amerikaanse inmenging vooral financiële beweegredenen had.
Dit patroon zien we vandaag de dag nog steeds, zoals na de aanslagen op 7 oktober in Israël. Wereldleiders betuigden toen unaniem hun steun aan Israël en dat bleven doen nadat er bij militaire vergeldingen duizenden Palestijnen waren gedood. Dit lijkt voort te komen uit het gegeven dat westerse landen op economisch gebied meer gebaat zijn bij goede banden met Israël dan met Palestina.
Een opsteker is dat deze conflicten voor de internationale bevolking tegenwoordig beter zichtbaar zijn dan ooit. Doordat een kritische samenleving haar stem laat horen wordt het moeilijker voor politici om weg te kijken van genocide. Dat is tevens de enige positieve noot in deze serie, die verder enorm pessimistisch van toon is. Maar dat is ook te verwachten met genocide als onderwerp.
Toch zijn er hoopvolle elementen te vinden te vinden. Zo is er het intrigerende verhaal van Peter Galbraith, die grondwerk ging doen in Koerdistan tijdens de Irakoorlog. Daarmee maakt hij gelijk duidelijk hoe je van mentaliteit verandert wanneer je van dichtbij slachtoffers van genocide ervaart, in plaats van ze enkel als getallen te zien.
De serie wordt aan elkaar gepraat door Meryl Streep. Dat doet ze op ingetogen doch imponerende wijze, waardoor de heftige beelden extra krachtig zijn. Behalve de serie wat extra gewicht te geven, lijkt haar betrokkenheid gestoeld op de behoefte deze deprimerende documentaire aanlokkelijk te maken voor potentiële kijkers. Want laten we eerlijk zijn, The Corridors of Power is geen leuke kijkervaring. Maar wel een broodnodige om inzicht te krijgen in de oorzaken van humanitaire gruwelen en hoe je daar met een genuanceerde blik naar moet kijken.
The Corridors of Power is te zien bij NPO Start.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan The Corridors of Power te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
