'Worst Roommate Ever' seizoen 2: de mens is een wolf voor zijn medemens

Regie: Cynthia Childs | Afleveringen: 4 | Speelduur: 51-56 minuten | Jaar: 2024

Truecrimepodcasts zijn razend populair. Een groot publiek vindt het heerlijk om tijdens het autorijden of het koken naar een journalistiek verslag te luisteren van wat de mens zijn broeder of zuster wel niet aandoet. Nu is een podcast natuurlijk een leuk vertier tijdens andere bezigheden, maar soms wil je er gewoon lekker voor gaan zitten en je focussen op een fijne portie waargebeurde verdorvenheid en leed. Met beelden erbij.

Dat de misdaaddocumentaire op televisie haar beste tijd nog niet gehad bewijst Worst Roommate Ever, dat in haar tweede seizoen weer een aantal sappige zaken behandelt over mensen die een tijdelijk falen van hun inschattingsvermogen moeten bekopen met allerhande ellende. Homo homini lupus. In het eerste seizoen maakten we kennis met diverse moordenaars, oplichters en zelfs een 'seriekraker'. Daar worden nu vier nieuwe laaghartige sujetten aan toegevoegd.

Worst Roommate Ever heeft een inherent interessant uitgangspunt, want daders en slachtoffers wonen bij elkaar in huis en kennen elkaar meestal goed. Er is dus geen sprake van anonieme of willekeurige misdrijven, maar van mensen die elkaars leven sterk beïnvloeden. Dat maakt de gebeurtenissen en de acties van de betrokkenen des te fascinerender.

De 'strijd' tussen dader en slachtoffer is vaak al lang begonnen voordat die laatste daar weet van heeft. In sommige gevallen blijft het ongeloof over de kwade intenties van de ander zelfs tot het bittere eind bestendigd. De boosaardige huisgenoten zijn vrijwel zonder uitzondering manipulatieve egoïsten die iedereen een rad voor ogen weten te draaien. De soms absurde getuigenissen bevatten volop rode vlaggen, maar de integere werkwijze van de makers doet inzien dat zaken zich soms zo voltrekken dat ook verstandige mensen verstrikt kunnen raken in het web van een spin in menselijke gedaante.

Worst Roommate Ever is een zeer bekwaam gemaakte serie. De vier nieuwe zaken zijn weer goed gevarieerd en de gebeurtenissen krijgen veel context en uitleg. Direct en indirect betrokkenen vertellen niet alleen wát er is gebeurd, maar geven ook inzicht in de geesteswereld van de slachtoffers en daders, en de relaties tussen beide. Moeders, broeders, oud-huisgenoten, rechercheurs en anderen doen in rustige, open interviews hun zegje, waarbij natuurlijk af en toe een traan vloeit. Zelfs bij de arm der wet.

In plaats van knullig nagespeelde scènes, zoals in veel andere misdaaddocumentaires, illustreert Worst Roommate Ever de beschreven gebeurtenissen met duidelijk getekende tussenfilmpjes, die altijd precies de kern van het verhaal raken. Als de slachtoffers hun verhaal vertellen en de zaken zich voor onze ogen voltrekken, stijgt de verbazing, de verontwaardiging en het medelijden, soms zelfs met de dader. Zo zorgt deze serie ervoor dat we nooit meer hetzelfde zullen kijken naar een gevonden koffer, een levensverzekering of een mantelzorger die aanbiedt iemands wonden te behandelen na een zware operatie. Wees gewaarschuwd, want wolven wonen soms in je eigen huis.



Worst Roommate Ever is te zien bij Netflix.