'My Lady Jane': trekt zich lekker niets aan van de echte geschiedenis

Regie: Jamie Babbit, Stefan Schwartz | Cast: Emily Bader (Lady Jane Grey), Edward Bluemel (Lord Guildford Dudley), Anna Chancellor (Lady Frances Grey), Rob Brydon (Lord Dudley), Kate O'Flynn (Mary), Dominic Cooper (Lord Seymour), Robyn Betteridge (Margaret Grey), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 46-54 minuten | Jaar: 2024

Vergeet alles wat je weet over de Engelse troonopvolging in de zestiende eeuw, want de satirische serie My Lady Jane presenteert een alternatieve en veel leukere versie van het leven van de adellijke Jane Grey. Deze pientere, eigenwijze twintiger – die in werkelijkheid al op zestienjarige leeftijd met haar hoofd op een hakblok belandde – wordt tegen wil en dank meegesleurd in de vieze politieke spelletjes aan het hof, maar heeft nog belangrijker kopzorgen: ze is verliefd op een man die overdag geen man is en ze wil een tovermiddeltje brouwen om hem daarvan te genezen.

De politieke intriges hebben net als in de echte wereld natuurlijk te maken met geld, troonopvolging en landjepik, maar er speelt ook een kwestie die alleen in fantasy kan bestaan. In dit alternatieve universum lopen namelijk vormveranderaars rond: mensen die in dieren kunnen transformeren. Het conflict tussen deze zogenaamde Ethianen en de 'gewone' mensen, de Veritijnen, vormt een belangrijke motor achter de gebeurtenissen in My Lady Jane. De Ethianen zijn de zondebokken van de politiek en moeten hun identiteit verborgen houden. Daarnaast zijn er scheidingswetten die contact en zeker relaties tussen beide rassen verbieden, op straffe van dood.

De parallel met actuele ontwikkelingen is snel gemaakt, maar alle onverholen maatschappijkritiek ten spijt is My Lady Jane toch vooral een vermakelijke op-en-top Britse avonturenkomedie. Qua humor dankt de serie veel aan Blackadder en Monty Python's Flying Circus, maar ook het metacommentaar van bijvoorbeeld Arrested Development of Deadpool wordt niet geschuwd. De verteller (Oliver Chris met de ironieschakelaar op maximale stand) is eigenlijk de meest prominent aanwezige in deze serie. De acties van de personages worden door hem voortdurend van commentaar en kwinkslagen voorzien. Soms is dat wat te veel van het goede, maar de droge humor treft vaak genoeg doel.

De smaak van de grappen en komische situaties wordt daarnaast bepaald door een simpel ingrediënt: seks. Het taalgebruik van de personages en dat van de verteller is uitermate grof. Zinnen als "Pocks on your fuckface" en "Marrying such a twat is inconfuckingceivable" hebben de schifting voor het script overleefd. Ook zijn er ongewone seksuele uitspattingen en wordt Jane geacht haar huwelijk in het bijzijn van alle genodigden te consumeren. Overigens is er niet al te veel bloot te zien; dit blijft een Britse aangelegenheid.

De shockerende insinuaties en platvloerse teksten verliezen na verloop van tijd wel aan kracht, want je raakt eraan gewend. My Lady Jane was dan ook gebaat bij een betere dosering. De makers proberen namelijk te hard om voortdurend grappig uit de hoek te komen en overdaad schaadt. Ook hadden er best wat minder vaak moderne pop- en rocksongs uit de speakers mogen knallen.

De Amerikaanse Emily Bader is fris en strijdbaar als de Engelse titelfiguur. De andere personages worden door een keur aan Brits komisch talent gespeeld: Anna Chancellor als de ambitieuze moeder van Jane wier sterkste punt fellatio is, de altijd heerlijk schurkachtige Dominic Cooper als de konkelende Lord Seymour en Kate O'Flynn als de belangrijkste rivaal voor de troon. Maar de show wordt echt gestolen door de dertienjarige Robyn Betteridge, die als het jongste zusje van Jane net zo grofgebekt is als de rest. Met haar heerlijke mimiek gaat deze jongedame waarschijnlijk een grote toekomst tegemoet.



My Lady Jane is te zien bij Prime Video.